DOI Heft:
Nr. 1
DOI Artikel:Wspomnienia pośmiertne
DOI Artikel:Martyna, Władysław: Jan Antoni Miączyński
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.45619#0085
WSPOMNIENIA POŚMIER TNE
JAN ANTONI MIĄCZYNSKI
Jan Antoni Miączyński, syn Antoniego i Julii
z Trzeciaków urodził się dnia 20.11.1906 r. we Lwowie.
Studia historyczne rozpoczął na Uniw. Jagiellońskim.
Dzieciństwo i wczesna młodość spędzona w Satyjo-
wie, Lwowie i Włoszech dały mu możność zetknięcia
się od najmłodszych lat z zabytkami sżtuki i rozwi-
nęły wrażliwość na piękno. Pociągało Go przede
wszystkim kolekcjonerstwo; posiadał zbiór miniatur,
porcelany, zegarów, portretów oraz archiwum i księ-
gozbiór ok. 2000 tomów z dziedziny historii, historii
sztuki, heraldyki itp. Wszystko to' spłonęło w Po-
wstaniu Warszawskim. Jego zainteresowania obejmo-
wały również heraldykę i genealogię. Posiadaną wie-
dzą dzielił się chętnie z kolegami. Jako członek Tow.
Heraldycznego pisywał artykuły do „Miesięcznika
Heraldycznego”. Zgromadził materiał do wykazu Por-
tretów polskich w zbiorach wołyńskich. Miał rów-
nież przygotowane dó druku prace (spalone w 1944 r.)
jak Elementy sztuki dekoracyjnej w heraldyce polskiej
i Zegary stołowe tzw. ekscytarze roboty polskiej
XVII i XVIII w. W pracy tej zebrał 241 nazwisk
zegarmistrzów polskich.
Podczas okupacji pracował jako rzeczoznawca
w Salonie Sztuki Wł. Martyny w Warszawie.
Przez szereg lat współpracował z „Polskim Słow-
nikiem Biograficznym”, dla którego opracował m. in.
życiorysy Miączyńskich: Atanazego, Józefa, Ignacego
(kolekcjonerka dzieł sztuki, twórcy galerii obrazów
im. Miączyńskich — Dżiedńszyćkich we Lwowie),
wojewody Ignacego, Michała Ronikiera, Kajetana
Kalinowskiego, Jana Konopki, Stanisława Marszał-
kiewicza, malarza miniaturzysty.
Od 1947 r. pracował w Min. Kultury i Sztuki
(Nacz. Dyrekcja Muzeów i Ochrony Zabytków, prze-
mianowana na Centr. Żarz. Muzeów i Ochr. Zabyt-
ków), gdzie jako st. inspektor prowadził referat
zbiorów muzealnych.
Jako członek Stów. Historyków Sztuki w 1948 r.
pełnił funkcję sekretarza Komitetu Fromborskiego
i był współtwórcą Muz. Kopernika we Fromborku.
Wówczas też napisał wiele artykułów związanych
z Kopernikiem i Fromborkiem oraz opracował
Przewodnik po zabytkach Fromborka i broszurę Mu-
zeum Mikołaja Kopernika we Fromborku.
Współpracował również z Instytutem Sztuki PAN,
opracowując życiorysy miniaturzystów do przygoto-
wywanego Słownika artystów polskich. Z tej dzie-
dziny ukazało się kilka Jego prac w „Biul. Hist.
Sztuki”: O kilku nieznanych miniaturach polskich
z początku XIX w., O miniaturach Jana Nepomucena
Głowackiego i działalności Kriehubera i Bennera
w Polsce. Miniatury Stanisława Marszalkiewicza
z późnego okresu twórczości.
Poza tym przygotowywał do druku dla „Ossoli-
neum” dużą pracę poświęcona miniaturzystom pol-
skim i obcym pracującym w Polsce; niestety nie
zdółał jej już ukończyć.
