DOI Heft:
Nr. 2
DOI Artikel:Sinko-Popielowa, Krystyna: Hans Dürer i Cebes Wawelski
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.37717#0169
podróży !). To też nic dzirunego,
że gdy malarz nadworny króla
polskiego miał ozdobić «wielką»
salę Wawelu, «ubi sacra Mtas
Regia solet prandium habere» 2),
poszukał dla sinego maloinidła
treści inysoce budującej, znanej
z ojczystej Norymbergi. Wybór
autora «pogańskiego» do ilustro-
mania pozostaje in ziniązku także
z tym, że i Albrecht Durer za-
projektował do wymalowania in
ratuszu Augsburskim fryz, przed-
stawiający <<Oszczerstwo» i jego
orszak — na podstawie opisu «po
gańskiego» Lucjana z Samosaty.
Zresztą zachętę mógł mieć
Hans Durer także i ze strony kra-
kowskich humanistów. W żywej
ich pamięci pozostawał przecież
Jan Aesticampianus, tj. Jan Rha-
gius Sommerfeld z Łużyc, autor
łacińskiego przekładu Cebesa z
r. i5o7 (Frankfurt), 1512 (Lipsk)
i i5i6 (Rostock), który przeby-
wał w Krakowie w latach 1484 — 1494. Wiedeńskie zaś wydanie prze-
kładu Odaxiusa z r. 1519, ze scholiami Huldrichi Fabri (z oficyny Jana
Singreniusa), przytacza Argument Rudolfa Agrikoli Młodszego, Szwajcara
który od r. 1510 był uczniem, od r. 1511 — bakałarzem Akademii kra-
kowskiej. Bawił on w Krakowie do r. 1514, a po trzechletniej nieobec-
ności "wrócił tu i wykładał w latach 1518—1521 3). W samym Krakowie
,,apud Florianum” w r. 1522 wydał przekład Odaxiusa krakowski nauczyciel
greczyzny, Gregorius Lignicensis, zwany Libanem (z argumentem Agrikoli 4).
Drugie wydanie krakowskie wyszło w r. 1524 staraniem Jana Camatis 5).
Ryc. 74. Drzemoryt me miedeńskim mydaniu
„Cebesa” z 1519 r.
TABVLA CEBETrS THEB.
!) M. Thausing, A. Diirer, Leipzig 1876, str. 38.
2) Warszama. Arch. Gł nr. 2/16 f 269 trok 15341.
3) W Krakomie m Bibl. Jagiell. do dziś dnia znajdują się egzemplarze mydania frank-
furckiego z r. 1507 (Gram. 3, 631) i miedeńskiego z r. 1519 (Cim. A. 4737).
4) Tgz. Lmomskiej Bibl. Ossolińskich.
5) Egz. Bibl. Jagiell. Cim. A. 4265 i 4872.
159
że gdy malarz nadworny króla
polskiego miał ozdobić «wielką»
salę Wawelu, «ubi sacra Mtas
Regia solet prandium habere» 2),
poszukał dla sinego maloinidła
treści inysoce budującej, znanej
z ojczystej Norymbergi. Wybór
autora «pogańskiego» do ilustro-
mania pozostaje in ziniązku także
z tym, że i Albrecht Durer za-
projektował do wymalowania in
ratuszu Augsburskim fryz, przed-
stawiający <<Oszczerstwo» i jego
orszak — na podstawie opisu «po
gańskiego» Lucjana z Samosaty.
Zresztą zachętę mógł mieć
Hans Durer także i ze strony kra-
kowskich humanistów. W żywej
ich pamięci pozostawał przecież
Jan Aesticampianus, tj. Jan Rha-
gius Sommerfeld z Łużyc, autor
łacińskiego przekładu Cebesa z
r. i5o7 (Frankfurt), 1512 (Lipsk)
i i5i6 (Rostock), który przeby-
wał w Krakowie w latach 1484 — 1494. Wiedeńskie zaś wydanie prze-
kładu Odaxiusa z r. 1519, ze scholiami Huldrichi Fabri (z oficyny Jana
Singreniusa), przytacza Argument Rudolfa Agrikoli Młodszego, Szwajcara
który od r. 1510 był uczniem, od r. 1511 — bakałarzem Akademii kra-
kowskiej. Bawił on w Krakowie do r. 1514, a po trzechletniej nieobec-
ności "wrócił tu i wykładał w latach 1518—1521 3). W samym Krakowie
,,apud Florianum” w r. 1522 wydał przekład Odaxiusa krakowski nauczyciel
greczyzny, Gregorius Lignicensis, zwany Libanem (z argumentem Agrikoli 4).
Drugie wydanie krakowskie wyszło w r. 1524 staraniem Jana Camatis 5).
Ryc. 74. Drzemoryt me miedeńskim mydaniu
„Cebesa” z 1519 r.
TABVLA CEBETrS THEB.
!) M. Thausing, A. Diirer, Leipzig 1876, str. 38.
2) Warszama. Arch. Gł nr. 2/16 f 269 trok 15341.
3) W Krakomie m Bibl. Jagiell. do dziś dnia znajdują się egzemplarze mydania frank-
furckiego z r. 1507 (Gram. 3, 631) i miedeńskiego z r. 1519 (Cim. A. 4737).
4) Tgz. Lmomskiej Bibl. Ossolińskich.
5) Egz. Bibl. Jagiell. Cim. A. 4265 i 4872.
159