DOI issue:
Heft 1
DOI article:Dragumēs, Stephanos N.: "Kaladēs"
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.38774#0040
30
Σϊ. ν. δραγοϊμηΣ
γραφείς ή κατά τούς έκδότας του Παυσανίου όνομαζόμενον πλημμε-
λώς Κα.Ιάόην, έτίμησαν δι’ άνδριάντος, διότι, ώς λέγεται, εγραψεν
αύτοΐς νόμους, δηλονότι ποιήματα προς μέλος ήρμοσμένα. «Περί δέ
τον ναόν έστάσιν 'Ηρακλής καί Θησεύς καί Απόλλων άναδούμενος
ταινία- ανδριάντες δέ Καλάδης ’Αθηναιοις, ώς Λέγεται, νόμους γρά-
ψας καί Πίνδαρος eil Λα τε ευρό μένος παρά Αθηναίων και την εικόνα,
ότι στρας έπηνεσεν άσμα ποιησας )).
Τούτων ούτως έχόντων, έν μόνον έκ πάντων των επιφανών ονομα
συγγραφέως ή ποιητοΰ νόμων μουσικών δυνάμεθα να άντιπαραστήσω-
μεν εις τα γράμματα ΚΑΛΑΔΗΣ, δι’ ών τά χειρόγραφα έδωκαν
ήμϊν καί ονομα καί άνδρα άγνωστον, τό ΣΑΚΑΔΑΣ. Περιττόν δέ
να παρατηρήσωμεν ότι εΰκολώτερον τό άπό του ΣΑΚΑΔΑΣ εις τό
ΚΑΛΑΔΗΣ άντιγραφικόν ολίσθημα ή ή προ μικρού έν Άθηναίω
σημειωθεΐσα άπό του ΚΑΛΛΙΑ εις ΚΑΛΑΙΔΗ μετάπτωσις.
Ό Αργείος Σακάόας ήν αληθώς ένδοξος μουσικός καί ποιητής άμα
νόμων, ώς ό Τέρπανδρος, ό 'Όλυμπος, ό 'Ιέραξ, ό Κλονάς. Εις αυ-
τόν μάλιστα οφείλεται ό λεγόμενος Πυθικος νόμος ού την περιγραφήν
εύρίσκομεν έν τώ τού Πολυδεύκους ’Ονομαστική. 'Έγραψε δέ καί
άλλα ποιήματα καί ’Ι.Ιίου Πέρσιν, κατ’ Άθήναιον2, ό Αργείος αυ-
λητής, περί ού ό μέν Πλούταρχος3 λέγει- «γέγονε δέ καί Σακάδας
Αργείος ποιητής μελών τε καί ελεγείων μεμελοποιημένων- ό δ’ αυτός
καί ποιητής (διωρθώθη αύΛητής) αγαθός καί τά Πύθια τρις νενικη-
κώς ))- ό δέ Παυσανίας επιμαρτυρεί ότι κατά τό τρίτον έτος τής μη'
ήμας ετι προ της βασιλείου στοάς καθισμένος έν ενδύμιοετt καί λύρα ό Πίνδαρος διάδημα
εχων καί επί γουνάτων άνειλημμένον βιβλίον». "Οτι δέ προ’κειται περί αυτοί» του ύπό
ΙΙαυσανίου μνημονευόμενου ανδριάντος ούδεμία αμφιβολία, καίτοι ενταύθα μέν λε'γεται
ότι εκειτο προ της βασιλείου στοάς, εκείνος δέ μαρτυρεί ότι μετ’ άλλων αγαλμά-
των τε καί ανδριάντων ίστατο περί zdr raor τον "Αρεως, διο'τι ή τε στοά καί ό
ναός έκειντο έν τη άγορα καί έγειτνιαζον, εις δέ μο'νος άνδριάς τού Πινδάρου άμφοτέ-
ρωθεν συνάγεται ότι άνέκειτο έν ’Αθήναις κατά ψήφισμα του δήμου, εις ό καί ό Ισο-
κράτης εν τώ περί άντιδόσειος άναφε'ρεται, μνημονεύων μεντών άλλων δωρεών καί τι-
μών, παραλείπων δέ τά περί τής εΐκο'νος- «ει Πίνδαρον μέν τόν ποιητήν οί προ ημών
γεγονο'τες υπέρ ενός μο'νου ρήματος, ότι την πόλιν έρεισμα της Ελλάδος ώνο'μασεν,
ούτως έτίμησαν, ώστε καί πρόξενον ποιήσασθαι καί δωρεάν μυρίας αΰτώ δούναι δραχμάς».
Πρβ. καί Άριστοφάνους Άχαρνής έν στίχ. 639 επ.
1 Δ' 78 καί 84. ’Ίδε καί Στράβωνος Γεωγρ. ©’ γ'10.
