DOI Heft:
[Nr. 1]
DOI Artikel:Hoogewerff, Godefridus J.: Zorg voor en kunstschatten in Oorlogstijd
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19837#0029
zijn aangebracht. (Deze interessante beveiliging is op afb. 3 duidelijk zichtbaar).
Een bescherming van zandzakken alleen is niet doelmatig en ook niet duurzaam
gebleken, wanneer de zakken aan de invloeden van regenwater en weder zijn blootgesteld.
Een waterdichte betimmering is onontbeerlijk, en zelfs dan kan het noodig blijken de zakken
soms te vernieuwen. (Dit moest b. v. bij de overigens zeer soliede beveiliging van Sansovino’s
»Loggietta” aan den voet van den Campanile tot tweemaal toe geschieden.) Van boven
mag de afdekking nooit plat wezen, maar dient spits te worden aangebracht onder een helling
van minstens 70°. Moet een wal van zakken over een groot oppervlak met een bedekking
worden beschoten, dan kan men in plaats van een betimmering ook metselwerk toepassen.
Deze laatste beveiliging werd b. v. te Verona gekozen, waar zoowel de portalen
van Domkerk, S. Zeno
en S. Anastasia als de
beroemde monumenten
der Scaligers worden be-
schermd door zandzak-
ken omhuld van een
zwaar metselwerk van
baksteen.
Eveneens werd te
Padua het hoogaltaar van
Donatello in de kerk van
S. Antonio door een
combinatie van zand-
zakken en baksteen be-
veiligd. De steenen wer-
den hier op hun platten
kant gelegd met een
zijdelingsche tusschen-
ruimte van telkens 1 cM.,
terwijl de lagen alleen in
verticalen zin met kalk werden gevoegd. Enkel de bovenste laag steenen werd op gewone
wijze gemetseld en de binnen deze ommuring gestapelde zakken bedekken tevens de heele
steenconstructie met een dubbele laag.
In dit geval werden de beschermingsmaatregelen door de kerk zelf bekostigd.
Donatello’s ruiterstandbeeld werd op dergelijke wijze omhuld als de Colleoni te Venetië.
Merkwaardig en leerzaam is voorts de wijze waarop hier te Padua de fresco’s van
Giotto en Mantegna, respectievelijk in S. Maria dell’ Arena en in de kerk der Eremitani,
beveiligd zijn. Hier zijn aan stellingen van ijzeren balken en stangen de meergemelde
matrassen van zeewier opgehangen en wel niet tegen de muurschilderingen aan, maar op
een afstand van 1.50 M. Bovendien zijn er in de lengte respectievelijk van kerk en koor,
Afb. 5. Het Mausoleum van Galla Placidia te Ravenna.
19
Een bescherming van zandzakken alleen is niet doelmatig en ook niet duurzaam
gebleken, wanneer de zakken aan de invloeden van regenwater en weder zijn blootgesteld.
Een waterdichte betimmering is onontbeerlijk, en zelfs dan kan het noodig blijken de zakken
soms te vernieuwen. (Dit moest b. v. bij de overigens zeer soliede beveiliging van Sansovino’s
»Loggietta” aan den voet van den Campanile tot tweemaal toe geschieden.) Van boven
mag de afdekking nooit plat wezen, maar dient spits te worden aangebracht onder een helling
van minstens 70°. Moet een wal van zakken over een groot oppervlak met een bedekking
worden beschoten, dan kan men in plaats van een betimmering ook metselwerk toepassen.
Deze laatste beveiliging werd b. v. te Verona gekozen, waar zoowel de portalen
van Domkerk, S. Zeno
en S. Anastasia als de
beroemde monumenten
der Scaligers worden be-
schermd door zandzak-
ken omhuld van een
zwaar metselwerk van
baksteen.
Eveneens werd te
Padua het hoogaltaar van
Donatello in de kerk van
S. Antonio door een
combinatie van zand-
zakken en baksteen be-
veiligd. De steenen wer-
den hier op hun platten
kant gelegd met een
zijdelingsche tusschen-
ruimte van telkens 1 cM.,
terwijl de lagen alleen in
verticalen zin met kalk werden gevoegd. Enkel de bovenste laag steenen werd op gewone
wijze gemetseld en de binnen deze ommuring gestapelde zakken bedekken tevens de heele
steenconstructie met een dubbele laag.
In dit geval werden de beschermingsmaatregelen door de kerk zelf bekostigd.
Donatello’s ruiterstandbeeld werd op dergelijke wijze omhuld als de Colleoni te Venetië.
Merkwaardig en leerzaam is voorts de wijze waarop hier te Padua de fresco’s van
Giotto en Mantegna, respectievelijk in S. Maria dell’ Arena en in de kerk der Eremitani,
beveiligd zijn. Hier zijn aan stellingen van ijzeren balken en stangen de meergemelde
matrassen van zeewier opgehangen en wel niet tegen de muurschilderingen aan, maar op
een afstand van 1.50 M. Bovendien zijn er in de lengte respectievelijk van kerk en koor,
Afb. 5. Het Mausoleum van Galla Placidia te Ravenna.
19