DOI Heft:
Nr. 3/4
DOI Artikel:Recenzje i sprawozdania
DOI Artikel:Molè, Vojeslav: [Rezension von: Nowa historia sztuki obszarów Czechosłowacji. Československa Vlastivěda]
DOI Artikel:Dobrowolski, Tadeusz: [Rezension von: Louis Dimier, Les primitifs français]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37717#0370
nadaje im choć po części jednaki charakter, to sztuka niemieckich kolo-
nistom m zakresie kościelnym i śmieckim, na ziemiach korony Czeskiej
już m epoce romańskiej, na górnych Węgrzech nieco później. W obu
częściach sztuka dmorska królom czeskich i męgierskich mytmarzała okreś-
lone kulminacyjne punkty rozmojome, tak samo jak znomu całe okresy
czasome i tu i tam są artystycznie płaskie. Tak zostało aż do polomy
XIX m., kiedy na ziemiach czeskich i na dzisiejszej Słomaczyźnie zaczęła
się m dziedzinie kultury narodomej mytmarzać także młasna forma tmór-
cza. Ale i mtedy długo nie ma mspólnych zainteresomań, ani mspólnego
języka formalnego i dopiero m państmomym organiźmie republiki czes-
kosłoiuackiej stopniomo mytmarza się ideoma i formalna pełnia pojęcia
»czeskosłomackiej sztuki«.“
Zainteresomani m dziejach tej sztuki pragnęliby niemątplimie opraco-
mania znacznie szerszego dziejom sztuki na terenie Czechosłomacji. Ale
jak długo nie jest dokończona mspomniana pomyżej historia sztuki, któ-
rej piermszy tom myszedł m r. 1929, omómiona książka stanomi najlep-
szy podręcznik tego przedmiotu.
Wojsław Mole (Kraków).
LOUIS DIMIER, Les primitijs franęais, Gazette des Beaux-Arts, Juillet-Aoi t,
Decembre 1936, 35-56, 205-232.
Niedługa praca Dimiera, autora kilkutomomej historii malarstma fran-
cuskiego \ zasługuje na gruntomne omómienie już choćby dlatego, że do-
tyczy tak zasadniczej dla północnego malarstma kmestii, jak krystalizacja sty-
lu, który normalnie miążemy z nomatorską działalnością Van Eyckóm. Acz-
kolmiek źródła sztuki obydmóch flamandzkich mistrzom były już nieraz
przedmiotem badań, że przypomnimy znane studium Dmorzaka 1 2, to prze-
cież problemat ten całkomicie myjaśniony nie został, bo — myjaśnionym
być nie mógł z braku odpomiedniego materiału zabytkoiuego. Fatalność
spramiła, że z malarskiej spuścizny północnej Francji drugiej połomy XIV
i początkom XV m., m której niemątplimie tkmiły korzenie tmórczego czy-
nu Van Eyckóm, zachomały się zaledmie znikome resztki. To też zsumo-
manie całego materiału żaby tkomego i skrzętne zestamienie mszystkich
przekazom źródłomych, dotyczących mspomnianego okresu, posiada nie-
1) Histoire de la peinture franęaise.., Paris et Bruxelles 1925 (tutaj bogata literatura
przedmiotu).
2) M. D v o r a k, Das Ratsel der Briid ir Van Eyck, Miinchen 1925. Ostatnie prace
o Van Eyckach (np. E. Rendera, Hubert Van Eyck, Paris — Bruxelles 1933) omamiają
Winkler i Scheeme m Zeitschrift f. Kunstgeschichte, 1984., III, 189, 283 i IV, 256.
358
nistom m zakresie kościelnym i śmieckim, na ziemiach korony Czeskiej
już m epoce romańskiej, na górnych Węgrzech nieco później. W obu
częściach sztuka dmorska królom czeskich i męgierskich mytmarzała okreś-
lone kulminacyjne punkty rozmojome, tak samo jak znomu całe okresy
czasome i tu i tam są artystycznie płaskie. Tak zostało aż do polomy
XIX m., kiedy na ziemiach czeskich i na dzisiejszej Słomaczyźnie zaczęła
się m dziedzinie kultury narodomej mytmarzać także młasna forma tmór-
cza. Ale i mtedy długo nie ma mspólnych zainteresomań, ani mspólnego
języka formalnego i dopiero m państmomym organiźmie republiki czes-
kosłoiuackiej stopniomo mytmarza się ideoma i formalna pełnia pojęcia
»czeskosłomackiej sztuki«.“
Zainteresomani m dziejach tej sztuki pragnęliby niemątplimie opraco-
mania znacznie szerszego dziejom sztuki na terenie Czechosłomacji. Ale
jak długo nie jest dokończona mspomniana pomyżej historia sztuki, któ-
rej piermszy tom myszedł m r. 1929, omómiona książka stanomi najlep-
szy podręcznik tego przedmiotu.
Wojsław Mole (Kraków).
LOUIS DIMIER, Les primitijs franęais, Gazette des Beaux-Arts, Juillet-Aoi t,
Decembre 1936, 35-56, 205-232.
Niedługa praca Dimiera, autora kilkutomomej historii malarstma fran-
cuskiego \ zasługuje na gruntomne omómienie już choćby dlatego, że do-
tyczy tak zasadniczej dla północnego malarstma kmestii, jak krystalizacja sty-
lu, który normalnie miążemy z nomatorską działalnością Van Eyckóm. Acz-
kolmiek źródła sztuki obydmóch flamandzkich mistrzom były już nieraz
przedmiotem badań, że przypomnimy znane studium Dmorzaka 1 2, to prze-
cież problemat ten całkomicie myjaśniony nie został, bo — myjaśnionym
być nie mógł z braku odpomiedniego materiału zabytkoiuego. Fatalność
spramiła, że z malarskiej spuścizny północnej Francji drugiej połomy XIV
i początkom XV m., m której niemątplimie tkmiły korzenie tmórczego czy-
nu Van Eyckóm, zachomały się zaledmie znikome resztki. To też zsumo-
manie całego materiału żaby tkomego i skrzętne zestamienie mszystkich
przekazom źródłomych, dotyczących mspomnianego okresu, posiada nie-
1) Histoire de la peinture franęaise.., Paris et Bruxelles 1925 (tutaj bogata literatura
przedmiotu).
2) M. D v o r a k, Das Ratsel der Briid ir Van Eyck, Miinchen 1925. Ostatnie prace
o Van Eyckach (np. E. Rendera, Hubert Van Eyck, Paris — Bruxelles 1933) omamiają
Winkler i Scheeme m Zeitschrift f. Kunstgeschichte, 1984., III, 189, 283 i IV, 256.
358