DOI Heft:
Nr. 1
DOI Artikel:Miscellanea
DOI Artikel:Skubiszewska, Maria: O kilku nieznanych wczesnych obrazach włoskich ze zbiorów poznańskich
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.45619#0039
KILKA NIEZNANYCH OBRAZÓW WŁOSKICH ZE ZBIORÓW POZNAŃSKICH
II. 3. Ugolino di Nerio, Sw. św. Bartłomiej i Andrzej, fragment
poliptyku. Londyn. National Gallety. (Fot. National Gallery)
Wszystkie znane, większe dzieła sztalugowe no-
szące sygnaturę Simona Martiniego powstały przy
udziale współpracowników. Spośród 43 figur przedsta-
wionych na poliptyku wykonanym w r. 1319 dla koś-
cioła św. Katarzyny w Pizie (obecnie w tamtejszym
Museo Nazionale) tylko Madonna z Dzieciątkiem, za-
opatrzona podpisem artysty. 4 świętych umieszczonych
po bokach i 15 popiersi w predelii wyszły spod pędzla
samego mistrza13. Z pięciu zachowanych części po-
liptyku z klasztoru Dominikanów w Orvieto (obecnie
w tamtejszym Museo delFOpera) ręlki Simona jest
zapewnie jedynie obraz Madonny z Dzieciątkiem
z sygnaturą twórcy i datą 1320 14. Słynne natomiast
Zwiastowanie z Uffizzi podpisane jest dwoma nazwi-
skami: Simona Martini i Lippa Memmi.
Za dzieło jednego z pomocników mistrza należy
uważać także obraz poznański, a najbliższych, jak
się zdaje, do niego analogii dostarcza twórczość Lippa
Memmi. Działalność tego artysty (wzm. 1317—1357),
syna Mernmo di Fillipuccio, mało znanego malarza
z San Gimignano, zarysowuje się wśród wszystkich
uczniów i naśladowców Simona Martiniego dotych-
czas najwyraźniej15. Obok częstego udziału w dzie-
łach mistrza pozostawił on własne, czasem sygno-
13 G. Paccagnini, Simone Martini, Milano 1955,
S. 108—109.
14 G. Paccagnini, jw., s. 133.
15 L. G i e 11 y, Les Trćcentistes siennois, Simone Mar-
tini e Lippo Memmi, „La Revue d’art ancien et moderne”,
XXXIII, 1913, s. 205—220 i 253—265; R. v a n Marle, Si-
mone Martini et les peintres de son ćcole, Strassburg 1920;
niedostępna mi była praca L. O z zola, Lippo Memmi col-
laboratore del padre Memmo e di Simone Martini, „Rass.
d’arte”, 1021; E. Car li, La pittura senese, Milano 1955,
s. 68—70; G. Paccagnini, jw. passim; pełną literaturę
dotyczącą Lippa Memmi podają Thieme-Becker,
XXIII, 1929, s. 275—277, U. Galetti, E. Camesasca,
Enciclopedia delta pittura Italiana, Milano 1951, s. 1647 nn.
29
II. 3. Ugolino di Nerio, Sw. św. Bartłomiej i Andrzej, fragment
poliptyku. Londyn. National Gallety. (Fot. National Gallery)
Wszystkie znane, większe dzieła sztalugowe no-
szące sygnaturę Simona Martiniego powstały przy
udziale współpracowników. Spośród 43 figur przedsta-
wionych na poliptyku wykonanym w r. 1319 dla koś-
cioła św. Katarzyny w Pizie (obecnie w tamtejszym
Museo Nazionale) tylko Madonna z Dzieciątkiem, za-
opatrzona podpisem artysty. 4 świętych umieszczonych
po bokach i 15 popiersi w predelii wyszły spod pędzla
samego mistrza13. Z pięciu zachowanych części po-
liptyku z klasztoru Dominikanów w Orvieto (obecnie
w tamtejszym Museo delFOpera) ręlki Simona jest
zapewnie jedynie obraz Madonny z Dzieciątkiem
z sygnaturą twórcy i datą 1320 14. Słynne natomiast
Zwiastowanie z Uffizzi podpisane jest dwoma nazwi-
skami: Simona Martini i Lippa Memmi.
Za dzieło jednego z pomocników mistrza należy
uważać także obraz poznański, a najbliższych, jak
się zdaje, do niego analogii dostarcza twórczość Lippa
Memmi. Działalność tego artysty (wzm. 1317—1357),
syna Mernmo di Fillipuccio, mało znanego malarza
z San Gimignano, zarysowuje się wśród wszystkich
uczniów i naśladowców Simona Martiniego dotych-
czas najwyraźniej15. Obok częstego udziału w dzie-
łach mistrza pozostawił on własne, czasem sygno-
13 G. Paccagnini, Simone Martini, Milano 1955,
S. 108—109.
14 G. Paccagnini, jw., s. 133.
15 L. G i e 11 y, Les Trćcentistes siennois, Simone Mar-
tini e Lippo Memmi, „La Revue d’art ancien et moderne”,
XXXIII, 1913, s. 205—220 i 253—265; R. v a n Marle, Si-
mone Martini et les peintres de son ćcole, Strassburg 1920;
niedostępna mi była praca L. O z zola, Lippo Memmi col-
laboratore del padre Memmo e di Simone Martini, „Rass.
d’arte”, 1021; E. Car li, La pittura senese, Milano 1955,
s. 68—70; G. Paccagnini, jw. passim; pełną literaturę
dotyczącą Lippa Memmi podają Thieme-Becker,
XXIII, 1929, s. 275—277, U. Galetti, E. Camesasca,
Enciclopedia delta pittura Italiana, Milano 1951, s. 1647 nn.
29