Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (5.1937)

iniono stodoły. Obejścia P. Mi-
nicza i J. Głusznia stanomiły
damniej jedną całość, zabudo-
maną medług zmyczaju obu-
stronnie. Obecnie dzieli je ni-
ski płot znaczący granicę dmu
siedlisk, na której ruykopano
mspólną studnię.
W zagrodzie braci Carikie-
miczóm myzyskanie dostępu do
drogi przeproruadzono jeszcze
intensymniej. (Ryc. 81). Całko-
ujita szerokość działki liczy o-
koło 10 mtr., długość — ponad
120. Na tym pasie gruntu nie
można już było postaiuić chat
obu braci przy drodze. Usytuo-
inaro je zatym, mraz z klecia-
mi, tu głąb. Tak ruytyczoną linię
zabudomy przedłużają sześćdzie-
sięciometroujym sznurem chle-
my i odryny.

Zebrany materiał pomiaro-
my pozmala już dzisiaj na usta-
lenie dum, typomych dla Pole-
sia, ustrojom dachomych. Są to
konstrukcje na sochę i na luźny*
zrąb. Dotyczące tego ostatniego
rozmiązania materiały sproma-
dzały się m r. 1934 do dmóch
stodół: ze Starego Sioła i Droz-
dynia pom. stolińskiego. Pomiar m r. 1935 mzbogacił tekę pomiarom o-
kilkanaście zmierzonych obiektom ze msi Gryczynomicze, Steblemicze
W-kie i Wojtkiemicze pom. łuninieckiego.
Stodoła G. Kotomicza (Ryc.82) przypomina najbardziej omamianą m spra--
mozdaniach poprzednich stodołę A. Pyszniaka ze Starego Sioła. Na planie
sześciokątnym mzniesiono budynek z okrąglakom, miązanych m sposób b..

5M

1:100
Ryc. 82. Gryczynomicze, pom. Łuniniec. Stodoła
G. Kotomicza.

1^0