Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (23.1961)

KILKA NIEZNANYCH OBRAZÓW WŁOSKICH ZE ZBIORÓW POZNAŃSKICH


II. 1. Ugolino di Nerio, Sw. Jan Chrzciciel, frag-
ment poliptyku. Poznań. Muz. Narodowe. (Fot.
L. Perz i F. Maćkowiak)

pustelnik w wielbłądziej skórze i płaszczu przerzu-
conym przez ramię. Ascetyczność sylwetki podkreśla
wyraz ściągniętej twarzy o skupionym spojrzeniu.
Z surowym typem postaci świętego harmonizują
zastosowane przez artystę środki wyrazu formalne-
go. Decydującym elementem kształtowania jest kali-
graficzny rysunek o liniach prowadzonych swobodnie
i płynnie, gdy zaznaczają kontury postaci lub bieg

5 L. Re au, leonographie de l’art chrćtien, t. II, oz. I,

Patia 1956, s. 439,

fałdów płaszcza, precyzyjnie gdy oddają szczegóły
twarzy i dłoni. Jakkolwiek całość kompozycji jest
traktowana kaligraficznie i nieprzestrzennie, poszcze-
gólne elementy przedstawienia są starannie wymo-
delowane plastycznie: z rysunkiem współdziała świat-
ło, którym artysta podkreślił grzbiety fałdów, wy-
pukłość twarzy i ręce.
W barwnej kompozycji dominują trzy kolory:
purpura płaszcza będąca, być może, aluzją do roli
św. Jana jako pierwszego męczennika5, oliwkowa
zieleń ciała świętego i skóry wielbłądziej oraz złoto,
które pokrywa tło malowidła. W tle tym jest ryty
i tłoczony przy użyciu puncy duży nimb o motywach
roślinnych i geometrycznych.


II. 2. Ugolino di Nerio, Święty z księgą, fragment
poliptyku. New Windsor. Zbiory Mr. & Mrs. T. S.
Hyland.

27