DOI Heft:
Heft 2
DOI Artikel:Dragumēs, Stephanos N.: Peri leschōn kai tēs en Athēnais anakalypheisēs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37655#0163
ΠΕΡΙ ΛΕΣΧΩΝ ΚΑΙ ΤΙΊΣ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΑΝΑΚΑΛΤΦΘΕΙΣΗΣ
Έν Δελφοΐς, λέγει ό Παυσανίας1 2, ύπήρχεν οίκημα γραφάς έ'χον
του μεγάλου θασίου ζωγράφου Πολυγνώτου, ανάθημα μέν των Κνι-
δίων, καλούμενον δ ύπύ των Δελφών Λέσχη, « ότι ενταύθα συνιόντες
το άρχαΐον τά τε σπουδαιότερα διελέγοντο καί όπόσα μυθώδη )). Ευ-
θύς δ’ άμέσως έπάγεται ό περιηγητής’ (( τοιαΰτα (οικήματα) είναι
πολλά, άνά πάσαν την Ελλάδα 'Όμηρος, έν Μελανθους λοιδορία προς
Όδυσσέα, έδήλωσεν’
Οΰδ’ έθέλεις εΰδειν χαλκήϊον ές δο'μον έλθών
ήέ που ές λέσχην, άλλ’ ενθάδε πολλ’ αγορεύεις».
Τούς δ’ αύτούς στίχους του Ό (λήρου παρατίθησιν άλλος έ’λλην
συγγραφεύς των μετά Χρίστον χρόνων, ό Αρποκρατίων, εις άπόδειξιν
βεβαίως τής άρχαιότητος του ιδρύματος εν Έλλάδι, ση(Λειών 2 (ίΐέ-
σγας εΐεγον δημοσίους uroς τόπους, έν οίς σχοίην άγοντες έκαθέ-
ζοντο τιο.11οί » .
Καί ότι ρ.έν ή λέσχη ήδη επί των ομηρικών χρόνων ήν τόπος τις
ίδιος, εις όν άπεπέμπετο ύπο τής Μελανθους ύβριστικώς ό έν πτωχού
περιβολή αγνώριστος Όδυσσεύς, κατάδηλον. '''Οτι δέ ό τοιοΰτος τό-
πος ήν δη [Λ όσιος καί εις -τούς σχολήν άγοντας χρήσιμος, κατά την ερ-
μηνείαν ήν ανωτέρω παρεθέσαμεν του τε 'Αρποκρατίωνος καί τού
Παυσανίου , νομίζομεν ότι περισσώς άποδεικνύει ό σχεδόν σύγχρονος
τού Όμηρου 'Ησίοδος, λέγων 3’
Παρ' δ’ ίθι χάλκειον θώκον καί επ’ άλέα λέσχην
ώρη χειμερίη, όπο'τε κρύος άνέρας έργων
ίσχάνει, ένθα κ’ άοκνος ανήρ μέγα οίκον οφέλλει.
Μή σε κακού χειμώνος άμηχανίη καταμάρψη
συν πενίη, λεπτω δέ παχύν πο'δα χειρί πιέζης.
Πολλά άεργος άνη'ρ, κενεήν επί ελπίδα μίμνων,
χρηίζων βιο'τοιο, κακά προσελέξατο θυμω.
Ελπίς δ’ ούκ αγαθή κεχρημένον άνδρα κομίζει,
ήμενον εν λέσχη, τω μή βίος άρκιος είη.
1 Παυσ. Γ. XXV. 1.
2 'Αρποκρ, έν λ. λέσχαι.
3 ’Έργα καί ήμέραι, 491.
Έν Δελφοΐς, λέγει ό Παυσανίας1 2, ύπήρχεν οίκημα γραφάς έ'χον
του μεγάλου θασίου ζωγράφου Πολυγνώτου, ανάθημα μέν των Κνι-
δίων, καλούμενον δ ύπύ των Δελφών Λέσχη, « ότι ενταύθα συνιόντες
το άρχαΐον τά τε σπουδαιότερα διελέγοντο καί όπόσα μυθώδη )). Ευ-
θύς δ’ άμέσως έπάγεται ό περιηγητής’ (( τοιαΰτα (οικήματα) είναι
πολλά, άνά πάσαν την Ελλάδα 'Όμηρος, έν Μελανθους λοιδορία προς
Όδυσσέα, έδήλωσεν’
Οΰδ’ έθέλεις εΰδειν χαλκήϊον ές δο'μον έλθών
ήέ που ές λέσχην, άλλ’ ενθάδε πολλ’ αγορεύεις».
Τούς δ’ αύτούς στίχους του Ό (λήρου παρατίθησιν άλλος έ’λλην
συγγραφεύς των μετά Χρίστον χρόνων, ό Αρποκρατίων, εις άπόδειξιν
βεβαίως τής άρχαιότητος του ιδρύματος εν Έλλάδι, ση(Λειών 2 (ίΐέ-
σγας εΐεγον δημοσίους uroς τόπους, έν οίς σχοίην άγοντες έκαθέ-
ζοντο τιο.11οί » .
Καί ότι ρ.έν ή λέσχη ήδη επί των ομηρικών χρόνων ήν τόπος τις
ίδιος, εις όν άπεπέμπετο ύπο τής Μελανθους ύβριστικώς ό έν πτωχού
περιβολή αγνώριστος Όδυσσεύς, κατάδηλον. '''Οτι δέ ό τοιοΰτος τό-
πος ήν δη [Λ όσιος καί εις -τούς σχολήν άγοντας χρήσιμος, κατά την ερ-
μηνείαν ήν ανωτέρω παρεθέσαμεν του τε 'Αρποκρατίωνος καί τού
Παυσανίου , νομίζομεν ότι περισσώς άποδεικνύει ό σχεδόν σύγχρονος
τού Όμηρου 'Ησίοδος, λέγων 3’
Παρ' δ’ ίθι χάλκειον θώκον καί επ’ άλέα λέσχην
ώρη χειμερίη, όπο'τε κρύος άνέρας έργων
ίσχάνει, ένθα κ’ άοκνος ανήρ μέγα οίκον οφέλλει.
Μή σε κακού χειμώνος άμηχανίη καταμάρψη
συν πενίη, λεπτω δέ παχύν πο'δα χειρί πιέζης.
Πολλά άεργος άνη'ρ, κενεήν επί ελπίδα μίμνων,
χρηίζων βιο'τοιο, κακά προσελέξατο θυμω.
Ελπίς δ’ ούκ αγαθή κεχρημένον άνδρα κομίζει,
ήμενον εν λέσχη, τω μή βίος άρκιος είη.
1 Παυσ. Γ. XXV. 1.
2 'Αρποκρ, έν λ. λέσχαι.
3 ’Έργα καί ήμέραι, 491.