Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (5.1937)

Ryc 80. Gryczynoinicze, pom. Łuniniec. Zagrody P. Minicza i J. Głusznia.

nicy, luzgląd na ustamienie chat przy drodze głóumej spomodomał pom-
stanie działek o proporcjach mocno mydłużonych.
Ten sam mzgląd i jego rezultaty charakteryzują przebieg podziału
pieriuotnych siedlisk me msiach ulicomych mszystkich zbadanych pomia-
tóm: łuninieckiego, pińskiego i stolińskiego. Gdy tylko szerokość działki
pozmala, z reguły stosoinana jest zabudoma obustronna. W takim typie
zagrody spotyka się dmojaki sposób umieszczenia stodoły. Albo, ustamio-
na poprzecznie do mszystkich pozostałych budynkom, zamyka ona m głę-
bi obejście, albo stoi zdała za podiuórzem, na jego osi — często już na
podmokłych łąkach.
Zagroda B. Koladicza (Ryc. 78) jest przykładem odmiany piermszej.
Dmustronne obudomanie siedliska dało m konsekmencji bardzo mąski
przejazd między budynkami, na którym nie można zamrócić namet ma-
łym poleskim mozem. Aby temu zaradzić, drogą zamiany uzyskano m głę-
bi podmórza niemielki placyk, mcinający się m działkę sąsiada.
Zagrody Minicza i Głusznia (Ryc. 79 i 80) ilustrują odmianę drugą. W
Gryczynomiczach, skąd pochodzi mymieniony przykład, układ ze stodołą
;mysuniętą poza granice działki nadaje charakter całej msi. Po obu stro-
nach drogi miejskiej ciągną się zmarto zabudomane siedliska. Za nimi,
•m odległości ponad 80 mtr., pasem niemal rómnoległ^m do drogi, usta-

169