DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.55181#0084
Z Leszczkowa w świat
Klima Żurowska
Krysia Wis'niewska, Klima Żurowska
i dwaj studenci z Legii Akademickiej
w Leszczkowie, lipiec 1939 r.
było około dwustu, a panien nie udało się ze-
brać więcej niż dwadzieścia. Przed samym ba-
lem przygotowywałyśmy jedzenie: kanapki,
sałatki i różne napoje, ale nie alkoholowe. To
był mój pierwszy bal w życiu. Mama strasznie
się krzywiła i nie chciała mi pozwolić na udział
w tej imprezie, ale Marysia wybłagała. Miałam
na sobie niebieską sukienkę z organdy, z falban-
kami, podkolanówki, białe sandałki, a warkocz
był zakończony, nie jak codziennie granatową
wstążką, lecz piękną, szeroką, wstążką białą. Już
nigdy w życiu nie wytańczyłam się tak, jak na
balu w Moszkowie. Jeden z młodych ludzi, tań-
cząc ze mną, w pewnym momencie pociągnął
mnie za warkocz i spytał:
- Czy pani wie, że będzie bardzo niedługo
wojna?
— Wiem — odpowiedziałam.
Było mi przykro, że myśli o takich rzeczach
w tym momencie. W połowie nocy wypoczy-
wałam, leżąc w fotelu na tarasie. Było bardzo
gorąco. Spod oka obserwowałam Haneczkę,
która nie wychodziła z rąk swojego lekarza.
Ewidentnie on też był nią zainteresowany. Było
już zupełnie jasno, kiedy Karol przyjechał po
nas i odwiózł do Leszczkowa.
Parę dni potem Mama, Hanka i ja pojecha-
łyśmy samochodem do Jazłowca. Ten samochód
to był polski Lat, mały samochodzik, pierwszy,
jaki Ojciec w ogóle zdecydował się kupić. Nikt
z nas nie prowadził, dlatego był stały kierow-
ca, pracownik z Leszczkowa, który nazywał się
Stanisław Słeboda. Cudowna była ta podróż na
południe od Lwowa — jary podolskie zamglone,
pola jeszcze świecące zbożami, nie wszystkie,
ale niektóre. Pogoda była cudowna. Jechaliśmy
przez Buczacz do Jazłowca. Klasztor cudownie
położony, wysoko na górze, u stóp stojącego
na szczcie zamku średniowiecznego, z którego
80
Klima Żurowska
Krysia Wis'niewska, Klima Żurowska
i dwaj studenci z Legii Akademickiej
w Leszczkowie, lipiec 1939 r.
było około dwustu, a panien nie udało się ze-
brać więcej niż dwadzieścia. Przed samym ba-
lem przygotowywałyśmy jedzenie: kanapki,
sałatki i różne napoje, ale nie alkoholowe. To
był mój pierwszy bal w życiu. Mama strasznie
się krzywiła i nie chciała mi pozwolić na udział
w tej imprezie, ale Marysia wybłagała. Miałam
na sobie niebieską sukienkę z organdy, z falban-
kami, podkolanówki, białe sandałki, a warkocz
był zakończony, nie jak codziennie granatową
wstążką, lecz piękną, szeroką, wstążką białą. Już
nigdy w życiu nie wytańczyłam się tak, jak na
balu w Moszkowie. Jeden z młodych ludzi, tań-
cząc ze mną, w pewnym momencie pociągnął
mnie za warkocz i spytał:
- Czy pani wie, że będzie bardzo niedługo
wojna?
— Wiem — odpowiedziałam.
Było mi przykro, że myśli o takich rzeczach
w tym momencie. W połowie nocy wypoczy-
wałam, leżąc w fotelu na tarasie. Było bardzo
gorąco. Spod oka obserwowałam Haneczkę,
która nie wychodziła z rąk swojego lekarza.
Ewidentnie on też był nią zainteresowany. Było
już zupełnie jasno, kiedy Karol przyjechał po
nas i odwiózł do Leszczkowa.
Parę dni potem Mama, Hanka i ja pojecha-
łyśmy samochodem do Jazłowca. Ten samochód
to był polski Lat, mały samochodzik, pierwszy,
jaki Ojciec w ogóle zdecydował się kupić. Nikt
z nas nie prowadził, dlatego był stały kierow-
ca, pracownik z Leszczkowa, który nazywał się
Stanisław Słeboda. Cudowna była ta podróż na
południe od Lwowa — jary podolskie zamglone,
pola jeszcze świecące zbożami, nie wszystkie,
ale niektóre. Pogoda była cudowna. Jechaliśmy
przez Buczacz do Jazłowca. Klasztor cudownie
położony, wysoko na górze, u stóp stojącego
na szczcie zamku średniowiecznego, z którego
80