Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (5.1937)

Ryc. 155. Stan obecny i projekt uporządkowania Placu Teatralnego w Warszawie opr.
przez P. Biegańskiego. Linią przerywaną oznaczono miejsce zarezerwowane na postoje sa-
mochodów. Skala 1:2500

Podejmoiuanie prac regulacyjnych i roznoszenie budoruli monumen-
talnych i to przede ruszystkim gmachóru użyteczności publicznej, bierze
smój początek od piermszych lat panomania Stanisłama Augusta. Pornaż--
ne znaczenie m tej dziedzinie miało pomstanie komisji ,,Boni Ordinis“
m 1765 r., umieńczone ostatecznym zniesieniem jurydyk (ustarną z 18
kmietnia 1791 roku), stanomiących niemątplimie głóumą przeszkodę m
przepromadzeniu urbanistycznego uporządkomania miasta.
Ratusze jurydyk zniesiono, a ich zarządy połączono m jeden urząd
municypalny, którego siedzibą od roku 1817 1 został daruny pałac Jabło-
nomskich przy ulicy Senatorskiej. Tym samym, centrum życia publiczne-
go zostało przesunięte na osiem lat przed budomą Corazziego na teren
obecnego placu Teatralnego, a ściślej mómiąc, na ulicę Senatorską, która
prarnie niezmienną szerokością przebiegała od placu Zamkomego, aż do
ul. Rymarskiej (rys. 154). Obustronnie zmarcie zabudomana, stanomiła je-
dyny dostęp do noruego ratusza, będąc jednocześnie głóumą arterią
mylotomą m kierunku Woli 2. Odcinek ulicy Senatorskiej, który m przy-
szłości mszedł m pomierzchnię placu Teatralnego był po stronie parzys-
tej zabudomany przez pałac Blanka (nr hip. 461), pałac Jabłonomskich —
1) Alfred Ląuterbach, Warszawa 1925 — przypisy 16 a.
2) Oskar Sosnowski, Powstanie, układ i cechy charakterystyczne sieci ulicznej
na obszarze Wielkiej Warszawy. Studia do dziejów sztuki w Polsce II— War-
szawa 1980.

257