Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]
Biuletyn Historii Sztuki — 23.1961

DOI Heft:
Nr. 1
DOI Artikel:
Miscellanea
DOI Artikel:
Skubiszewska, Maria: O kilku nieznanych wczesnych obrazach włoskich ze zbiorów poznańskich
DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.45619#0041

DWork-Logo
Überblick
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
KILKA NIEZNANYCH OBRAZÓW WŁOSKICH ZE ZBIORÓW POZNAŃSKICH


II. 5. Simone Martini, Sw. Łukasz, fragment polip-
tyku. Piza. Museo Naziemnie. (Fot. Alinań).

Zasadnicze irysy, jakie dzielą figurę św. Jana od
dzieł Martiniego, a łączą z twórczością jego najwier-
niejszego ucznia, to przede wszystkim sposób osadze-
nia i kształt głowy, która jest cięższa i mniej niż
u Martiniego zharmonizowana z korpusem postaci,
słaby modelunek twarzy, wreszcie mało wyraziste
ukształtowanie dłoni.

17 Dyskusję dotyczącą atrybucji tych dzieł krytycznie
omawia G. Paccagnini, jw., s. 123.
18 Sw. Jan poznański pochodzi zapewne z retabulum
ołtarzowego, z którego, o ile mi wiadomo, nie zachowały
się inne fragmenty. Jego wymiary bowiem nie są zgodne
z wymiarami żadnego z obrazów należących do polipty-
ków wykonanych w warsztacie Simone Martiniego.

Lippo Memmiemu przypiswane są obrazy św. Ta-
deusza z poliptyku pizańskiego i świętych Dominika
i Pawia (ił. 6) z Orvieto 17, które przytoczyłam wyżej
jako analogie do św. Jana z Poznania. Spośród syg-
nowanych obrazów Memmiego bliska naszemu dziełu
jest Madonna ciel Popolo z kościoła dei Servi w Sie-
nie (il. 7). Posiada podobny sposób osadzenia głowy
lekko pochylonej na bok i do przodu, ten sam rodzaj
mało wyrazistego modelunku twarzy podkreślającego
jedynie zarys podbródka, usta i kąty oczu, wreszcie
bardzo zbliżone rysy twarzy: skośne, wąskie, ostro
zarysowane oczy, cienką linię brwi, prosty, wydłu-
żony nos oraz wargi, wydatne, o falistym wykroju
i lekko skręcone w stosunku do osi nosa i brody.
Twarz Marii, jako twarz kobieca, jest jedynie odpo-
wiednio drobniejsza a rysy delikatniejsze18.
3. Z malarstwem sieneńskim ostatnich lat Trecenta
wiąże się niewielki obraz Ofiarowania N. Marii Panny
w Świątyni (24,3 X 35 cm; il. 8). Jego prawą, większą
część zajmuje przedstawienie ośmiobocznej budowli
z trójboczną apsydą. Sklepione wnętrze tak wyobra-


II. 6. Warsztat Simone Martini, Sw. Paweł,
Oruieto. Museo dell’Opera. (Fot. G. Caroli)

31
 
Annotationen