DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.7515#0058
56
Van verscheyden Schilders
der Predicatie, werdt dees Tafel ghenomen, om met gulde
letteren op swarten grondt te schrijven de thien Gheboden,
by raet en daet van een Schilder, wiens naem ick geern om
eerbaerheydt wille verswijge, dat een die seif van der const
was, so constigen edel werck heeft willen verderven en te
niet doen: wislijck tot groote injurie en oneere der Schilder-
const, die sulcx wel hadde moghen met betraenden ooghen
aensien. Dan also den eersten ouden gront uytnemende hardt,
en dese goudt-verwe, en het swart, van vetten Oly en vellich
was, heeft men dit alles suyver en ciaer afgewasschen, en
is noch ongheschent en onbeschadicht in wesen. Dits al dat
ick van desen constigen Meester Hughe hebbe connen by
een brenghen: weet oock niet wanneer, oft waer hy be-
graven is, dan zijne naem laet ick om zijn edel const
Herculis huysvrouwe Hebe, oft der onsterflijckheyt be-
volen.
Van verscheyden Schilders, van desen oudttijdtsche,
oft Modernen tijdt.
Het zijn voortijts geweest in hoogh en neder Duytsch-
lant verscheyden edel Constenaers, en begaefde Mannen in
onse oeffeninghe, van welcke, door dat weynigh gedachtnis
van hun door den Schrijvers in den Historien als memory-
kist sorghvuldich is bewaert gheworden, den tijdt en oudt-
heydt niet hebben schier over laten blijven als bloote naemen,
besonder hier in ons Nederlandt. Dan ghelijck von oudts
meest alle Plaet-snijders oock Schilders waeren, sien wy hier
en daer reliquien, oft na ghelaten dinghen van hun Const
en wetenschap, in de Printen, als van Sibaldus Bheem
Suanius, Lucas van Cronach in Sassen, Israel van
Mentz, en Hispe Marten, welcke Printen nu getuyghen
moghen wat elck voor goet Meester in sulcken tijdt is ghe-
weest: want ick weet het met hun schilderijen niet te be-
wijsen. Maer nu belangende eenighe onser Nederlanders,
Van verscheyden Schilders
der Predicatie, werdt dees Tafel ghenomen, om met gulde
letteren op swarten grondt te schrijven de thien Gheboden,
by raet en daet van een Schilder, wiens naem ick geern om
eerbaerheydt wille verswijge, dat een die seif van der const
was, so constigen edel werck heeft willen verderven en te
niet doen: wislijck tot groote injurie en oneere der Schilder-
const, die sulcx wel hadde moghen met betraenden ooghen
aensien. Dan also den eersten ouden gront uytnemende hardt,
en dese goudt-verwe, en het swart, van vetten Oly en vellich
was, heeft men dit alles suyver en ciaer afgewasschen, en
is noch ongheschent en onbeschadicht in wesen. Dits al dat
ick van desen constigen Meester Hughe hebbe connen by
een brenghen: weet oock niet wanneer, oft waer hy be-
graven is, dan zijne naem laet ick om zijn edel const
Herculis huysvrouwe Hebe, oft der onsterflijckheyt be-
volen.
Van verscheyden Schilders, van desen oudttijdtsche,
oft Modernen tijdt.
Het zijn voortijts geweest in hoogh en neder Duytsch-
lant verscheyden edel Constenaers, en begaefde Mannen in
onse oeffeninghe, van welcke, door dat weynigh gedachtnis
van hun door den Schrijvers in den Historien als memory-
kist sorghvuldich is bewaert gheworden, den tijdt en oudt-
heydt niet hebben schier over laten blijven als bloote naemen,
besonder hier in ons Nederlandt. Dan ghelijck von oudts
meest alle Plaet-snijders oock Schilders waeren, sien wy hier
en daer reliquien, oft na ghelaten dinghen van hun Const
en wetenschap, in de Printen, als van Sibaldus Bheem
Suanius, Lucas van Cronach in Sassen, Israel van
Mentz, en Hispe Marten, welcke Printen nu getuyghen
moghen wat elck voor goet Meester in sulcken tijdt is ghe-
weest: want ick weet het met hun schilderijen niet te be-
wijsen. Maer nu belangende eenighe onser Nederlanders,