DOI Heft:
Nr. 1-2
DOI Artikel:Starzyński, Marcin: Stanisława Samostrzelnika renesansowa dekoracja heraldyczna klasztoru Cystersów w Mogile
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.34475#0026
20
MARCIN STARZYŃSKI
P. NunEkw Aerń Au^cz, /?u zwornArt AA/epkmń Auń AAAńtecznę/' ł/ćZAzfonz
CyA^AÓw w Mogz/e, 753ń /i
także wskazać, że jest to jedyne tego typu wyobrażenie monogramu Zygmunta Augusta
znane z jego ikonografii. Zastanawia natomiast to, czy poie zwornika z osobistym herbem
Zygmunta Starego zostało umyślnie pozbawione przez artystę czerwonej barwy, w celu
odróżnienia od umieszczonego obok Orła Zygmunta Augusta, czy też jest to efekt zabie-
gów konserwatorskich. Warto również dodać, że wizerunki jagiellońskich Orłów posiada-
ją charakterystyczne dla stylu Samostrzelnika sercowe korpusy.
Na ostatnim zworniku w rzędzie środkowym (po herbie Bony) namalowany został na-
tomiast herb Sulima biskupa krakowskiego Piotra Gamrata, zaufanego współpracownika
królowej, bibliofila, kolekcjonera dzieł sztuki i mecenasa nauki, który na organizowanych
przez siebie ucztach skupiał umysłową elitę Ki*akowa (il. 6). W odróżnieniu od herbów
rodziny królewskiej przedstawiono go na tarczy dodatkowo zwieńczonej infułą. Pole
zwornika wypełniono kolorem niebieskim. Mając na uwadze, że prekonizacja Gamrata na
biskupstwo kakowskie miała miejsce w dniu 24 lipca 1538 r., a uroczysty ingres 26 paź-
dziernika tego roku, należy przyjąć, że ukończenie prac nad polichromią sklepienia sali
biblioteki mogilskiej, w tym analizowanego programu heraldycznego, nastąpiło zapewne
jesienią 1538 r.^
Sześć pozostałych herbów należy z kolei powiązać z osobami kanoników kakowskiej
kapituły katedralnej, w tym świeżo do niej instalowanego opata mogilskiego Erazma Ciołka.
Pomiędzy herbami Zygmunta Starego i Bony znajdują się następujące herby: Odrowąż
(od strony transeptu; il. 7) oraz Topór (od strony ogrodów; il. 8). Pierwszy należy połączyć
^ Kazimierz HARTLEB, „Gamrat Piotr h. Sulima", [w:] PoMr Aiog/ąAczny, t. 7, Kraków 1948-1958, s. 264-
266. Herbu Piotra Gamrata, zapewne z powodu zniszczenia, nie rozpoznał TOMKOWICZ, op. cit., s. 178.
MARCIN STARZYŃSKI
P. NunEkw Aerń Au^cz, /?u zwornArt AA/epkmń Auń AAAńtecznę/' ł/ćZAzfonz
CyA^AÓw w Mogz/e, 753ń /i
także wskazać, że jest to jedyne tego typu wyobrażenie monogramu Zygmunta Augusta
znane z jego ikonografii. Zastanawia natomiast to, czy poie zwornika z osobistym herbem
Zygmunta Starego zostało umyślnie pozbawione przez artystę czerwonej barwy, w celu
odróżnienia od umieszczonego obok Orła Zygmunta Augusta, czy też jest to efekt zabie-
gów konserwatorskich. Warto również dodać, że wizerunki jagiellońskich Orłów posiada-
ją charakterystyczne dla stylu Samostrzelnika sercowe korpusy.
Na ostatnim zworniku w rzędzie środkowym (po herbie Bony) namalowany został na-
tomiast herb Sulima biskupa krakowskiego Piotra Gamrata, zaufanego współpracownika
królowej, bibliofila, kolekcjonera dzieł sztuki i mecenasa nauki, który na organizowanych
przez siebie ucztach skupiał umysłową elitę Ki*akowa (il. 6). W odróżnieniu od herbów
rodziny królewskiej przedstawiono go na tarczy dodatkowo zwieńczonej infułą. Pole
zwornika wypełniono kolorem niebieskim. Mając na uwadze, że prekonizacja Gamrata na
biskupstwo kakowskie miała miejsce w dniu 24 lipca 1538 r., a uroczysty ingres 26 paź-
dziernika tego roku, należy przyjąć, że ukończenie prac nad polichromią sklepienia sali
biblioteki mogilskiej, w tym analizowanego programu heraldycznego, nastąpiło zapewne
jesienią 1538 r.^
Sześć pozostałych herbów należy z kolei powiązać z osobami kanoników kakowskiej
kapituły katedralnej, w tym świeżo do niej instalowanego opata mogilskiego Erazma Ciołka.
Pomiędzy herbami Zygmunta Starego i Bony znajdują się następujące herby: Odrowąż
(od strony transeptu; il. 7) oraz Topór (od strony ogrodów; il. 8). Pierwszy należy połączyć
^ Kazimierz HARTLEB, „Gamrat Piotr h. Sulima", [w:] PoMr Aiog/ąAczny, t. 7, Kraków 1948-1958, s. 264-
266. Herbu Piotra Gamrata, zapewne z powodu zniszczenia, nie rozpoznał TOMKOWICZ, op. cit., s. 178.