DOI issue:
Nr. 3-4
DOI article:Michalczyk, Zbigniew: Kazimierz Antonszewski i grupa barokowo-klasycystycznych malowideł ściennych na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.34475#0523
KAZIMIERZ ANTOSZEWSKI I GRUPA BAROKOWO-KLASYCYSTYCZNYCH MALOWIDEŁ ŚCIENNYCH...
513
295. Ań/Wo-z 77 ud oA<r/rzc/iz
ńoczTiym w Ao.ycA/c
po/uzmcAN? w Anuzu/u,
A! JainAłi 7996
29c. Kz/r/M.sz 7z<3 J o//urzem
g/ówny/ii w łoAcie/e
be/7CLAA()7?óu'
W 77o/Y7<A)AS'Z('Zr7,
ybt za zbiorów AS' 7%/V
Świadectwo identycznego sposobu pracy stanowiła dekoracja konchy apsydy świątyni
pojezuickiej w Pińsku. Co więcej, małarz odwołał się tu do tego samego dzieła Pozza.
Kolumnada widoczna w iluzjonistycznie malowanym arkadowym prześwicie (ił. 16) była
dokładnym powtórzeniem tego samego motywu zastosowanego przez jezuitę w rzym-
skim kościele Santlgnazio i publikowanego w II części traktatu Pgrspgcńw? ^7d07ir7n
(ił. 17)^. Wić zdobiąca fryz apsydy pińskiej świątyni wzorowana była na tej samej ryci-
nie (dekoracja fryzu apsydy kościoła Santlgnazio). Z kolei kształt malowanej iluzjoni-
stycznie balustrady ograniczającej fikcyjny prześwit, a zwłaszcza formy wspierających ją
podwójnych uskokowych konsol stanowiły powtórzenie rozwiązania Pozza znanego pol-
skiemu malarzowi z ryciny 88 w I części traktatu^. Do włoskiego wzoru zbliżony jest
również ornament w płycinach umieszczonych pomiędzy konsolami. Niemal identyczny
motyw balustrady z konsolami spotykamy jeszcze w dwóch innych obiektach jako obra-
mienie fikcyjnych prześwitów: w kościele w Łuczaju i nieco zmodyfikowany w świątyni
benedyktynów w Horodyszczu (ił. 20 a-d).
Wśród interesujących nas polichromii można wskazać więcej przykładów przetwarza-
nia motywów zaczerpniętych z wzornika Pozza. Na takie źródło inspiracji wskazuje spo-
^ Por. ibid.
Por. ibid., cz. 1, tabl. 88.
513
295. Ań/Wo-z 77 ud oA<r/rzc/iz
ńoczTiym w Ao.ycA/c
po/uzmcAN? w Anuzu/u,
A! JainAłi 7996
29c. Kz/r/M.sz 7z<3 J o//urzem
g/ówny/ii w łoAcie/e
be/7CLAA()7?óu'
W 77o/Y7<A)AS'Z('Zr7,
ybt za zbiorów AS' 7%/V
Świadectwo identycznego sposobu pracy stanowiła dekoracja konchy apsydy świątyni
pojezuickiej w Pińsku. Co więcej, małarz odwołał się tu do tego samego dzieła Pozza.
Kolumnada widoczna w iluzjonistycznie malowanym arkadowym prześwicie (ił. 16) była
dokładnym powtórzeniem tego samego motywu zastosowanego przez jezuitę w rzym-
skim kościele Santlgnazio i publikowanego w II części traktatu Pgrspgcńw? ^7d07ir7n
(ił. 17)^. Wić zdobiąca fryz apsydy pińskiej świątyni wzorowana była na tej samej ryci-
nie (dekoracja fryzu apsydy kościoła Santlgnazio). Z kolei kształt malowanej iluzjoni-
stycznie balustrady ograniczającej fikcyjny prześwit, a zwłaszcza formy wspierających ją
podwójnych uskokowych konsol stanowiły powtórzenie rozwiązania Pozza znanego pol-
skiemu malarzowi z ryciny 88 w I części traktatu^. Do włoskiego wzoru zbliżony jest
również ornament w płycinach umieszczonych pomiędzy konsolami. Niemal identyczny
motyw balustrady z konsolami spotykamy jeszcze w dwóch innych obiektach jako obra-
mienie fikcyjnych prześwitów: w kościele w Łuczaju i nieco zmodyfikowany w świątyni
benedyktynów w Horodyszczu (ił. 20 a-d).
Wśród interesujących nas polichromii można wskazać więcej przykładów przetwarza-
nia motywów zaczerpniętych z wzornika Pozza. Na takie źródło inspiracji wskazuje spo-
^ Por. ibid.
Por. ibid., cz. 1, tabl. 88.