DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:Wardzyński, Michał: [Rezension von: Zofia Rozanow, Ewa Smulikowska, Zabytki sztuki Jasnej Góry]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34475#0558
548
MICHAŁ WARDZYŃSKI
4. Jas'/vu Góra, Aoóc7Ó7, o/ygz'aa/ae 77?arwarowo-a/aóaj^rowe ^aóer/^ała/aw oparza
g/ówaego, 7729, y77"o/'. 7VA( wyA 7^raazyo6'gf44a77go/& (GhyóJ,7b7 At. 7?oc/77?a7r,
7924 (Geg. 75* 774# ar 0999929ó37_703;
których dolne płyciny z płaskorzeźbionymi posta-
ciami anielskimi ujmującymi świece nie mająbynaj-
mniej XVIl-wiecznej medyki. Ich porównanie
z analogicznymi posągami pełnoplastycznymi
z licznego oeawi? snycerza Jana Massa zw. Solskim
z Bytomia, który w latach 1713-1715 zamieszkał
w Częstochówce, aby na zlecenie ówczesnego pro-
wincjała o. Konstantego Moszyńskiego wznieść
w tej świątyni ołtarz główny oraz parę bocznych
w prezbiterium, przynosi odpowiedź w zakresie au-
torstwa. Na szczególną uwagę w tym porównaniu
zasługują dwa inne reliefy figuralne artysty wykona-
ne dla paulinów: C/irysYM-s* ZmorPypcAwsyu# z nie-
Michał WARDZYŃSKI, „Działalność rzeźbiarska Jana
Solskiego z Bytomia na usługach polskiej prowincji za-
konu paulinów w 1. tercji XVIII w. Leśniów-Żarki-Jasna
wiązanych dotąd z tym artystą drzwiczek pozosta-
łych po dawnym tabernakulum nastawy wielkiej
w kościele konwentualnym w Wielgomłynach
(1718-1719) (il. 3) oraz ujęte w tondo AGwfuJzeme
TW/fw. A7<3rń TYwy w nadstawce wieńczącej ołtarz
główny w Leśniowie (1730)Ń Omawiane reliefy
mogły najprawdopodobniej powstać właśnie
w okresie wzmożonych prac rzeźbiarza na Jasnej
Górze-najbliższe im formalnie są analogiczne, lecz
oddane w rzeźbie pełnej figury w zwieńczeniu
trzech identycznych ołtarzy głównych w kościołach
par. w Koziegłówkach pod Siewierzem (1708), Kęp-
nie pod Ostrzeszowem (ok. 1708-1712) i Żarkach
Góra-Częstochowa-Wielgomłyny", &M<7ńz CYurcw/oHtu-
77u, 25, 2007, s. 685-697, 704-707, il. 14.
MICHAŁ WARDZYŃSKI
4. Jas'/vu Góra, Aoóc7Ó7, o/ygz'aa/ae 77?arwarowo-a/aóaj^rowe ^aóer/^ała/aw oparza
g/ówaego, 7729, y77"o/'. 7VA( wyA 7^raazyo6'gf44a77go/& (GhyóJ,7b7 At. 7?oc/77?a7r,
7924 (Geg. 75* 774# ar 0999929ó37_703;
których dolne płyciny z płaskorzeźbionymi posta-
ciami anielskimi ujmującymi świece nie mająbynaj-
mniej XVIl-wiecznej medyki. Ich porównanie
z analogicznymi posągami pełnoplastycznymi
z licznego oeawi? snycerza Jana Massa zw. Solskim
z Bytomia, który w latach 1713-1715 zamieszkał
w Częstochówce, aby na zlecenie ówczesnego pro-
wincjała o. Konstantego Moszyńskiego wznieść
w tej świątyni ołtarz główny oraz parę bocznych
w prezbiterium, przynosi odpowiedź w zakresie au-
torstwa. Na szczególną uwagę w tym porównaniu
zasługują dwa inne reliefy figuralne artysty wykona-
ne dla paulinów: C/irysYM-s* ZmorPypcAwsyu# z nie-
Michał WARDZYŃSKI, „Działalność rzeźbiarska Jana
Solskiego z Bytomia na usługach polskiej prowincji za-
konu paulinów w 1. tercji XVIII w. Leśniów-Żarki-Jasna
wiązanych dotąd z tym artystą drzwiczek pozosta-
łych po dawnym tabernakulum nastawy wielkiej
w kościele konwentualnym w Wielgomłynach
(1718-1719) (il. 3) oraz ujęte w tondo AGwfuJzeme
TW/fw. A7<3rń TYwy w nadstawce wieńczącej ołtarz
główny w Leśniowie (1730)Ń Omawiane reliefy
mogły najprawdopodobniej powstać właśnie
w okresie wzmożonych prac rzeźbiarza na Jasnej
Górze-najbliższe im formalnie są analogiczne, lecz
oddane w rzeźbie pełnej figury w zwieńczeniu
trzech identycznych ołtarzy głównych w kościołach
par. w Koziegłówkach pod Siewierzem (1708), Kęp-
nie pod Ostrzeszowem (ok. 1708-1712) i Żarkach
Góra-Częstochowa-Wielgomłyny", &M<7ńz CYurcw/oHtu-
77u, 25, 2007, s. 685-697, 704-707, il. 14.