DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.51216#0167
Hoogduitfche Schilders. 103
zijne Hoofdfchilders in de Kunft van wel fchilde-
ren der Beelden overtrof, of zelfs evenaarde, was ,
mijns erachtens, de uitmuntende Kunftfchilder
Joan van Kalker , wiens roem en waarde in de
Kunft ik niet genoeg naar verdienften weet uit te
galmen; weshalven het mij maar fmcrt, van dien groo-
ten Meefter te weinig befcheid te hebben. Zijne ge-
boorteftad was Kalker in het Land van Kleeft doch
door wiens onderwijs en voorbeeld hij, benevens
de aanfporing van de gunftige Natuur, tot de
Kunft gekomen is, of bij wien hij de beginzels ge-
leerd heeft, is mij niet gebleken; alleen weet ik
dat hij naar Venetië was vertrokken, en in den ja-
re 1536 of 1537 daar woonde of wel ‘er zich op-
hield met een Meisje van Dordrecht, wier ouderen- t
huis een Herberg en teftens een moordkuil was,
gelijk wij in ’t leven van Marten Heemskerk verha-
len zullen (*). Te Venetië dan was hij een waar-
dig leerling van den groten Titiaan , wiens manier
hij niet alleen volgde maar ook zo na achterhaalde,
dat men eindelijk hun beider behandeling niet wift
te onderfcheiden; invoegen Goltzius, aan wiens
oordeel ik mij gaarne onderwerp, te Napels zijn-
de, op het vertonen van eenige Portretten van
onzen Jan zeide: zij zijn van Titiaan; waarop de
bij hem zijnde Schilders antwoordden: Gij hebt
recht
(*) Dit werd naderhand ontdekt. De dochter daar over
bij den Rechter ondervraagd, verklaarde daarom het huis
verlaten, doch haren Vader niet te hebben durven beklap-
pen , willende liever buiten ’s Lands zwerven. Zie meer in
’t Leven van M. Heemskerk. Het fchijnt uit de omftandig-
heden niet duifter op te maken te zijn, dat zij onzen Schil-
der, met wien zij huisde, dit gruwelijk leven van heure ou-
ders niet bekend gemaakt heeft, voor dat de zaak wereld-
kundig was geworden.
zijne Hoofdfchilders in de Kunft van wel fchilde-
ren der Beelden overtrof, of zelfs evenaarde, was ,
mijns erachtens, de uitmuntende Kunftfchilder
Joan van Kalker , wiens roem en waarde in de
Kunft ik niet genoeg naar verdienften weet uit te
galmen; weshalven het mij maar fmcrt, van dien groo-
ten Meefter te weinig befcheid te hebben. Zijne ge-
boorteftad was Kalker in het Land van Kleeft doch
door wiens onderwijs en voorbeeld hij, benevens
de aanfporing van de gunftige Natuur, tot de
Kunft gekomen is, of bij wien hij de beginzels ge-
leerd heeft, is mij niet gebleken; alleen weet ik
dat hij naar Venetië was vertrokken, en in den ja-
re 1536 of 1537 daar woonde of wel ‘er zich op-
hield met een Meisje van Dordrecht, wier ouderen- t
huis een Herberg en teftens een moordkuil was,
gelijk wij in ’t leven van Marten Heemskerk verha-
len zullen (*). Te Venetië dan was hij een waar-
dig leerling van den groten Titiaan , wiens manier
hij niet alleen volgde maar ook zo na achterhaalde,
dat men eindelijk hun beider behandeling niet wift
te onderfcheiden; invoegen Goltzius, aan wiens
oordeel ik mij gaarne onderwerp, te Napels zijn-
de, op het vertonen van eenige Portretten van
onzen Jan zeide: zij zijn van Titiaan; waarop de
bij hem zijnde Schilders antwoordden: Gij hebt
recht
(*) Dit werd naderhand ontdekt. De dochter daar over
bij den Rechter ondervraagd, verklaarde daarom het huis
verlaten, doch haren Vader niet te hebben durven beklap-
pen , willende liever buiten ’s Lands zwerven. Zie meer in
’t Leven van M. Heemskerk. Het fchijnt uit de omftandig-
heden niet duifter op te maken te zijn, dat zij onzen Schil-
der, met wien zij huisde, dit gruwelijk leven van heure ou-
ders niet bekend gemaakt heeft, voor dat de zaak wereld-
kundig was geworden.