DOI Artikel:
Neurdenburg, Elisabeth: De twee majolica-tegels uit het refugium van de abdij van Aduard in de stad Groningen
DOI Artikel:Hintzen, Johanna Dorina: De noord-nederlandsche grisailles en de "Meister der Liebesgärten"
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19959#0189
178
DE NOORD-NEDERLANDSCHE GRISAILLES EN DE
„Dominus. Joannes. Rekamp. Abbas. 30. in. Adewart. hanc. Domum. restaurari.
„fecit. Anno. Domini. 1547.”
Na deze beschrijving van de tegels behoeven wij wel niet meer terug te
komen op wat hen als Antwerpsch in ons oog kenmerkt. Wij willen alleen nog
wijzen op het gebruik in de stad Antwerpen om enkele tegels, niet zooals vaak
later bij ons tegeltableaux, o.a. als gevelsteenen, in muren van huizen in te metselen.
Nog heden vindt men in Antwerpen in de gevels van oude huizen vrij groote tegels;
ze zijn wel iets grooter, maar niet eens zoo bijzonder veel grooter dan onze wapen-
tegels. Zoo zag ik er o.a. nog een met een olifant en een met een bosje bloeiende
violen ')• Ook in het museum te Antwerpen bevinden zich dergelijke gevelsteenen
of geveltegels. Dit gebruik van tegels was dus in Antwerpen in de 16de eeuw in
zwang. In het Victoria and Albert Museum te Londen bevindt zich een wapentegel
van de familie Bacon, waarop een varken, welke men thans eveneens als uit
Antwerpen afkomstig beschouwt.
Bedenken wij tenslotte hoe belangrijk de tegelfabricatie in Antwerpen moet
zijn geweest, en zien wij, dat in de laatste jaren steeds meer tegels in die stad aan
het licht komen, terwijl de fabriek van Guido Andries in 1547 reeds 35 jaren bestond
en zijn zonen toen wel zeer waarschijnlijk het tableau van Paulus’ bekeering bakten,
dan kunnen wij wel aannemen, dat deze Antwerpsche majolicabakkerij bekend genoeg
moet zijn geweest. Abt Joannes Rekamp heeft zijn bestelling niet in Italië behoeven
te doen. In Antwerpen zal hij de beide wapentegels hebben laten maken, waarmede
hij de herinnering aan de restauratie van het refugium der Aduarder-abdij binnen
de stad Groningen tot op heden heeft levendig gehouden.
ELISABETH NEURDENBURG.
DE NOORD-NEDERLANDSCHE GRISAILLES EN DE „MEISTER
DER LIEBESGARTEN”.
Prof. Byvanck maakte mij opmerkzaam op gravures van den „Meister der
Liebesgarten”, die door Lehrs zijn uitgegeven in zijn monografie over dezen meester* 2),
en die geheel overeenstemmen met de, door hem behandelde, grisaille-groep. Hij
verzocht mij na te gaan, welk verband bestaat tusschen gravures en grisailles,
omdat hem de tijd daartoe ontbrak.
De „Meister der Liebesgarten” is de oudste Nederlandsche graveur, dien wij
kennen, hij werkte waarschijnlijk tusschen 1440 en 1450. Lehrs heeft in zijn werk
reeds gewezen op de overeenkomst van sommige zijner gravures met getijdenboeken
te Brussel (21636) en te Antwerpen (Museum Plantin 49), en ter vergelijking heeft
*) De heer F. Claes te Antwerpen was zoo vriendelijk mij deze gevelsteenen aan te wijzen.
2) Max Lehrs, Der Meister der Liebesgarten (1893); en Lehrs, Geschichte u. kritischer Katalog
der Deutsche, Niederl. u Französche Kupferstiche im 15en Jahrh. I. 308. (1908).
DE NOORD-NEDERLANDSCHE GRISAILLES EN DE
„Dominus. Joannes. Rekamp. Abbas. 30. in. Adewart. hanc. Domum. restaurari.
„fecit. Anno. Domini. 1547.”
Na deze beschrijving van de tegels behoeven wij wel niet meer terug te
komen op wat hen als Antwerpsch in ons oog kenmerkt. Wij willen alleen nog
wijzen op het gebruik in de stad Antwerpen om enkele tegels, niet zooals vaak
later bij ons tegeltableaux, o.a. als gevelsteenen, in muren van huizen in te metselen.
Nog heden vindt men in Antwerpen in de gevels van oude huizen vrij groote tegels;
ze zijn wel iets grooter, maar niet eens zoo bijzonder veel grooter dan onze wapen-
tegels. Zoo zag ik er o.a. nog een met een olifant en een met een bosje bloeiende
violen ')• Ook in het museum te Antwerpen bevinden zich dergelijke gevelsteenen
of geveltegels. Dit gebruik van tegels was dus in Antwerpen in de 16de eeuw in
zwang. In het Victoria and Albert Museum te Londen bevindt zich een wapentegel
van de familie Bacon, waarop een varken, welke men thans eveneens als uit
Antwerpen afkomstig beschouwt.
Bedenken wij tenslotte hoe belangrijk de tegelfabricatie in Antwerpen moet
zijn geweest, en zien wij, dat in de laatste jaren steeds meer tegels in die stad aan
het licht komen, terwijl de fabriek van Guido Andries in 1547 reeds 35 jaren bestond
en zijn zonen toen wel zeer waarschijnlijk het tableau van Paulus’ bekeering bakten,
dan kunnen wij wel aannemen, dat deze Antwerpsche majolicabakkerij bekend genoeg
moet zijn geweest. Abt Joannes Rekamp heeft zijn bestelling niet in Italië behoeven
te doen. In Antwerpen zal hij de beide wapentegels hebben laten maken, waarmede
hij de herinnering aan de restauratie van het refugium der Aduarder-abdij binnen
de stad Groningen tot op heden heeft levendig gehouden.
ELISABETH NEURDENBURG.
DE NOORD-NEDERLANDSCHE GRISAILLES EN DE „MEISTER
DER LIEBESGARTEN”.
Prof. Byvanck maakte mij opmerkzaam op gravures van den „Meister der
Liebesgarten”, die door Lehrs zijn uitgegeven in zijn monografie over dezen meester* 2),
en die geheel overeenstemmen met de, door hem behandelde, grisaille-groep. Hij
verzocht mij na te gaan, welk verband bestaat tusschen gravures en grisailles,
omdat hem de tijd daartoe ontbrak.
De „Meister der Liebesgarten” is de oudste Nederlandsche graveur, dien wij
kennen, hij werkte waarschijnlijk tusschen 1440 en 1450. Lehrs heeft in zijn werk
reeds gewezen op de overeenkomst van sommige zijner gravures met getijdenboeken
te Brussel (21636) en te Antwerpen (Museum Plantin 49), en ter vergelijking heeft
*) De heer F. Claes te Antwerpen was zoo vriendelijk mij deze gevelsteenen aan te wijzen.
2) Max Lehrs, Der Meister der Liebesgarten (1893); en Lehrs, Geschichte u. kritischer Katalog
der Deutsche, Niederl. u Französche Kupferstiche im 15en Jahrh. I. 308. (1908).