Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (5.1937)

mydanym m r. 1904 p. t. »Krakóm — jego kultura i sztuka«, opracomał
dzieje małarstma i całego przemysłu artystycznego. Dodaiuszy do tego
rozdziały o architekturze i rzeźbie oraz krótki rys dziejom Krakoma, rnydał
rzecz po niemiecku i po angielsku, przyczyniając się tym niemało do
rozsłamienia za granicą daiunej stolicy Polski, jako miasta zabytkom.
W ogóle umiłomanie Krakoma, który mpramdzie nie był jego miastem ro-
dzinnym (urodził się m Krościenku nad Dunajcem), ale z którym zżył się
m ciągu przeszło półmiekomego pobytu, było jednym z głómnych moto-
rom naukomej działalności Lepszego. W mydamnictmach Komisji Historii
Sztuki Polskiej Akademii Umiejętności 1 iTomarzystma Miłośnikom Historii
i Zabytkom Krakoma 2 mydał. oprócz mspomnianych już prac z zakresu
historii złotnictma, sporo rozpram z dziejom rzeźby i małarstma, zmłaszcza
miekóm średnich, jak rzecz o hermach gotyckich m Muzeum Sztuki U. J., o
miniaturzystach dominikańskich, o pomniku Kallimacha, o Durerze m Polsce;
mspólnie z Tomkomiczem ogłosił inmentarz zabytkom sztuki m klasztorze
i kościele dominikanom m Krakomie, zaś mspólnie z Koperą zinmenta-
ryzomął kodeksy miniaturome dominikańskie 1 karmelickie oraz kościoły
dremniane b. Galicji Zachodniej. Przez miele lat był bardzo pilnym, skru-
pulatnym mspółpracomnikiem słomnika artystom Thiemego i Beckera; ze-
brane przy tej sposobności duże materiały, które do tego niemieckiego
mydamnictma mejść nie mogły, przekazał Polskiej Akademii Umiejętności
dla Polskiego Słownika Biograficznego.
Spramom konseriuatorskim i muzealnym oddamał się z żymym zain-
teresomaniem, służąc radą i pomocą mładzom i instytucjom. Żymo też
interesomał się sztuką bieżącą, pracując m Tomarzystmie Przyjaciół Sztuk
Pięknych jako sekretarz, a następnie miceprezes, oraz zasiadając przez
długie lata m komitecie nagrody im. Probusa Barczemskiego Polskiej Aka-
demii Umiejętności za dzieło małarstma.
Był to człomiek pogodny, na mskróś szlachetny i dobry, nie narzuca-
jący się drugim, lecz gotóm zamsze służyć pomocą, szczery przyjaciel mło-
dszych kolegom pośmięcających się nauce, życzlimy im i szczerze się
cieszący każdym ich sukcesem. Choć dożył późnego mieku, dla mszystkich,
którzy go bliżej poznali, zmarł przedmcześnie. Niech mu lekką będzie zie-
mia krakomska, którą tak gorąco ukochal i dla której się dobrze zasłużył.
Karol Estreicher

1) Członkiem korespondentem Akademii był od r. 1897, członkiem czynnym od r. 1908.
Wybrany uj r. 1929 uiiceprezesein Komisji Historii Sztuki, godność tę piastomał aż do śmierci.
2) Należał do założycieli Tomarzystma m r. 1897, następnie zasiadał uj Wydziale do
r. 19,33, uj roku następnym otrzymał godność członka honoromego.

369