DOI Artikel:
Poelman, Huibert Antoine: Sneek: geschiedkundige inlieding
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19959#0118
SNEEK.
107
de haar omgevende vestingwerken, welker kracht niet op de proef gesteld zal worden.
Het woelige leven der middeleeuwen is voorbij; de herinnering er aan wordt ook
met de uit dien tijd stammende gebouwen weggevaagd.
Eng omsloten door de vestingwallen, welke elke gezonde uitbreiding beletten,
is de stad tot ongeveer 1842 gebleven, toen de wallen geslecht en de poorten voor
afbraak verkocht werden. Slechts de Waterpoort bleef behouden. Nog jaren zou het
duren, eer nieuw leven in de stad opbloeide. Toen de industrie er zich vestigde, de
veemarkt in omvang toenam, steeds meer water- en landwegen de verbinding met
elders gemakkelijker maakten, leefde de stad op, vernieuwde zij zich meer en meer.
Maar te betreuren is het, dat bij de toeneming van den economischen bloei, bij het
vermeerderen van de materieele welvaart, de zucht tot vernieuwing en verjonging
der stad niet gepaard ging aan een piëteitsgevoel voor het uit vroeger perioden
overgeleverde stadsschoon. Nagenoeg al het oude is afgebroken en wat er restte voor
een goed deel jammerlijk verminkt. De hier volgende beschrijving der voornaamste
bouwwerken zal hiervan het bewijs leveren.
KORTE BESCHRIJVING VAN DE MONUMENTEN TE SNEEK.
Weinig steden in ons land zijn zoo arm aan gebouwen, merkwaardig uit
oudheidkundig oogpunt, als Sneek. Uit de geschiedenis der stad is dit wel te ver-
klaren. Van het begin
tot het einde is het een
provinciestad geweest en
gebleven; aanraking met
andere gewesten, laat
staan vreemde landen,
had niet plaats. In de
middeleeuwen zelfs, toen
zij meer dan in latere
tijden op den voorgrond
trad, was Sneek toch
slechts de marktplaats
voor hetomliggendeplat-
teland, slechts weinig
groote gebouwen rijk,
t.w. kerk, klooster en
eenige stinsen. Daarnaast
de huizen der burgers
langs de Sneek door-
snijdende grachten. Vele
dier huisgevels zijn archi-
tectonisch van belang Afb. 1. De Waterpoort van binnen.
107
de haar omgevende vestingwerken, welker kracht niet op de proef gesteld zal worden.
Het woelige leven der middeleeuwen is voorbij; de herinnering er aan wordt ook
met de uit dien tijd stammende gebouwen weggevaagd.
Eng omsloten door de vestingwallen, welke elke gezonde uitbreiding beletten,
is de stad tot ongeveer 1842 gebleven, toen de wallen geslecht en de poorten voor
afbraak verkocht werden. Slechts de Waterpoort bleef behouden. Nog jaren zou het
duren, eer nieuw leven in de stad opbloeide. Toen de industrie er zich vestigde, de
veemarkt in omvang toenam, steeds meer water- en landwegen de verbinding met
elders gemakkelijker maakten, leefde de stad op, vernieuwde zij zich meer en meer.
Maar te betreuren is het, dat bij de toeneming van den economischen bloei, bij het
vermeerderen van de materieele welvaart, de zucht tot vernieuwing en verjonging
der stad niet gepaard ging aan een piëteitsgevoel voor het uit vroeger perioden
overgeleverde stadsschoon. Nagenoeg al het oude is afgebroken en wat er restte voor
een goed deel jammerlijk verminkt. De hier volgende beschrijving der voornaamste
bouwwerken zal hiervan het bewijs leveren.
KORTE BESCHRIJVING VAN DE MONUMENTEN TE SNEEK.
Weinig steden in ons land zijn zoo arm aan gebouwen, merkwaardig uit
oudheidkundig oogpunt, als Sneek. Uit de geschiedenis der stad is dit wel te ver-
klaren. Van het begin
tot het einde is het een
provinciestad geweest en
gebleven; aanraking met
andere gewesten, laat
staan vreemde landen,
had niet plaats. In de
middeleeuwen zelfs, toen
zij meer dan in latere
tijden op den voorgrond
trad, was Sneek toch
slechts de marktplaats
voor hetomliggendeplat-
teland, slechts weinig
groote gebouwen rijk,
t.w. kerk, klooster en
eenige stinsen. Daarnaast
de huizen der burgers
langs de Sneek door-
snijdende grachten. Vele
dier huisgevels zijn archi-
tectonisch van belang Afb. 1. De Waterpoort van binnen.