ZBIGNIEW DMOCHOWSKI
ZE STUDIÓW NAD POLESKIM BUDOWNICTWEM DRZEWNYM
Badania budomnictma ludomego na
Polesiu proujadzone przez Zakład Archi-
tektury Polskiej i Historii Sztuki dostar-
czyły ostatnio miele noruego materiału Y
Oparto na nim niniejsze studium namią-
zując do prac opublikomanych m po-
przednich rocznikach Biuletynu.
W miarę narastania ilości pomiarom
inmentaryzacyjnych postępują możlimo-
ści analizy. Jednocześnie zarysomuje się
coraz silniej istnienie szeregu czynnikom
stanomiących o istocie procesom roz-
mojomych budomnictma msi — jako dzieła
społecznego. Umiejętności budomłane nie są tu specjalnością fachomcómy
a stanomią jeden z przejamóm gromadzonej zbioromo kultury 2). Postęp
m tej dziedzinie idzie frontem szerokim, obejmującym miele rozmiązań
konstrukcyjnie rómnomażnych choć formalnie zróżniczkomanych.
Podobnie jak m architekturze monumentalnej i m budomnictmie lu~
domym o typie budomlanym przesądza, zależna od rozmoju miedzy tech-
nicznej i mydoskonalenia narzędzi, koncepcja konstrukcyjna. Dlatego też
') Pomiarami objęto całe mschodnie pogranicze moj. poleskiego aż do linii kolejo-
mej Hancemicze — Łuniniec — Sarny i dalej na zachód: nizinę pomiędzy Hancemiczami
a Jez. Wygonomskim, następnie t. zm. «Zahorodzie», ujęte m midly Piny i Jasioldy, mre-
szcie dorzecze Prypeci i Styru m granicach pomiatóm pińskiego i stolińskiego. Na obszarze
tym zbadano 109 miosek mzdłuż trasy o długości łącznej 1284 km. Sporządzono 618 pla-
nom, przekrojóm i sytuacji oraz 210 zdjęć fotograficznych. W pomiarach brali udział stu-
denci Wydz. Architektury Politechniki Warszamskiej. W. r. 1935 pod kierunkiem p. Stefana
Deubla pp. S. Cyruliński, J. Hulemicz, J. Jaczemski i K. Skoczeń; dalej pp. R. Białous,
K. Błońska, C. Forkasiemicz, I. Kac, W. Krassomski, C. Łącki, W. Minich. W roku 1936
pod kierunkiem p. Witolda Krassomskiego pp. Z. Hauke, J. Minorski, P. Muszalak, B. Neuman,
Z. Szczepański; pod kierunkiem p. Włodzimierza Minicha pp. E. Celómna, Z. Czeczottómna,
K. Dankomska. H. Gulkiemiczómna.
2) Inż. arch. dr. F. Piaścik — Wieś na przełomie. Arkady R. II Nr. 6. str. 324.
165
ZE STUDIÓW NAD POLESKIM BUDOWNICTWEM DRZEWNYM
Badania budomnictma ludomego na
Polesiu proujadzone przez Zakład Archi-
tektury Polskiej i Historii Sztuki dostar-
czyły ostatnio miele noruego materiału Y
Oparto na nim niniejsze studium namią-
zując do prac opublikomanych m po-
przednich rocznikach Biuletynu.
W miarę narastania ilości pomiarom
inmentaryzacyjnych postępują możlimo-
ści analizy. Jednocześnie zarysomuje się
coraz silniej istnienie szeregu czynnikom
stanomiących o istocie procesom roz-
mojomych budomnictma msi — jako dzieła
społecznego. Umiejętności budomłane nie są tu specjalnością fachomcómy
a stanomią jeden z przejamóm gromadzonej zbioromo kultury 2). Postęp
m tej dziedzinie idzie frontem szerokim, obejmującym miele rozmiązań
konstrukcyjnie rómnomażnych choć formalnie zróżniczkomanych.
Podobnie jak m architekturze monumentalnej i m budomnictmie lu~
domym o typie budomlanym przesądza, zależna od rozmoju miedzy tech-
nicznej i mydoskonalenia narzędzi, koncepcja konstrukcyjna. Dlatego też
') Pomiarami objęto całe mschodnie pogranicze moj. poleskiego aż do linii kolejo-
mej Hancemicze — Łuniniec — Sarny i dalej na zachód: nizinę pomiędzy Hancemiczami
a Jez. Wygonomskim, następnie t. zm. «Zahorodzie», ujęte m midly Piny i Jasioldy, mre-
szcie dorzecze Prypeci i Styru m granicach pomiatóm pińskiego i stolińskiego. Na obszarze
tym zbadano 109 miosek mzdłuż trasy o długości łącznej 1284 km. Sporządzono 618 pla-
nom, przekrojóm i sytuacji oraz 210 zdjęć fotograficznych. W pomiarach brali udział stu-
denci Wydz. Architektury Politechniki Warszamskiej. W. r. 1935 pod kierunkiem p. Stefana
Deubla pp. S. Cyruliński, J. Hulemicz, J. Jaczemski i K. Skoczeń; dalej pp. R. Białous,
K. Błońska, C. Forkasiemicz, I. Kac, W. Krassomski, C. Łącki, W. Minich. W roku 1936
pod kierunkiem p. Witolda Krassomskiego pp. Z. Hauke, J. Minorski, P. Muszalak, B. Neuman,
Z. Szczepański; pod kierunkiem p. Włodzimierza Minicha pp. E. Celómna, Z. Czeczottómna,
K. Dankomska. H. Gulkiemiczómna.
2) Inż. arch. dr. F. Piaścik — Wieś na przełomie. Arkady R. II Nr. 6. str. 324.
165