DOI Heft:
Nr. 1
DOI Artikel:Recenzje
DOI Artikel:Sawicka, Stanisława: Dwa katalogi rysunków włoskich ze zbiorów polskich
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.45619#0077
RECENZJE
II. 1. Pier Francesco Mola, Madonna z Dzieciątkiem
i Świętymi. Rys. piórem uzupełniony sangwiną
(275 X 205 mm). Z kodeksu Bonoli (kat. nr 99). War-
szawa, Muz. Narodowe
II. 2. Pier Francesco Mazzucchelli zw. II. Morazzone,
Sw. Sebastian. Rys. piórem, lawowany tuszem brązo-
wym (255 X 207 mm). Z kodeksu Bonoli (kat. nr 20).
Warszawa, Muz. Narodowe
państwowych, dotkliwie uszczuplone wskutek strat
wojennych w czasie ostatniej wojny.
Wzorowe opracowanie eksponowanych rysunków
polega nie tylko na dokładnym podaniu zwykłych
pozycji (poza tytułem rysunku — wymiary, technika,
rodzaj papieru, ew. filigran, dawne kolekcje, biblio-
grafia, dzisiejszy właściciel, nr fotografii w archi-
wum Fond. Cini) — ale przede wszystkim na uzasad-
nieniu atrybucji, naukowym komentarzu, obszernie
cytowanej bibliografii materiałów porównawczych,
czy też związanych w jakikolwiek bądź sposób
z obiektem. Zważyć bowiem należy, że cały materiał
był prawdziwą terra ignota i że dawne określenia —
o ile się zachowały — musiały podlegać w każdym
wypadku skrupulatnej rewizji i drobiazgowym ba-
daniom. Podkreślić tu specjalnie trzeba wielką su-
mienność W pracy autorki i umiejętne uruchomienie
aparatu badawczego, jakim mogła dysponować, pra-
cując na miejscu we Włoszech. >Każda nowa atrybucja
jest zawsze, wynikiem rzetelnych studiów i wnikliwej
analizy; krytycyzm nakazał autorce ujawnić swe wa-
hania w formie niektórych atrybucja hipotetycznych.
W ten sposób podany materiał jest punktem wyjścia
dla dalszych poszukiwań, ułatwia też dalsze prace,
które już pozwoliły na korekturę niektórych ozna-
czeń.
Podkreślić należy staranne podawanie prowenien-
cji każdego rysunku; szczegół to ważny, pozwalający
odtwarzać dawne kolekcje polskie — dziś zapomnia-
ne, rozproszone lub wtopione w zbiory muzealne.
Zgrupowanie materiału, pochodzącego z różnych
Zbiorów polskich umożliwiło nieraz interesujące ze-
stawienia. Tak np. spotkało się 5 rysunków Gaspare
Diziani: z Muz. Narodowego w Warszawie, Muz.
Pomorskiego, Ossolineum i Muz. w Tarnowie. Wśród
artystów, których rysunki wystawiono, jest kilka
nazwisk wybitniejszych przedstawicieli szkoły we-
neckiej, których związki z Polską znane już są skąd-
67
II. 1. Pier Francesco Mola, Madonna z Dzieciątkiem
i Świętymi. Rys. piórem uzupełniony sangwiną
(275 X 205 mm). Z kodeksu Bonoli (kat. nr 99). War-
szawa, Muz. Narodowe
II. 2. Pier Francesco Mazzucchelli zw. II. Morazzone,
Sw. Sebastian. Rys. piórem, lawowany tuszem brązo-
wym (255 X 207 mm). Z kodeksu Bonoli (kat. nr 20).
Warszawa, Muz. Narodowe
państwowych, dotkliwie uszczuplone wskutek strat
wojennych w czasie ostatniej wojny.
Wzorowe opracowanie eksponowanych rysunków
polega nie tylko na dokładnym podaniu zwykłych
pozycji (poza tytułem rysunku — wymiary, technika,
rodzaj papieru, ew. filigran, dawne kolekcje, biblio-
grafia, dzisiejszy właściciel, nr fotografii w archi-
wum Fond. Cini) — ale przede wszystkim na uzasad-
nieniu atrybucji, naukowym komentarzu, obszernie
cytowanej bibliografii materiałów porównawczych,
czy też związanych w jakikolwiek bądź sposób
z obiektem. Zważyć bowiem należy, że cały materiał
był prawdziwą terra ignota i że dawne określenia —
o ile się zachowały — musiały podlegać w każdym
wypadku skrupulatnej rewizji i drobiazgowym ba-
daniom. Podkreślić tu specjalnie trzeba wielką su-
mienność W pracy autorki i umiejętne uruchomienie
aparatu badawczego, jakim mogła dysponować, pra-
cując na miejscu we Włoszech. >Każda nowa atrybucja
jest zawsze, wynikiem rzetelnych studiów i wnikliwej
analizy; krytycyzm nakazał autorce ujawnić swe wa-
hania w formie niektórych atrybucja hipotetycznych.
W ten sposób podany materiał jest punktem wyjścia
dla dalszych poszukiwań, ułatwia też dalsze prace,
które już pozwoliły na korekturę niektórych ozna-
czeń.
Podkreślić należy staranne podawanie prowenien-
cji każdego rysunku; szczegół to ważny, pozwalający
odtwarzać dawne kolekcje polskie — dziś zapomnia-
ne, rozproszone lub wtopione w zbiory muzealne.
Zgrupowanie materiału, pochodzącego z różnych
Zbiorów polskich umożliwiło nieraz interesujące ze-
stawienia. Tak np. spotkało się 5 rysunków Gaspare
Diziani: z Muz. Narodowego w Warszawie, Muz.
Pomorskiego, Ossolineum i Muz. w Tarnowie. Wśród
artystów, których rysunki wystawiono, jest kilka
nazwisk wybitniejszych przedstawicieli szkoły we-
neckiej, których związki z Polską znane już są skąd-
67