DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.7515#0137
130 T'leven van Jan den Hollander, Schilder van Antwerpen
Ghy Lucas oock, Durerus niet ghelijck,
Maer aldernaest, 't zy of gh'in Consten rijck
Tafreelen maeckt met verf, oft ons in snede
Laet sien, oft deelt u coper beeiden mede
In teer Papier, verwonderingh wel weert,
Comt vry nu voort (indien dat ghy 't begheert,
Oft ist u eere) en laet ons dicht gheleyden
U naems gherucht, met u gheboordt-stadt Leyden.
T'leven van Jan den Hollander, Schilder van
Antwerpen.
Wel bevind' ick, dat onder de Conterfeytselen der Neder-
landtsche vermaerde Schilders, over eenige Jaren in Coper-
druck uytghegaen, niet vergheefs oock wort plaets verleent
en ghegheven Jan den Hollander, gheboren t'Antwerpen: Want
ick hebbe ghenoegh vernomen, en verstaen, dat hy een seer
uytnemende Meester is geweest in Landtschap. Hy heeft al
vroegh gheleeft: Want hy was gheweest den Man van de
Moeder van Gillis van Conincxloy. Hy wrocht Oly en
water-verwe: hy lagh dicwils en veeltijts ter venster, en sagh
in de Locht, om alles nae t' leven te doen: veel had hy oock
de manier, van al swadderende op de Penneelen oft doecken
de gronden mede te laten speien, het welck Brueghel seer
eyghentlijck nae volghde: zijn Huysvrouw reysde op de Marcte,
in Brabant en Vlaender, alles vervullende met schilderije, en
won daer wel mede. Soo dat Jan, al en reysde hy niet, seer
weynigh wrocht: Doch zijn Landtschappen hebben op dese
tijdt gheen ander te wijcken. Hy is t'Antwerpen ghestorven.
Tot hem seght Lampsonius:
Neerlanders altijt lof met Ländtschap maken halen,
D'Italiaen met Mensch en Coden weite malen,
Dit is geen wonder groot, en can wel zijn ghelooft:
Want den Italiaen heeft d'hersens in sijn hooft.
Maer niet vergeefs men seght, hoe dat de Nederlander,
Heeft in zijn handt vernuft, soo vrouw desen Brabander
Landtschappen maecken eer, dan qualijck te verstaen
Hooft, Godt, oft menscher beeldt, oft hem daer in misgaen.
Ghy Lucas oock, Durerus niet ghelijck,
Maer aldernaest, 't zy of gh'in Consten rijck
Tafreelen maeckt met verf, oft ons in snede
Laet sien, oft deelt u coper beeiden mede
In teer Papier, verwonderingh wel weert,
Comt vry nu voort (indien dat ghy 't begheert,
Oft ist u eere) en laet ons dicht gheleyden
U naems gherucht, met u gheboordt-stadt Leyden.
T'leven van Jan den Hollander, Schilder van
Antwerpen.
Wel bevind' ick, dat onder de Conterfeytselen der Neder-
landtsche vermaerde Schilders, over eenige Jaren in Coper-
druck uytghegaen, niet vergheefs oock wort plaets verleent
en ghegheven Jan den Hollander, gheboren t'Antwerpen: Want
ick hebbe ghenoegh vernomen, en verstaen, dat hy een seer
uytnemende Meester is geweest in Landtschap. Hy heeft al
vroegh gheleeft: Want hy was gheweest den Man van de
Moeder van Gillis van Conincxloy. Hy wrocht Oly en
water-verwe: hy lagh dicwils en veeltijts ter venster, en sagh
in de Locht, om alles nae t' leven te doen: veel had hy oock
de manier, van al swadderende op de Penneelen oft doecken
de gronden mede te laten speien, het welck Brueghel seer
eyghentlijck nae volghde: zijn Huysvrouw reysde op de Marcte,
in Brabant en Vlaender, alles vervullende met schilderije, en
won daer wel mede. Soo dat Jan, al en reysde hy niet, seer
weynigh wrocht: Doch zijn Landtschappen hebben op dese
tijdt gheen ander te wijcken. Hy is t'Antwerpen ghestorven.
Tot hem seght Lampsonius:
Neerlanders altijt lof met Ländtschap maken halen,
D'Italiaen met Mensch en Coden weite malen,
Dit is geen wonder groot, en can wel zijn ghelooft:
Want den Italiaen heeft d'hersens in sijn hooft.
Maer niet vergeefs men seght, hoe dat de Nederlander,
Heeft in zijn handt vernuft, soo vrouw desen Brabander
Landtschappen maecken eer, dan qualijck te verstaen
Hooft, Godt, oft menscher beeldt, oft hem daer in misgaen.