DOI Artikel:
Śledź, Edward: Rola Dworu Artusa w dziejach Gdańska
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.27007#0040
Edward najwybitniejszą rolę w uzupełnianiu i renowacji wystroju Dworu Artusa
Śledź w XX w. odegrał Ludwik Sy.
Dwór służył nie tylko zebraniom giełdowym, spotykali się w nim jak
dawniej sędziowie. Ich posiedzenia odbywały się w ustalone dni sądowe,
wówczas kupcy nie mieli wstępu do hali. W okresie Bożego Narodzenia kon-
tynuowano targi. Kupcy musieli zadowalać się w czasie kiermaszu jak
dawniej Długim Targiem, Salą Czerwoną Ratusza lub Zieloną Bramą.
W kwietniu 1864 r. zrezygnowano z tradycyjnych zasad finansowania
Dworu i w miejsce dotychczasowej składki kupców na fundusz osłonowy, po
długich sporach między korporacją a Radą zawarto umowę, w której obie
strony postanawiały, że Miasto oddaje cały Dwór w wieczystą dzierżawę
korporacji za 2000 talarów rocznie. Po pięciu latach kwota czynszu musi być
renegocjowana, w zależności od liczby odwiedzin giełdy, podnoszona lub
obniżana. Członkowie, którzy zapłacili dożywocie, mają zachować wstęp
wolny, do remontów zobowiązuje się Miasto. Miasto zachowuje również
prawo używania Dworu do innych potrzeb niż giełda, lecz w porozumieniu
z korporacją. Korporacja zastrzega sobie prawo jednorazowego wypowie-
dzenia umowy. Okazało się to rozwiązaniem optymalnym dla obu stron.
W roku 1828 starszyzna dworu podjęła pierwszą próbę usunięcia z Dworu
Artusa Targów Bożego Narodzenia, jednak rzemieślnicy, prowadzący je
wzorowo, przeciwstawili się likwidacji. W roku 1866 natomiast zostały
usunięte stragany z przedproży i schodów. Dnia 24 X 1867 r. usunięto też
kiermasz bożonarodzeniowy, co ostatecznie uwolniło Dwór od bałaganu
oraz zmniejszyło niebezpieczeństwo uszkodzenia lub kradzieży dzieł
sztuki.
W wieku XIX Dwór służył również jako miejsce wielkich uroczystości.
Gościł monarchów pruskich, których podejmowano obiadami, towarzystwa
naukowe, członków Zgromadzenia Hanzeatyckiego, Międzynarodowy
Kongres Geograficzny, a także cesarza Wilhelma I. Od roku 1823 w jego
wnętrzach odbywały się liczne koncerty muzyki sakralnej. W latach 1866-
1873 był regularnie używany jako sala koncertowa przez gdańskie środowis-
ko muzyczne. Jeszcze na początku XX w. w wielkiej hali funkcjonowała
giełda zbożowa, po zakończeniu jej działalności, przed II wojną światową
Dwór uzyskał status obiektu muzealnegp.
Po wojnie rozpoczął się długotrwały proces odbudowy i rewaloryzacji
budynku, który poważnie ucierpiał w końcowej fazie walk o miasto. Prace
adaptacyjne i rewaloryzacyjne w gmachu oraz przy zachowanym w
większości wystroju wielkiej hali prowadzone są do obecnej chwili i zbliżają
się ku końcowi. Jednocześnie trwa organizacja wielofunkcjonalnego
oddziału muzealnego obejmującego Dwór Artusa, Nowy Dom Ławy i parter
Domu Ekonomisty (Stary Dom Ławy). Oddział Dwór Artusa wchodzi
w skład Muzeum Historii Miasta Gdańska.
Śledź w XX w. odegrał Ludwik Sy.
Dwór służył nie tylko zebraniom giełdowym, spotykali się w nim jak
dawniej sędziowie. Ich posiedzenia odbywały się w ustalone dni sądowe,
wówczas kupcy nie mieli wstępu do hali. W okresie Bożego Narodzenia kon-
tynuowano targi. Kupcy musieli zadowalać się w czasie kiermaszu jak
dawniej Długim Targiem, Salą Czerwoną Ratusza lub Zieloną Bramą.
W kwietniu 1864 r. zrezygnowano z tradycyjnych zasad finansowania
Dworu i w miejsce dotychczasowej składki kupców na fundusz osłonowy, po
długich sporach między korporacją a Radą zawarto umowę, w której obie
strony postanawiały, że Miasto oddaje cały Dwór w wieczystą dzierżawę
korporacji za 2000 talarów rocznie. Po pięciu latach kwota czynszu musi być
renegocjowana, w zależności od liczby odwiedzin giełdy, podnoszona lub
obniżana. Członkowie, którzy zapłacili dożywocie, mają zachować wstęp
wolny, do remontów zobowiązuje się Miasto. Miasto zachowuje również
prawo używania Dworu do innych potrzeb niż giełda, lecz w porozumieniu
z korporacją. Korporacja zastrzega sobie prawo jednorazowego wypowie-
dzenia umowy. Okazało się to rozwiązaniem optymalnym dla obu stron.
W roku 1828 starszyzna dworu podjęła pierwszą próbę usunięcia z Dworu
Artusa Targów Bożego Narodzenia, jednak rzemieślnicy, prowadzący je
wzorowo, przeciwstawili się likwidacji. W roku 1866 natomiast zostały
usunięte stragany z przedproży i schodów. Dnia 24 X 1867 r. usunięto też
kiermasz bożonarodzeniowy, co ostatecznie uwolniło Dwór od bałaganu
oraz zmniejszyło niebezpieczeństwo uszkodzenia lub kradzieży dzieł
sztuki.
W wieku XIX Dwór służył również jako miejsce wielkich uroczystości.
Gościł monarchów pruskich, których podejmowano obiadami, towarzystwa
naukowe, członków Zgromadzenia Hanzeatyckiego, Międzynarodowy
Kongres Geograficzny, a także cesarza Wilhelma I. Od roku 1823 w jego
wnętrzach odbywały się liczne koncerty muzyki sakralnej. W latach 1866-
1873 był regularnie używany jako sala koncertowa przez gdańskie środowis-
ko muzyczne. Jeszcze na początku XX w. w wielkiej hali funkcjonowała
giełda zbożowa, po zakończeniu jej działalności, przed II wojną światową
Dwór uzyskał status obiektu muzealnegp.
Po wojnie rozpoczął się długotrwały proces odbudowy i rewaloryzacji
budynku, który poważnie ucierpiał w końcowej fazie walk o miasto. Prace
adaptacyjne i rewaloryzacyjne w gmachu oraz przy zachowanym w
większości wystroju wielkiej hali prowadzone są do obecnej chwili i zbliżają
się ku końcowi. Jednocześnie trwa organizacja wielofunkcjonalnego
oddziału muzealnego obejmującego Dwór Artusa, Nowy Dom Ławy i parter
Domu Ekonomisty (Stary Dom Ławy). Oddział Dwór Artusa wchodzi
w skład Muzeum Historii Miasta Gdańska.