DOI Heft:
Heft 1-2
DOI Artikel:Prott, Hans Theodor Anton von: Das Psephisma des Archinos
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.39818#0046
H. VON PROTT
Dass diese Urkunde mit der literarisch überlieferten Be-
lohnung der Männer von Phyle irgendwie Zusammenhängen
muss, liegt auf der Hand : Aischines 111.187 έν τοίνυν τώι μη-
τρώιωι παρά το βουλευτήριον ήν έ'δοτε δωρεάν τοϊς άπό Φυλής φεύ-
γοντα τον δήμον καταγαγοΰσιν έστιν ίδεϊν. ην [Λεν γάρ ό το ψήφισα.α
γράψας και νικήσας Άργΐνος ό εκ Κοίλης, εις των καταγαγόντων τον
δήμον, έ'γραψε δε πρώτον μεν αΰτοϊς εις θυσίαν καί αναθήματα δού-
ναι χιλίας δραχμάς (καί τουτ’ έστίν έ'λαττον ή δέκα δραχμαί κατ'
άνδρα έκαστον), επειτα κελεύει στεφανουσθαι θαλλου στεφάνωι αυτών
έκαστον άλλ’ οΰ χρυσώι' τότε α.εν γάρ ήν ό του θαλλου στέφανος τί-
μιος, νυνί δε καί ό γρυσοϋς καταπεφρόνηται. καί οΰδε τούτο εϊκήι
πραζat κελεύει άλλ’ ακριβώς την βουλήν σκεψαμένην, όσοι αυτών επί
Φυλήι έπολιορκήθησαν, 5τε Λακεδαιμόνιοι καί οί τριάκοντα προσέ-
βαλλον τοϊς καταλαβοΰσι Φυλήν-190 ϊνα δέ α.ή άποπλανώ υμάς
από τής ύποθέσεως, άναγνώσεται ύα.ΐν ό γραμματεύς τό επίγραμμα
ο έπιγεγραπται τοϊς άπό Φυλής τον δήμον καταγαγοΰσιν.
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ
τούσδ’ αρετής ένεκα στεφάνοις έγέραιρε παλαίχθων
δήμος Αθηναίων, οί ποτέ τούς άδίκοις
θεσμούς άρζαντας πρώτοι πόλεως καταπαύειν
ήρζαν κίνδυνον σώμασιν άράμενοι.
Nach Ziebarth wäre wahrscheinlich auf dem Stein der Anfang
dieses Psephismas erhalten. Dieser enthalte dieVerleihung des
Bürgerrechtes an die Phyle - Kämpfer ( Άθηναίοις έναι αΰτοΐ:
καί έκγόνοις αυτών) und getrennt davon die Verleihung ver-
mutlich der Isotelie an die Munichia- Kämpfer (Z. 9 [έναι δέ
αΰτοϊς ίσοτελειανΐ καθάπε[ρ ΆΘ]ηναίοις. Da die Neuordnung der
Verhältnisse sich noch zwei Jahre hinzog, sei es erst im Jahre
401 unter dem Archon Xenainetos (Z. 2 Ξεναίνετ]ος ήρ/μ), dem
einzigen unter den Archonten dieser Jahre, dessen Name aut
-ος endige, zu dem endgültigen Beschlüsse gekommen, 'für
den eben die genauen Unterscheidungen unter den zu Be-
lohnenden charakteristisch gewesen zu sein scheinen’.
Durch diese Darstellung wird der Zusammenhang mit der
literarischen Überlieferung eigentlich wieder zerrissen und in
Dass diese Urkunde mit der literarisch überlieferten Be-
lohnung der Männer von Phyle irgendwie Zusammenhängen
muss, liegt auf der Hand : Aischines 111.187 έν τοίνυν τώι μη-
τρώιωι παρά το βουλευτήριον ήν έ'δοτε δωρεάν τοϊς άπό Φυλής φεύ-
γοντα τον δήμον καταγαγοΰσιν έστιν ίδεϊν. ην [Λεν γάρ ό το ψήφισα.α
γράψας και νικήσας Άργΐνος ό εκ Κοίλης, εις των καταγαγόντων τον
δήμον, έ'γραψε δε πρώτον μεν αΰτοϊς εις θυσίαν καί αναθήματα δού-
ναι χιλίας δραχμάς (καί τουτ’ έστίν έ'λαττον ή δέκα δραχμαί κατ'
άνδρα έκαστον), επειτα κελεύει στεφανουσθαι θαλλου στεφάνωι αυτών
έκαστον άλλ’ οΰ χρυσώι' τότε α.εν γάρ ήν ό του θαλλου στέφανος τί-
μιος, νυνί δε καί ό γρυσοϋς καταπεφρόνηται. καί οΰδε τούτο εϊκήι
πραζat κελεύει άλλ’ ακριβώς την βουλήν σκεψαμένην, όσοι αυτών επί
Φυλήι έπολιορκήθησαν, 5τε Λακεδαιμόνιοι καί οί τριάκοντα προσέ-
βαλλον τοϊς καταλαβοΰσι Φυλήν-190 ϊνα δέ α.ή άποπλανώ υμάς
από τής ύποθέσεως, άναγνώσεται ύα.ΐν ό γραμματεύς τό επίγραμμα
ο έπιγεγραπται τοϊς άπό Φυλής τον δήμον καταγαγοΰσιν.
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ
τούσδ’ αρετής ένεκα στεφάνοις έγέραιρε παλαίχθων
δήμος Αθηναίων, οί ποτέ τούς άδίκοις
θεσμούς άρζαντας πρώτοι πόλεως καταπαύειν
ήρζαν κίνδυνον σώμασιν άράμενοι.
Nach Ziebarth wäre wahrscheinlich auf dem Stein der Anfang
dieses Psephismas erhalten. Dieser enthalte dieVerleihung des
Bürgerrechtes an die Phyle - Kämpfer ( Άθηναίοις έναι αΰτοΐ:
καί έκγόνοις αυτών) und getrennt davon die Verleihung ver-
mutlich der Isotelie an die Munichia- Kämpfer (Z. 9 [έναι δέ
αΰτοϊς ίσοτελειανΐ καθάπε[ρ ΆΘ]ηναίοις. Da die Neuordnung der
Verhältnisse sich noch zwei Jahre hinzog, sei es erst im Jahre
401 unter dem Archon Xenainetos (Z. 2 Ξεναίνετ]ος ήρ/μ), dem
einzigen unter den Archonten dieser Jahre, dessen Name aut
-ος endige, zu dem endgültigen Beschlüsse gekommen, 'für
den eben die genauen Unterscheidungen unter den zu Be-
lohnenden charakteristisch gewesen zu sein scheinen’.
Durch diese Darstellung wird der Zusammenhang mit der
literarischen Überlieferung eigentlich wieder zerrissen und in