DOI Heft:
Nr. 1-2
DOI Artikel:Wołowicz, Agnieszka: Pierwowzory graficzne płaskorzeźb skrzydeł bocznych pałacu wilanowskiego
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.34475#0132
126
AGNIESZKA WOŁOWICZ
Ti'rmjnKhi' jid; m riifft / lint *)Lj:npłjr ^:{3tłL
A" y/j7wp:^fu; rnrhlp /in 7p[*)ńą Au m4r.
4. Neptun i Teofane,
7yC777U Z CsfązL/ db/7U7777U
N/d/cAć/ /6/Y/77.SY7, Die
Verwandlungen des Ovidii:
in zweyhundert und sechs-
und zwantzig Kupffcn
G/ZpAc/ex/. u/rguzm. eńzz/
G/zżz/ou/ń/
/eń7Y777/ec/e7T.A/77z/)
Sebastiena Le Clerc i Franęoisa ChauveatrC Kartę tytułową zaprojektował sam Charles
Le Brun, który umieścił swoją sygnaturę w jej dolnym lewym rogu, ponadto we wstępie
został zamieszczony jego list do Isaaca de Benserade, w którym opisuje kompozycję ryci-
ny*^. Postać Le Bruna jest na tyle znana, iż nie ma potrzeby przypominać jego osiągnięć.
Warto natomiast w tym miejscu, przynajmniej w kilku zdaniach, przybliżyć sylwetki
dwóch wybitnych artystów - twórców ilustracji tego wydania „Metamorfoz".
Sebastien Le Clerc przybył do Paryża około 1664/5 r. i prawie natychmiast znalazł
opiekę w osobie Charlesa Le Bruna, który stał się jego mistrzem i protektorem. Bardzo
szybko rozpoczął służbę na dworze królewskim, by w 1672 r. zostać przyjętym do Akade-
mii Królewskiej Malarstwa i Rzeźby. Le Clerc został również mianowany profesorem
geometrii i perspektywy, a od końca 1691 nauczał także na niedawno ufundowanej przez
Pierre A Mignarda Akademii des Gobelins. W kolejnych latach Le Clerc osiągał dalsze
sukcesy, a na początku 1693 r. został minowany Graveur Ordinaire du Roi i pełnił tę
funkcję do 1705 r. Zmarł w 1714 r. w Paryżu. Sebastien Le Clerc był artystą cenionym
przede wszystkim za bogatą inwencję, trafność rysunku i precyzję kompozycji. Jego za-
Anformacje zaczerpnięte z francuskiej strony internetowej http://galatea.univ-tlse2.R/pictura/UtpicturaServeur/Resul-
tRechercheAffiche.php (7.02.2010) oraz ze strony biblioteki Instytutu Warburga w Londynie: http://warburg.sas.ac.uk/
mnemosyne/entrance.htm (20.01.2010). Nie wszystkie ryciny posiadają sygnatury. W wydaniu amsterdamskim z 1679
r. , wymieniony jest jako trzeci rytownik Jean Le Pautre. Jean Le Pautre uznawany jest za twórcę około 2348 rycin.
Zajmował się też projektowaniem dekoracji wnętrz, mebli, fryzów, wazonów, tapiserii oraz ornamentów. W 1677 r.
został wybrany do Akademii Francuskiej jako rysownik i rytownik. Jego dzieła pełne inwencji twórczej, były wielokrot-
nie wykorzystywane przez francuskich wydawców - Elaine EVANS DEE, „Jean Le Pautre", [w:] 77?e J/cho/Mzą o/Aż,
red. Jane TURNER, t. 19 (XII), New York 1998, s. 210; Emmanuel BENEZIT, D/cZ/oTzuzy o/AWj, t. 8, Paris 2006,
s. 855.
^ List do wglądu na stronie internetowej biblioteki Uniwersytetu Virginia: http://etext.virginia.edu/latin/ovid/lebrunlec-
lerc.html (20.01.2010).
AGNIESZKA WOŁOWICZ
Ti'rmjnKhi' jid; m riifft / lint *)Lj:npłjr ^:{3tłL
A" y/j7wp:^fu; rnrhlp /in 7p[*)ńą Au m4r.
4. Neptun i Teofane,
7yC777U Z CsfązL/ db/7U7777U
N/d/cAć/ /6/Y/77.SY7, Die
Verwandlungen des Ovidii:
in zweyhundert und sechs-
und zwantzig Kupffcn
G/ZpAc/ex/. u/rguzm. eńzz/
G/zżz/ou/ń/
/eń7Y777/ec/e7T.A/77z/)
Sebastiena Le Clerc i Franęoisa ChauveatrC Kartę tytułową zaprojektował sam Charles
Le Brun, który umieścił swoją sygnaturę w jej dolnym lewym rogu, ponadto we wstępie
został zamieszczony jego list do Isaaca de Benserade, w którym opisuje kompozycję ryci-
ny*^. Postać Le Bruna jest na tyle znana, iż nie ma potrzeby przypominać jego osiągnięć.
Warto natomiast w tym miejscu, przynajmniej w kilku zdaniach, przybliżyć sylwetki
dwóch wybitnych artystów - twórców ilustracji tego wydania „Metamorfoz".
Sebastien Le Clerc przybył do Paryża około 1664/5 r. i prawie natychmiast znalazł
opiekę w osobie Charlesa Le Bruna, który stał się jego mistrzem i protektorem. Bardzo
szybko rozpoczął służbę na dworze królewskim, by w 1672 r. zostać przyjętym do Akade-
mii Królewskiej Malarstwa i Rzeźby. Le Clerc został również mianowany profesorem
geometrii i perspektywy, a od końca 1691 nauczał także na niedawno ufundowanej przez
Pierre A Mignarda Akademii des Gobelins. W kolejnych latach Le Clerc osiągał dalsze
sukcesy, a na początku 1693 r. został minowany Graveur Ordinaire du Roi i pełnił tę
funkcję do 1705 r. Zmarł w 1714 r. w Paryżu. Sebastien Le Clerc był artystą cenionym
przede wszystkim za bogatą inwencję, trafność rysunku i precyzję kompozycji. Jego za-
Anformacje zaczerpnięte z francuskiej strony internetowej http://galatea.univ-tlse2.R/pictura/UtpicturaServeur/Resul-
tRechercheAffiche.php (7.02.2010) oraz ze strony biblioteki Instytutu Warburga w Londynie: http://warburg.sas.ac.uk/
mnemosyne/entrance.htm (20.01.2010). Nie wszystkie ryciny posiadają sygnatury. W wydaniu amsterdamskim z 1679
r. , wymieniony jest jako trzeci rytownik Jean Le Pautre. Jean Le Pautre uznawany jest za twórcę około 2348 rycin.
Zajmował się też projektowaniem dekoracji wnętrz, mebli, fryzów, wazonów, tapiserii oraz ornamentów. W 1677 r.
został wybrany do Akademii Francuskiej jako rysownik i rytownik. Jego dzieła pełne inwencji twórczej, były wielokrot-
nie wykorzystywane przez francuskich wydawców - Elaine EVANS DEE, „Jean Le Pautre", [w:] 77?e J/cho/Mzą o/Aż,
red. Jane TURNER, t. 19 (XII), New York 1998, s. 210; Emmanuel BENEZIT, D/cZ/oTzuzy o/AWj, t. 8, Paris 2006,
s. 855.
^ List do wglądu na stronie internetowej biblioteki Uniwersytetu Virginia: http://etext.virginia.edu/latin/ovid/lebrunlec-
lerc.html (20.01.2010).