DOI Heft:
Nr. 1-2
DOI Artikel:Wołowicz, Agnieszka: Pierwowzory graficzne płaskorzeźb skrzydeł bocznych pałacu wilanowskiego
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.34475#0133
PIERWOWZORY GRAFICZNE PŁASKORZEŹB SKRZYDEŁ BOCZNYCH PAŁACU WILANOWSKIEGO
127
7. Neptun i Teofane, YkrzyoN? gó/nocnego gn/ncn w Rf/nnow/e, Not. Az. Ne<N?orz
miłowanie do małych form sprawiło, że poświęcił się wykonywaniu ilustracji książko-
wych, które stanowią ponad połowę jego dorobku artystycznego*^.
Równie wybitnym twórcą rycin był Franęois Chauveau, urodzony w Paryżu w 1613 r.
Początkowo uczył się malarstwa u Laurenta de La Hyre, jednak szybko porzucił to zajęcie
na rzecz rytownictwa. W 1663 Chauveau został przyjęty do Akademii Królewskiej. W
następnych latach wykonał dla Ludwika XIV cykl rycin, które zrobiły na królu ogromne
wrażenie, przyczyniając się do przyznania mu tytułu Graveur du Roi. Chauveau był jed-
nym z najpłodniejszych artystów swoich czasów. W jego dorobku przeważają ilustracje
książkowe i wysokiej klasy rysunki"*.
Z powyższego krótkiego omówienia wynika, iż ryciny zamieszczone w paryskim wy-
daniu „Metamorfoz", wykonane zostały przez czołowych francuskich rytowników, pracu-
jących dla samego króla. O popularności „Metamorphoses d'Ovide en rondeaux"
świadczyć mogą liczne reedycje. W wydaniu amsterdamskim z 1679 i 1697 r. zamiesz-
czone zostały, skopiowane przez Christiana van Hagena z wydania paryskiego, grafiki
mistrzów francuskich. Ozdobiły one również późniejsze wydanie, także amsterdamskie z
1714 r. Te same ryciny, tym razem wykonane przez Johanna Urlicha Krausa, zostały za-
mieszczone w niemieckiej książce „Die Verwandlungen des Ovidii: in zweyhundert und
sechs-und zwantzig Kupffen" wydanej około 1690 r. w Augsburgu^. Jako jedyne są one
lustrzanym odbiciem grafik wydania oryginalnego. Przy każdej rycinie, we wszystkich
wyżej wymienionych edycjach, umieszczono krótki opis przedstawianej sceny. W wyda-
niach holenderskich znajduje się on pod grafiką i występuje w języku francuskim, dodat-
kowo zaś u dołu strony pojawia się jednozdaniowe motto po łacinie. W egzemplarzu
augsburskim treść inskrypcji pozostaje ta sama, z tym że występuje w języku niemieckim.
W przypadku rycin o numerach parzystych umieszczona jest ona nad ilustracją, natomiast
Maxime PREAUD, „Sebastien Leclerc", [w:] Z7ie d/cPwrmą..., t. 19 (XII), s. 33; BENEZIT, op. cit., s. 601.
*^ PREAUD, „Franęois Chauveau", [w:] 7/chona/y..., t. 6 (XIII), s. 518; BENEZIT, D/chcwary..., t. 3, s. 847.
^ Informacje umieszczone na stronie internetowej biblioteki Uniwersytetu Virginia: http://etext.virginia.edu/latin/ovid/
lebrunleclerc.html (20.01.2010).
127
7. Neptun i Teofane, YkrzyoN? gó/nocnego gn/ncn w Rf/nnow/e, Not. Az. Ne<N?orz
miłowanie do małych form sprawiło, że poświęcił się wykonywaniu ilustracji książko-
wych, które stanowią ponad połowę jego dorobku artystycznego*^.
Równie wybitnym twórcą rycin był Franęois Chauveau, urodzony w Paryżu w 1613 r.
Początkowo uczył się malarstwa u Laurenta de La Hyre, jednak szybko porzucił to zajęcie
na rzecz rytownictwa. W 1663 Chauveau został przyjęty do Akademii Królewskiej. W
następnych latach wykonał dla Ludwika XIV cykl rycin, które zrobiły na królu ogromne
wrażenie, przyczyniając się do przyznania mu tytułu Graveur du Roi. Chauveau był jed-
nym z najpłodniejszych artystów swoich czasów. W jego dorobku przeważają ilustracje
książkowe i wysokiej klasy rysunki"*.
Z powyższego krótkiego omówienia wynika, iż ryciny zamieszczone w paryskim wy-
daniu „Metamorfoz", wykonane zostały przez czołowych francuskich rytowników, pracu-
jących dla samego króla. O popularności „Metamorphoses d'Ovide en rondeaux"
świadczyć mogą liczne reedycje. W wydaniu amsterdamskim z 1679 i 1697 r. zamiesz-
czone zostały, skopiowane przez Christiana van Hagena z wydania paryskiego, grafiki
mistrzów francuskich. Ozdobiły one również późniejsze wydanie, także amsterdamskie z
1714 r. Te same ryciny, tym razem wykonane przez Johanna Urlicha Krausa, zostały za-
mieszczone w niemieckiej książce „Die Verwandlungen des Ovidii: in zweyhundert und
sechs-und zwantzig Kupffen" wydanej około 1690 r. w Augsburgu^. Jako jedyne są one
lustrzanym odbiciem grafik wydania oryginalnego. Przy każdej rycinie, we wszystkich
wyżej wymienionych edycjach, umieszczono krótki opis przedstawianej sceny. W wyda-
niach holenderskich znajduje się on pod grafiką i występuje w języku francuskim, dodat-
kowo zaś u dołu strony pojawia się jednozdaniowe motto po łacinie. W egzemplarzu
augsburskim treść inskrypcji pozostaje ta sama, z tym że występuje w języku niemieckim.
W przypadku rycin o numerach parzystych umieszczona jest ona nad ilustracją, natomiast
Maxime PREAUD, „Sebastien Leclerc", [w:] Z7ie d/cPwrmą..., t. 19 (XII), s. 33; BENEZIT, op. cit., s. 601.
*^ PREAUD, „Franęois Chauveau", [w:] 7/chona/y..., t. 6 (XIII), s. 518; BENEZIT, D/chcwary..., t. 3, s. 847.
^ Informacje umieszczone na stronie internetowej biblioteki Uniwersytetu Virginia: http://etext.virginia.edu/latin/ovid/
lebrunleclerc.html (20.01.2010).