DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12891#0016
Eigen sfeer
Vreemdelingen hebben vaak een scherpere blik
voor de bijzonderheden van een land dan de in-
woners zelf. Wat deze als hun vertrouwde omge-
vingzien, vervult een buitenlander met verbazing,
omdat het hem ongewoon voorkomt. Al bij het
overschrijden van de Nederlandse grens opende
zich voor vele reizigers een heel nieuwe wereld.
De filosoofArthur Schopenhauer vertelt: 'Vandaag
kwamen wij over de Hollandse grens. Onmiddellijk
veranderde het tafereel: de eenzame heidegebie-
den verdwenen en maakten plaats voor hoge,
wuivende korenvelden. Wij zagen geen smerige
hutten en uit leem opgetrokken schuren meer: de
sierlijk beschilderde huizen, die met zo veel vlijt
door de bewoners zijn gebouwd, de hagen, de
schuttingen, alles was het toonbeeld van de proper-
heid waarvoor de Nederlanders terecht zo beroemd
zijn.'
De zo beroemde Hollandse properheid cn het bij-
zondere karakter van het polderlandschap vielen
ook anderen op: 'De wegen voeren vaak mijlen lang
over lijnrechte dijken; grote, langgerekte dorpen,
die de Duitse stadjes wat architectonische schoon-
heid, properheid en charme betreft ver overtreffen,
worden afgewisseld door fraai gelegen landgoede-
ren en tuinen. De straten in de steden en dorpen
dragen allemaal het stempel van de Hollandse pro-
perheid ; alles is gewassen en geveegd, geen gras-
sprietje, geen stukje vuil tref je er aan. Ook is alles
met vrolijke kleuren cn vaak heel smaakvol beschil-
derd; kortom, je merkt meteen datje in Holland
bent'. Schopenhauerenjohann Friedrich Droysen,
Jacob van Ruisdael (Haarlem ca. 1628-1682 Amsterdam), Landschap. Parijs, Louvre
12
Vreemdelingen hebben vaak een scherpere blik
voor de bijzonderheden van een land dan de in-
woners zelf. Wat deze als hun vertrouwde omge-
vingzien, vervult een buitenlander met verbazing,
omdat het hem ongewoon voorkomt. Al bij het
overschrijden van de Nederlandse grens opende
zich voor vele reizigers een heel nieuwe wereld.
De filosoofArthur Schopenhauer vertelt: 'Vandaag
kwamen wij over de Hollandse grens. Onmiddellijk
veranderde het tafereel: de eenzame heidegebie-
den verdwenen en maakten plaats voor hoge,
wuivende korenvelden. Wij zagen geen smerige
hutten en uit leem opgetrokken schuren meer: de
sierlijk beschilderde huizen, die met zo veel vlijt
door de bewoners zijn gebouwd, de hagen, de
schuttingen, alles was het toonbeeld van de proper-
heid waarvoor de Nederlanders terecht zo beroemd
zijn.'
De zo beroemde Hollandse properheid cn het bij-
zondere karakter van het polderlandschap vielen
ook anderen op: 'De wegen voeren vaak mijlen lang
over lijnrechte dijken; grote, langgerekte dorpen,
die de Duitse stadjes wat architectonische schoon-
heid, properheid en charme betreft ver overtreffen,
worden afgewisseld door fraai gelegen landgoede-
ren en tuinen. De straten in de steden en dorpen
dragen allemaal het stempel van de Hollandse pro-
perheid ; alles is gewassen en geveegd, geen gras-
sprietje, geen stukje vuil tref je er aan. Ook is alles
met vrolijke kleuren cn vaak heel smaakvol beschil-
derd; kortom, je merkt meteen datje in Holland
bent'. Schopenhauerenjohann Friedrich Droysen,
Jacob van Ruisdael (Haarlem ca. 1628-1682 Amsterdam), Landschap. Parijs, Louvre
12