2 XIII, 610.
3 Περί μουσικής 8, 9, 12.
Σϊ. ν. δραγοϊμηΣ
γραφείς ή κατά τούς έκδότας του Παυσανίου όνομαζόμενον πλημμε-
λώς Κα.Ιάόην, έτίμησαν δι’ άνδριάντος, διότι, ώς λέγεται, εγραψεν
αύτοΐς νόμους, δηλονότι ποιήματα προς μέλος ήρμοσμένα. «Περί δέ
τον ναόν έστάσιν 'Ηρακλής καί Θησεύς καί Απόλλων άναδούμενος
ταινία- ανδριάντες δέ Καλάδης ’Αθηναιοις, ώς Λέγεται, νόμους γρά-
ψας καί Πίνδαρος eil Λα τε ευρό μένος παρά Αθηναίων και την εικόνα,
ότι στρας έπηνεσεν άσμα ποιησας )).
Τούτων ούτως έχόντων, έν μόνον έκ πάντων των επιφανών ονομα
συγγραφέως ή ποιητοΰ νόμων μουσικών δυνάμεθα να άντιπαραστήσω-
μεν εις τα γράμματα ΚΑΛΑΔΗΣ, δι’ ών τά χειρόγραφα έδωκαν
ήμϊν καί ονομα καί άνδρα άγνωστον, τό ΣΑΚΑΔΑΣ. Περιττόν δέ
να παρατηρήσωμεν ότι εΰκολώτερον τό άπό του ΣΑΚΑΔΑΣ εις τό
ΚΑΛΑΔΗΣ άντιγραφικόν ολίσθημα ή ή προ μικρού έν Άθηναίω
σημειωθεΐσα άπό του ΚΑΛΛΙΑ εις ΚΑΛΑΙΔΗ μετάπτωσις.
Ό Αργείος Σακάόας ήν αληθώς ένδοξος μουσικός καί ποιητής άμα
νόμων, ώς ό Τέρπανδρος, ό 'Όλυμπος, ό 'Ιέραξ, ό Κλονάς. Εις αυ-
τόν μάλιστα οφείλεται ό λεγόμενος Πυθικος νόμος ού την περιγραφήν
εύρίσκομεν έν τώ τού Πολυδεύκους ’Ονομαστική. 'Έγραψε δέ καί
άλλα ποιήματα καί ’Ι.Ιίου Πέρσιν, κατ’ Άθήναιον2, ό Αργείος αυ-
λητής, περί ού ό μέν Πλούταρχος3 λέγει- «γέγονε δέ καί Σακάδας
Αργείος ποιητής μελών τε καί ελεγείων μεμελοποιημένων- ό δ’ αυτός
καί ποιητής (διωρθώθη αύΛητής) αγαθός καί τά Πύθια τρις νενικη-
κώς ))- ό δέ Παυσανίας επιμαρτυρεί ότι κατά τό τρίτον έτος τής μη'
ήμας ετι προ της βασιλείου στοάς καθισμένος έν ενδύμιοετt καί λύρα ό Πίνδαρος διάδημα
εχων καί επί γουνάτων άνειλημμένον βιβλίον». "Οτι δέ προ’κειται περί αυτοί» του ύπό
ΙΙαυσανίου μνημονευόμενου ανδριάντος ούδεμία αμφιβολία, καίτοι ενταύθα μέν λε'γεται
ότι εκειτο προ της βασιλείου στοάς, εκείνος δέ μαρτυρεί ότι μετ’ άλλων αγαλμά-
των τε καί ανδριάντων ίστατο περί zdr raor τον "Αρεως, διο'τι ή τε στοά καί ό
ναός έκειντο έν τη άγορα καί έγειτνιαζον, εις δέ μο'νος άνδριάς τού Πινδάρου άμφοτέ-
ρωθεν συνάγεται ότι άνέκειτο έν ’Αθήναις κατά ψήφισμα του δήμου, εις ό καί ό Ισο-
κράτης εν τώ περί άντιδόσειος άναφε'ρεται, μνημονεύων μεντών άλλων δωρεών καί τι-
μών, παραλείπων δέ τά περί τής εΐκο'νος- «ει Πίνδαρον μέν τόν ποιητήν οί προ ημών
γεγονο'τες υπέρ ενός μο'νου ρήματος, ότι την πόλιν έρεισμα της Ελλάδος ώνο'μασεν,
ούτως έτίμησαν, ώστε καί πρόξενον ποιήσασθαι καί δωρεάν μυρίας αΰτώ δούναι δραχμάς».
Πρβ. καί Άριστοφάνους Άχαρνής έν στίχ. 639 επ.
1 Δ' 78 καί 84. ’Ίδε καί Στράβωνος Γεωγρ. ©’ γ'10.
2 XIII, 610.
3 Περί μουσικής 8, 9, 12.