Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]
Biuletyn Historii Sztuki
— 23.1961
Zitieren dieser Seite
Bitte zitieren Sie diese Seite, indem Sie folgende Adresse (URL)/folgende DOI benutzen:
https://doi.org/10.11588/diglit.45619#0078
DOI Heft:
Nr. 1
DOI Artikel:Recenzje
DOI Artikel:Sawicka, Stanisława: Dwa katalogi rysunków włoskich ze zbiorów polskich
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.45619#0078
RECENZJE
II. 3. Luca Cambiaso, Herkules. Rys. piórem
(390 X 250 mm). Z kodeksu Bonóli (kat. nr 76). War-
szawa, Muz. Narodowe
inąd. Interesującą grupę stanowią rysunki Domenica
Tiepolo (pochodzące przeważnie z dawnych zbiorów
„Zachęty”). Pejzaż ze skalą i z łodzią z d. Muz. Lubo-
mirskich, publikowany przeż J. Zarnowskiego jako
Domenido Campagnola, został w katalogu określony
jako „Krąg Tycjana”.
Z dużą ostrożnością określono rysunki Giambatti-
sty Tiepolo — przypisane w katalogu samemu arty-
ście, bądź jego szkole (pochodzące głównie z Muz.
w Gdańsku i w Szczecinie).
Zreprodukowanie wszystkich wystawionych rysun-
ków w katalogu zwalnia oczywiście autorkę od opisu
formalnego; może jednak warto by podawać pie-
czątki właścicieli, znajdujące się na niektórych obiek-
tach.
Sprostować by też należało drobne przeoczenie
w poz. nr 78 przy opisie rysunku Er. Casanovy ze
zb. Gab. Ryc. UW; rysunek ten bowiem pochodzi
nie z kolekcji Stanisława Augusta, lecz ze zbioru
Józefa Sierakowskiego, który swoją kolekcję prze-
kazał Warsz. Tow. Przyj. Nauk (po konfiskacie
zbiorów polskich w r. 1832 włączono ją do wywie-
zionych zbiorów Uniwersytetu) il. 5).
Do rysunków szkoły weneckiej dołączono kilka
kart pochodzących z albumu znajdującego się w Pol-
sce od XVIII w. (dziś w Muz. Narodowym w War-
szawie) kolekcjonera mediolańskiego G. Bonda. Myśl
ujawnienia tego kodeksu na wystawie weneckiej
okazała się bardzo szczęśliwa, gdyż sprowokowało
to odezwanie się potomków nieznanego dotychczas
68
II. 3. Luca Cambiaso, Herkules. Rys. piórem
(390 X 250 mm). Z kodeksu Bonóli (kat. nr 76). War-
szawa, Muz. Narodowe
inąd. Interesującą grupę stanowią rysunki Domenica
Tiepolo (pochodzące przeważnie z dawnych zbiorów
„Zachęty”). Pejzaż ze skalą i z łodzią z d. Muz. Lubo-
mirskich, publikowany przeż J. Zarnowskiego jako
Domenido Campagnola, został w katalogu określony
jako „Krąg Tycjana”.
Z dużą ostrożnością określono rysunki Giambatti-
sty Tiepolo — przypisane w katalogu samemu arty-
ście, bądź jego szkole (pochodzące głównie z Muz.
w Gdańsku i w Szczecinie).
Zreprodukowanie wszystkich wystawionych rysun-
ków w katalogu zwalnia oczywiście autorkę od opisu
formalnego; może jednak warto by podawać pie-
czątki właścicieli, znajdujące się na niektórych obiek-
tach.
Sprostować by też należało drobne przeoczenie
w poz. nr 78 przy opisie rysunku Er. Casanovy ze
zb. Gab. Ryc. UW; rysunek ten bowiem pochodzi
nie z kolekcji Stanisława Augusta, lecz ze zbioru
Józefa Sierakowskiego, który swoją kolekcję prze-
kazał Warsz. Tow. Przyj. Nauk (po konfiskacie
zbiorów polskich w r. 1832 włączono ją do wywie-
zionych zbiorów Uniwersytetu) il. 5).
Do rysunków szkoły weneckiej dołączono kilka
kart pochodzących z albumu znajdującego się w Pol-
sce od XVIII w. (dziś w Muz. Narodowym w War-
szawie) kolekcjonera mediolańskiego G. Bonda. Myśl
ujawnienia tego kodeksu na wystawie weneckiej
okazała się bardzo szczęśliwa, gdyż sprowokowało
to odezwanie się potomków nieznanego dotychczas
68