Mander, Carel van; Jongh, Jacobus; Esveldt, Steven van [Bearb.]; Jongh, Jacobus de [Übers.]: Het Leven Der Doorluchtige Nederlandsche en eenige Hoogduitsche Schilders (Band 1) (Amsterdam: Esveldt, 1764)

ï 84 Leven der Nederlandfcbe en
wiens geheimhouding hij zich verlaten koude. A1P
deren zeggen , dat het wreed gezicht van Duc
tfAlba hem een’ fchrik op ’t lijf gejaagd en zijne
ziekte en dood veroorzaakt hadde; ’t welk ik echter
achte verfierd te wezen. Lampfanius fpreekt van
hem dus :
Quas hominum facies, ut eos te cernere ere das 9
Exprejft Caij pingere doïïa manus 9
(Si tarnen excipias unum9 mejudice? Morum,}
Culpari Belgce. nullius arte timent.
■t Welk dus te vertalen is:
Wat wezens-trekken maalde ons Keij niet op het
doek :
Men ftaat in twijffel, of de ftomme Beelden le-
ven ;
Stel Mortis buiten , Keij valt ze allen veel te
kloek 9
Hij hoeft voor niemand van ons Neerland ’t op te
geven.
[Zie zijn Portret in de Plaat U. n. 1.]
PIETER’BREUGEL.
Wonder wel heeft de Natuur haren Man aange-
troffen , om weder van hem heerlijk getroffen te
worden, toen zij in een onbekend dorp in Braband
. ;nder de boeren s en om de boeren met het pen-
feel na te bootten 9 onzen geeftigen en koddigen
Pieter. Breugel uitpikte en tot de Schilderkunft
verkoos. Deze roem van Nederland werd gebo-
den in een dorp niet verre van Breda ■> genaamd