DOI Heft:
Nr. 3/4
DOI Artikel:Recenzje i sprawozdania
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37717#0380
KRONIKA
\
Ś. P. LEONARD LEPSZY
(1856-1937)
Zmarły m dniu 29 lipca b. r. Leonard Lepszy był z zamodu inżynie-
rem górniczym. Po krótkim urzędoiuaniu m Mennicy Państiuomej m Wied-
niu objął przed 50 laty kieroumictmo krakomskiego Urzędu Probierczego.
Tu zetknął się z przynoszonymi do przetopienia myrobami złotniczymi,
mśród których trafiały się niejednokrotnie przedmioty zabytkome. Dzięki
inrodzonej kulturze udało mu się nieraz takie zabytki ocalić. Tu też był
początek naukomego zamodu Lepszego. Zachęcony przez Mariana Soko-
łomskiego, który nie mając jeszcze mómczas — m latach osiemdziesiątych
ubiegłego stulecia — młasnych, fachomo mykształconych uczniom, zaprzę-
gał do mspółpracy m Komisji Historii Sztuki Akademii Umiejętności mszy-
stkich ludzi dobrej moli, okazujących pomażniejsze zainteresomanie dla,
tej gałęzi miedzy, Lepszy rozpoczął badania nad dziejami złotnictma, zra-
zu monograficzne: poszczególnych zabytkom, jak krzyż relikmiarzomy ka-
tedry sandomierskiej, poszczególnych złotnikom, jak Andrzej Marstella
oraz poszczególnych działom, jak emalierstmo czy inkrustacja. Od tych
skromnych początkom przeszedł następnie do opracomania szerszej, na
archimaliach opartej monografii p. t. »Cech złotniczy m Krakomie« (Rocz-
nik Krakowski I, 1898), by zakończyć karierę naukomą na tym polu my-
daniem m r. 1933 sporej książki p. t. »Przemysł złotniczy m Polsce«, za-
mierającej m. i. katalog pracujących u nas złotnikom aż po miek XIX.
Nie zamknął się jednak Lepszy m tej specjalnej dziedzinie przemys-
łu artystycznego, jaką jest złotnictmo. W VI tomie Rocznika Krakowskiego.
368
\
Ś. P. LEONARD LEPSZY
(1856-1937)
Zmarły m dniu 29 lipca b. r. Leonard Lepszy był z zamodu inżynie-
rem górniczym. Po krótkim urzędoiuaniu m Mennicy Państiuomej m Wied-
niu objął przed 50 laty kieroumictmo krakomskiego Urzędu Probierczego.
Tu zetknął się z przynoszonymi do przetopienia myrobami złotniczymi,
mśród których trafiały się niejednokrotnie przedmioty zabytkome. Dzięki
inrodzonej kulturze udało mu się nieraz takie zabytki ocalić. Tu też był
początek naukomego zamodu Lepszego. Zachęcony przez Mariana Soko-
łomskiego, który nie mając jeszcze mómczas — m latach osiemdziesiątych
ubiegłego stulecia — młasnych, fachomo mykształconych uczniom, zaprzę-
gał do mspółpracy m Komisji Historii Sztuki Akademii Umiejętności mszy-
stkich ludzi dobrej moli, okazujących pomażniejsze zainteresomanie dla,
tej gałęzi miedzy, Lepszy rozpoczął badania nad dziejami złotnictma, zra-
zu monograficzne: poszczególnych zabytkom, jak krzyż relikmiarzomy ka-
tedry sandomierskiej, poszczególnych złotnikom, jak Andrzej Marstella
oraz poszczególnych działom, jak emalierstmo czy inkrustacja. Od tych
skromnych początkom przeszedł następnie do opracomania szerszej, na
archimaliach opartej monografii p. t. »Cech złotniczy m Krakomie« (Rocz-
nik Krakowski I, 1898), by zakończyć karierę naukomą na tym polu my-
daniem m r. 1933 sporej książki p. t. »Przemysł złotniczy m Polsce«, za-
mierającej m. i. katalog pracujących u nas złotnikom aż po miek XIX.
Nie zamknął się jednak Lepszy m tej specjalnej dziedzinie przemys-
łu artystycznego, jaką jest złotnictmo. W VI tomie Rocznika Krakowskiego.
368