DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.51216#0106
5© Leven der 'Nederlandfcbe en
die, krank te bedde liggende, zijnen ftraffchuïdL
gen zoon den hals affnijt, en die ijffelijke daad op
zijn tanden bijtende fchijnt te verrichten. Een an-
der dier tafereelen vertoont Zaleucus , die, ter
handhaving van het Recht, zich zelven een oog
en zijn’ zoon een ander deed uitfteken, en voorts
dergelijke verbeeldingen meer, van welke voor-
treflijke Tafereelen de geleerde Lampfonius, ten
tijde hij,tot het bevredigen der Nederlanden,over
de Pacificatie van Gent handelde, zijne oogen
naauwlijks konde afwenden, en wel eens in deze
woorden uitborftte: O meefter Rogier, wat zijt gij
een Man geweeft! In een Kerk te Leuven, geheten
Onze lieve Vrouw daar buiten was ook weleer van
onzen Rogier eene Afneming van het Kruis, dus-
danig verbeeld, dat twee perfonen, op twee lad-
ders ftaande, het doode lighaam van den Zaligma-
ker in een linnenkleed fcheenen te doen afdalen ,
’t welk door Jofeph van Arimathea en een anderen
ontfangen werd. De Marien geleeken zeer bitter-
terlijk te weenen en de Moedermaagd, in onmagt
gerakende, door den achter haar ftaanden Joannes
onderfteund te worden. Dat ftuk over zee aan den
Koning van Spanje gezonden, verging het fchip;
doch de fchilderij werd gelukkig geborgen,en,de-
wijl zij dicht en wel ingepakt was, niet befchadigd,
maar Hechts een weinig ontlijmd gevonden. In plaats
van dat Origineel hadden die van Leuven door
Michiel Coxie een kopij doen maken, waarüit blijkt^
in wat waarde dat uitmuntend ftuk gehouden werd.
Rogier had voor een zekere Koningin, of ande-
re aanzienlijke Perfonaadje, een Portret gefchilderd
en ter beloning van het zelve een erflijke Koren-
rente of Tiende bekomen. Hij werd een man van
grote middelen, en was ’er zeer mildadig van je-
, gens
die, krank te bedde liggende, zijnen ftraffchuïdL
gen zoon den hals affnijt, en die ijffelijke daad op
zijn tanden bijtende fchijnt te verrichten. Een an-
der dier tafereelen vertoont Zaleucus , die, ter
handhaving van het Recht, zich zelven een oog
en zijn’ zoon een ander deed uitfteken, en voorts
dergelijke verbeeldingen meer, van welke voor-
treflijke Tafereelen de geleerde Lampfonius, ten
tijde hij,tot het bevredigen der Nederlanden,over
de Pacificatie van Gent handelde, zijne oogen
naauwlijks konde afwenden, en wel eens in deze
woorden uitborftte: O meefter Rogier, wat zijt gij
een Man geweeft! In een Kerk te Leuven, geheten
Onze lieve Vrouw daar buiten was ook weleer van
onzen Rogier eene Afneming van het Kruis, dus-
danig verbeeld, dat twee perfonen, op twee lad-
ders ftaande, het doode lighaam van den Zaligma-
ker in een linnenkleed fcheenen te doen afdalen ,
’t welk door Jofeph van Arimathea en een anderen
ontfangen werd. De Marien geleeken zeer bitter-
terlijk te weenen en de Moedermaagd, in onmagt
gerakende, door den achter haar ftaanden Joannes
onderfteund te worden. Dat ftuk over zee aan den
Koning van Spanje gezonden, verging het fchip;
doch de fchilderij werd gelukkig geborgen,en,de-
wijl zij dicht en wel ingepakt was, niet befchadigd,
maar Hechts een weinig ontlijmd gevonden. In plaats
van dat Origineel hadden die van Leuven door
Michiel Coxie een kopij doen maken, waarüit blijkt^
in wat waarde dat uitmuntend ftuk gehouden werd.
Rogier had voor een zekere Koningin, of ande-
re aanzienlijke Perfonaadje, een Portret gefchilderd
en ter beloning van het zelve een erflijke Koren-
rente of Tiende bekomen. Hij werd een man van
grote middelen, en was ’er zeer mildadig van je-
, gens