DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:Mossakowski, Stanisław: Janusz Pelc (1930-2005)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.49519#0417
407
Janusz Pelc
(1930-2005)
Dnia 9 maja 2005 r. po długiej i ciężkiej cho-
robie zmarł w Warszawie jeden z najwybit-
niejszych historyków literatury staropol-
skiej, ceniony równocześnie w skali międzynarodo-
wej, prof. dr hab. Janusz Pelc, założyciel i przez
wiele lat kierownik Pracowni Literatury Renesansu
i Baroku Instytutu Badań Literackich PAN, profesor
zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, w którym
kierował Zakładem Literatury Staropolskiej i Oświe-
cenia, członek czynny Polskiej Akademii Umiejętno-
ści, członek zwyczajny Towarzystwa Naukowego
Warszawskiego i członek International Society for
Emblem Studies, wychowawca całego pokolenia ba-
daczy kultury staropolskiej.
Profesor Pelc, autor syntetycznych opracowań
literatury i kultury doby renesansu i baroku,
a zwłaszcza podstawowych monografii największych
poetów tej epoki, takich jak Jan Kochanowski, Zbi-
gniew Morsztyn czy Szymon Szymonowie, oraz kry-
tyczny wydawca wielu dzieł pisarzy staropolskich
a równocześnie pomysłodawca i redaktor serii wy-
dawniczych poświęconych tej tematyce, był uczo-
nym, którego badania historyczno-literackie wiązały
się ściśle z szeroko pojętą historią kultury, w tym
w szczególny sposób z historią sztuk plastycznych.
Wyrazem rzadkiego, wybitnie interdyscyplinarnego
charakteru Jego horyzontów intelektualnych było po-
wołanie do życia w r. 1994, animowanie i redagowa-
nie cenionego powszechnie, także poza Polską
półrocznika „Barok - Historia - Literatura - Sztu-
ka", który stał się forum skupiającym badaczy róż-
nych dziedzin humanistyki - filologów, historyków
i historyków sztuki.
Nasza dyscyplina zawdzięcza mu szczególnie
wiele, nie tylko dzięki licznym recenzjom Profeso-
ra dotyczącym wystaw dawnej sztuki i rozprawom
poświęconym problemom ikonografii, lecz przede
wszystkim jako autorowi (często we współpracy
z Małżonką, prof. Pauliną Buchwald-Pelcową) pod-
stawowych opracowań staropolskiej emblematyki.
Jego prekursorka książka: Obraz-Słowo-Znak. Stu-
dium o emblematach w literaturze staropolskiej
(Wrocław 1973), której drugie poszerzone wydanie
nosi tytuł; Słowo i obraz - na pograniczu literatury
i sztuk plastycznych (Kraków 2001), wprowadzają-
ca polską tematykę do światowej literatury przed-
miotu, a rodzimym filologom ukazująca nowe
perspektywy badawcze na styku dyscyplin humani-
stycznych, stała się jednym z podstawowych narzę-
dzi pracy historyków dawnej sztuki naszego kraju.
Nie sposób nie wspomnieć wreszcie licznych
więzi przyjaźni i współpracy, jakie łączyły Profeso-
ra z wielu historykami sztuki, by przywołać tylko
osoby ś.p. profesorów Władysława Tomkiewicza
i Jana Białostockiego.
Stanisła w Mossakowski
Janusz Pelc
(1930-2005)
Dnia 9 maja 2005 r. po długiej i ciężkiej cho-
robie zmarł w Warszawie jeden z najwybit-
niejszych historyków literatury staropol-
skiej, ceniony równocześnie w skali międzynarodo-
wej, prof. dr hab. Janusz Pelc, założyciel i przez
wiele lat kierownik Pracowni Literatury Renesansu
i Baroku Instytutu Badań Literackich PAN, profesor
zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, w którym
kierował Zakładem Literatury Staropolskiej i Oświe-
cenia, członek czynny Polskiej Akademii Umiejętno-
ści, członek zwyczajny Towarzystwa Naukowego
Warszawskiego i członek International Society for
Emblem Studies, wychowawca całego pokolenia ba-
daczy kultury staropolskiej.
Profesor Pelc, autor syntetycznych opracowań
literatury i kultury doby renesansu i baroku,
a zwłaszcza podstawowych monografii największych
poetów tej epoki, takich jak Jan Kochanowski, Zbi-
gniew Morsztyn czy Szymon Szymonowie, oraz kry-
tyczny wydawca wielu dzieł pisarzy staropolskich
a równocześnie pomysłodawca i redaktor serii wy-
dawniczych poświęconych tej tematyce, był uczo-
nym, którego badania historyczno-literackie wiązały
się ściśle z szeroko pojętą historią kultury, w tym
w szczególny sposób z historią sztuk plastycznych.
Wyrazem rzadkiego, wybitnie interdyscyplinarnego
charakteru Jego horyzontów intelektualnych było po-
wołanie do życia w r. 1994, animowanie i redagowa-
nie cenionego powszechnie, także poza Polską
półrocznika „Barok - Historia - Literatura - Sztu-
ka", który stał się forum skupiającym badaczy róż-
nych dziedzin humanistyki - filologów, historyków
i historyków sztuki.
Nasza dyscyplina zawdzięcza mu szczególnie
wiele, nie tylko dzięki licznym recenzjom Profeso-
ra dotyczącym wystaw dawnej sztuki i rozprawom
poświęconym problemom ikonografii, lecz przede
wszystkim jako autorowi (często we współpracy
z Małżonką, prof. Pauliną Buchwald-Pelcową) pod-
stawowych opracowań staropolskiej emblematyki.
Jego prekursorka książka: Obraz-Słowo-Znak. Stu-
dium o emblematach w literaturze staropolskiej
(Wrocław 1973), której drugie poszerzone wydanie
nosi tytuł; Słowo i obraz - na pograniczu literatury
i sztuk plastycznych (Kraków 2001), wprowadzają-
ca polską tematykę do światowej literatury przed-
miotu, a rodzimym filologom ukazująca nowe
perspektywy badawcze na styku dyscyplin humani-
stycznych, stała się jednym z podstawowych narzę-
dzi pracy historyków dawnej sztuki naszego kraju.
Nie sposób nie wspomnieć wreszcie licznych
więzi przyjaźni i współpracy, jakie łączyły Profeso-
ra z wielu historykami sztuki, by przywołać tylko
osoby ś.p. profesorów Władysława Tomkiewicza
i Jana Białostockiego.
Stanisła w Mossakowski