Koninklijke Nederlandse Oudheidkundige Bond [Hrsg.]: Bulletin van den Nederlandschen Oudheidkundigen Bond (2.Ser. 8.1915)

aspect aan. De eenige speelschheid, die de architect zich veroorloofd heeft, zijn, voor de
ramen der eerste verdieping, de weinig sprekende Lodewijk XV-hekjes, waarvan het
middelste een alliantie-wapen bevat van de geslachten Van Heeckeren en Van Westerholt.

Dit huis is thans nog bewoond. Men betreurt het waarlijk, dat de uitbreiding van
de stad het schijnt te hebben noodig gemaakt, dat zoo vele ingezetenen, die waardige
oude huizen binnen de veste bewoonden, ze voor villa's, buiten de vroegere muren,
hebben moeten prijs geven.

Want gaan wij een blik wagen, — nu met een oog open voor de schoonheid van
moderne bouwkunst —, aan de huizenrijen, bij voorbeeld, rondom het mooiste nieuwe

Afb. 34. De Watermolen, op de Sonsbeek-weide.

stadsdeel, het park Sonsbeek, dan kijken we toch liever nog eens om, naar de oude stad
en gedenken met eerbied de 18de-eeuwsche huizenbouwers.

Of, door het groen en de boomen aangetrokken, zien wij ter zijde, over de open
weide, die breed-uit midden tusschen de huizen ligt; maar dan treft ons daar, in landelijken
eenvoud, mooi van kleur en mooi ook van teekening, de oude boerderij, de watermolen
(afb. 34) ; die mocht er blijven bestaan en ze zal ook niet licht gesloopt mogen worden, want we
gevoelen het wel, dat ze meer een vriend van ons is, dan alle luxe-huizen, die er trots
omheen staan.

Wellicht door de kracht der tegenstellingen is het nu hier, meer dan ergens op
het land, dat wij ons aangetrokken gevoelen om nog eens naderbij het huisje te beschouwen;

116