Dobry przyjaciel i zawsze uczynny kolega cieszył
się powszechną sympatią i poważaniem. Odznaczony
był Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarł w Warszawie
21 kwietnia 1960 r.
Władysław Martyna
75
JAN ANTONI MIĄCZYNSKI
Jan Antoni Miączyński, syn Antoniego i Julii
z Trzeciaków urodził się dnia 20.11.1906 r. we Lwowie.
Studia historyczne rozpoczął na Uniw. Jagiellońskim.
Dzieciństwo i wczesna młodość spędzona w Satyjo-
wie, Lwowie i Włoszech dały mu możność zetknięcia
się od najmłodszych lat z zabytkami sżtuki i rozwi-
nęły wrażliwość na piękno. Pociągało Go przede
wszystkim kolekcjonerstwo; posiadał zbiór miniatur,
porcelany, zegarów, portretów oraz archiwum i księ-
gozbiór ok. 2000 tomów z dziedziny historii, historii
sztuki, heraldyki itp. Wszystko to' spłonęło w Po-
wstaniu Warszawskim. Jego zainteresowania obejmo-
wały również heraldykę i genealogię. Posiadaną wie-
dzą dzielił się chętnie z kolegami. Jako członek Tow.
Heraldycznego pisywał artykuły do „Miesięcznika
Heraldycznego”. Zgromadził materiał do wykazu Por-
tretów polskich w zbiorach wołyńskich. Miał rów-
nież przygotowane dó druku prace (spalone w 1944 r.)
jak Elementy sztuki dekoracyjnej w heraldyce polskiej
i Zegary stołowe tzw. ekscytarze roboty polskiej
XVII i XVIII w. W pracy tej zebrał 241 nazwisk
zegarmistrzów polskich.
Podczas okupacji pracował jako rzeczoznawca
w Salonie Sztuki Wł. Martyny w Warszawie.
Przez szereg lat współpracował z „Polskim Słow-
nikiem Biograficznym”, dla którego opracował m. in.
życiorysy Miączyńskich: Atanazego, Józefa, Ignacego
(kolekcjonerka dzieł sztuki, twórcy galerii obrazów
im. Miączyńskich — Dżiedńszyćkich we Lwowie),
wojewody Ignacego, Michała Ronikiera, Kajetana
Kalinowskiego, Jana Konopki, Stanisława Marszał-
kiewicza, malarza miniaturzysty.
Od 1947 r. pracował w Min. Kultury i Sztuki
(Nacz. Dyrekcja Muzeów i Ochrony Zabytków, prze-
mianowana na Centr. Żarz. Muzeów i Ochr. Zabyt-
ków), gdzie jako st. inspektor prowadził referat
zbiorów muzealnych.
Jako członek Stów. Historyków Sztuki w 1948 r.
pełnił funkcję sekretarza Komitetu Fromborskiego
i był współtwórcą Muz. Kopernika we Fromborku.
Wówczas też napisał wiele artykułów związanych
z Kopernikiem i Fromborkiem oraz opracował
Przewodnik po zabytkach Fromborka i broszurę Mu-
zeum Mikołaja Kopernika we Fromborku.
Współpracował również z Instytutem Sztuki PAN,
opracowując życiorysy miniaturzystów do przygoto-
wywanego Słownika artystów polskich. Z tej dzie-
dziny ukazało się kilka Jego prac w „Biul. Hist.
Sztuki”: O kilku nieznanych miniaturach polskich
z początku XIX w., O miniaturach Jana Nepomucena
Głowackiego i działalności Kriehubera i Bennera
w Polsce. Miniatury Stanisława Marszalkiewicza
z późnego okresu twórczości.
Poza tym przygotowywał do druku dla „Ossoli-
neum” dużą pracę poświęcona miniaturzystom pol-
skim i obcym pracującym w Polsce; niestety nie
zdółał jej już ukończyć.
Dobry przyjaciel i zawsze uczynny kolega cieszył
się powszechną sympatią i poważaniem. Odznaczony
był Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarł w Warszawie
21 kwietnia 1960 r.
Władysław Martyna
75