DOI issue:
Nr. 1
DOI article:Artykuły
DOI article:Dettloff, Paweł: Jan Neinderffer krakowski twórca rokokowych malowideł ¬ściennych
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.71008#0081
Jan Neinderffer - krakowski twórca rokokowych malowideł ściennych
79
34. Kraków, II zakrystia (tzw. skarbiec) kościoła dominikanów, widok ogólny,
stan z 2010 r. Fot. Michał Kurzej
kolorystyce pojawiają się szare biele oraz akcenty chłodne, niekiedy kontrastowe i jaskra-
we: seledynowe zielenie i niebieskie kobalty (ich pierwotna intensywność została utraco-
na i obecnie kolory te są wypłowiałe) lub występują tylko miejscami, niekiedy zaledwie
śladowo, nie oddając zamierzonego pierwotnie efektu.
Dla XVIII-wiecznych malowideł kaplicy podominikańskiej na Prądniku znajdujemy bar-
dzo bliskie analogie w zespole jednolitych chronologicznie i stylowo malowideł drugiego
pomieszczenia zakrystii (zwanego też skarbcem) przy kościele dominikanów w Krakowie
(il. 25). To także mało znane jak dotąd dzieło, o nieustalonym autorstwie i dokładnym czasie
powstania. W starszej literaturze wspomniano o nim zaledwie dwukrotnie, tylko w opraco-
wanych katalogowych74. Malowidła te wzbudzały zainteresowanie bogatym programem
ikonograficznym, opisanym w roku 1924 przez Leonarda Lepszego i Stanisława Tomko-
wicza75, ostatnio zaś omówionym przez Michała Kurzeja, który uznał je za „modelowy
przykład retorycznego charakteru sztuki nowożytnej", a ze względu na treść za jedno
z najciekawszych przykładów malarstwa monumentalnego w Krakowie76. O walorach
74 Leonard LEPSZY, Stanisław TOMKOWICZ, Kraków Kościół i klasztor 00. Dominikanów, Kraków 1924, s. 48;
Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. IV: Miasto Kraków, cz. III: kościoły i klasztory Śródmieścia, 2, red. Adam BOCH-
NAK, Jan SAMEK, Warszawa 1978, s. 139.
75 LEPSZY, TOMKOWICZ, op. cit., s. 48.
76 Michał KURZEJ, „Ikonografia malowideł w zakrystii (tzw. skarbcu) kościoła Dominikanów w Krakowie", [w:] Sztu-
ka w kręgu krakowskich dominikanów, red. Anna MARKIEWICZ, Marcin SZYMA, Marek WALCZAK, Kraków 2013,
s. 785-810 (Studia i źródła dominikańskiego Instytutu Historycznego w Krakowie, 13).
79
34. Kraków, II zakrystia (tzw. skarbiec) kościoła dominikanów, widok ogólny,
stan z 2010 r. Fot. Michał Kurzej
kolorystyce pojawiają się szare biele oraz akcenty chłodne, niekiedy kontrastowe i jaskra-
we: seledynowe zielenie i niebieskie kobalty (ich pierwotna intensywność została utraco-
na i obecnie kolory te są wypłowiałe) lub występują tylko miejscami, niekiedy zaledwie
śladowo, nie oddając zamierzonego pierwotnie efektu.
Dla XVIII-wiecznych malowideł kaplicy podominikańskiej na Prądniku znajdujemy bar-
dzo bliskie analogie w zespole jednolitych chronologicznie i stylowo malowideł drugiego
pomieszczenia zakrystii (zwanego też skarbcem) przy kościele dominikanów w Krakowie
(il. 25). To także mało znane jak dotąd dzieło, o nieustalonym autorstwie i dokładnym czasie
powstania. W starszej literaturze wspomniano o nim zaledwie dwukrotnie, tylko w opraco-
wanych katalogowych74. Malowidła te wzbudzały zainteresowanie bogatym programem
ikonograficznym, opisanym w roku 1924 przez Leonarda Lepszego i Stanisława Tomko-
wicza75, ostatnio zaś omówionym przez Michała Kurzeja, który uznał je za „modelowy
przykład retorycznego charakteru sztuki nowożytnej", a ze względu na treść za jedno
z najciekawszych przykładów malarstwa monumentalnego w Krakowie76. O walorach
74 Leonard LEPSZY, Stanisław TOMKOWICZ, Kraków Kościół i klasztor 00. Dominikanów, Kraków 1924, s. 48;
Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. IV: Miasto Kraków, cz. III: kościoły i klasztory Śródmieścia, 2, red. Adam BOCH-
NAK, Jan SAMEK, Warszawa 1978, s. 139.
75 LEPSZY, TOMKOWICZ, op. cit., s. 48.
76 Michał KURZEJ, „Ikonografia malowideł w zakrystii (tzw. skarbcu) kościoła Dominikanów w Krakowie", [w:] Sztu-
ka w kręgu krakowskich dominikanów, red. Anna MARKIEWICZ, Marcin SZYMA, Marek WALCZAK, Kraków 2013,
s. 785-810 (Studia i źródła dominikańskiego Instytutu Historycznego w Krakowie, 13).