DOI Artikel:
Mosmans, Jan: Bouwgeschiedenis der St. Janskerk te 's-Hertogenbosch [2]: Rekonstructie der romaansche kerk
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19959#0036
BOUWGESCHIEDENIS DER St. JANSKERK TE ’s-HERTOGENBOSCH 25
geteekende lijn (hbmb) omsluit het erf der kerk; de lijnen
.. geven de grenzen aan van De Peper; de wit en zwart
geblokte lijn geeft de ligging aan van den Bagijnhofmuur.
zijn: A) De vermoedelijk juist
nagespoorde afmeting van het
oorspronkelijke kerkdomein; B)
de Oostwaartsche linie,
die daaroverheen is getrokken en
de stand, welke de toren daar-
op thans nog inneemt; C) een
XlIIe eeuwsche opgave van alta-
ren; D) het in de lengte her-
halen van eenige gevonden
breedtematen. De waarde dezer
op zich zelf zwakke reconstruc-
tiemiddelen moet vooral gecom-
bineerd overwogen worden.
A) De tegenwoordige kerk-
gerechtigheid vertoont in grond-
lijnen een onregelmatigen veel-
hoek met trapvormige uitwijking,
die den kapellenkrans omvat.
(Zie plaat XII vooral achter „St.
Jans Kerkhof”). Dit doet al da-
delijk de vraag rijzen, hoeveel
anders, dat is hoeveel regelma-
tiger en kleiner, was de kerke-
grond, toen hier inplaats van een
straalsgewijs uitgebouwde hoofd-
kerk, een bescheidener Ro-
maansch bedehuis werd aan-
getroffen. Niet slechts de bouw-
kundige vraagt zoo, maar ook
de geschiedvorscher, als hij, in
een rijkverwulfd, afgezonderd
hoekje der kerk — de oude
stadskomme — bij ’t vaalgroene
glasraam de vele bundels ver-
krookte rentebrieven en schepen-
acten doorleest, waarop endos-
sementen als: „van erve dat nu
kerckhof is” geschreven staan.
Ik meen, schoon met eenige aar-
zeling, hierop te mogen antwoor-
den : het terrein voor de kerk vrij-
gelaten, was oorspronkelijk ruim
300 voet breed en 400 voet diep.
geteekende lijn (hbmb) omsluit het erf der kerk; de lijnen
.. geven de grenzen aan van De Peper; de wit en zwart
geblokte lijn geeft de ligging aan van den Bagijnhofmuur.
zijn: A) De vermoedelijk juist
nagespoorde afmeting van het
oorspronkelijke kerkdomein; B)
de Oostwaartsche linie,
die daaroverheen is getrokken en
de stand, welke de toren daar-
op thans nog inneemt; C) een
XlIIe eeuwsche opgave van alta-
ren; D) het in de lengte her-
halen van eenige gevonden
breedtematen. De waarde dezer
op zich zelf zwakke reconstruc-
tiemiddelen moet vooral gecom-
bineerd overwogen worden.
A) De tegenwoordige kerk-
gerechtigheid vertoont in grond-
lijnen een onregelmatigen veel-
hoek met trapvormige uitwijking,
die den kapellenkrans omvat.
(Zie plaat XII vooral achter „St.
Jans Kerkhof”). Dit doet al da-
delijk de vraag rijzen, hoeveel
anders, dat is hoeveel regelma-
tiger en kleiner, was de kerke-
grond, toen hier inplaats van een
straalsgewijs uitgebouwde hoofd-
kerk, een bescheidener Ro-
maansch bedehuis werd aan-
getroffen. Niet slechts de bouw-
kundige vraagt zoo, maar ook
de geschiedvorscher, als hij, in
een rijkverwulfd, afgezonderd
hoekje der kerk — de oude
stadskomme — bij ’t vaalgroene
glasraam de vele bundels ver-
krookte rentebrieven en schepen-
acten doorleest, waarop endos-
sementen als: „van erve dat nu
kerckhof is” geschreven staan.
Ik meen, schoon met eenige aar-
zeling, hierop te mogen antwoor-
den : het terrein voor de kerk vrij-
gelaten, was oorspronkelijk ruim
300 voet breed en 400 voet diep.