DOI issue:
Nr. 3-4
DOI article:Wardzyński, Michał: [Rezension von: Zofia Rozanow, Ewa Smulikowska, Zabytki sztuki Jasnej Góry]
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.34475#0563
POLEMIKI I RECENZJE
553
70.7Vm<7oym'e/m, ArAció//?mi, ^?rze<7m'n ycz'n7!Tny'e<7/zego z s*egwgntów /nweł <7/n wz'e7"nyc/z,
pocAo<7zqcy<rA z łojczo/a ^zzzi pan/mów Zyg/yzMzrtn w Częytocńowze,
^wzeJow /nt 40. z 50. AT777 w.,ybt. A7. RTzzWzyzMłz, 200Ó
anie!skich i puttów. Wszystkie wymienione elemen-
ty powstały w latach 1728-1730, co zgodnie po-
twierdza, podkreślmy raz jeszcze, szereg przekazów
źródłowych^. W opisie i interpretacji dekoracji
tiguralno-omamentalnej belkowania i pól ponad ar-
kadami nawy głównej oraz parapetów chóru mu-
zycznego doszło też do poważnej pomyłki - stiuka-
tury te powstały w dwóch niezależnych fazach,
odpowiednio w latach 1728-1731 i 1760-1764, anie
jak podano - 1693-1695 (por. s. 26, il. 55-56). Prze-
czy temu chociażby późnoregencyjna i rokokowa
dekoracja ujmowanych przez pary puttów okazałych
kartuszy i pól ornamentalnych.
Trudno również zgodzić się z datowaniem na ok.
1649 r. pary ołtarzy odkutych z czarno-popielatego
wapienia dębnickiego (północny) i uformowanych
w .ypjcco /zzyRo na podobieństwo takiego materiału
(południowy), usytuowanych w obu nawach bocz-
nych pod chórem muzycznym. Ani w źródłach
paulińskich ani w dotychczasowej literaturze nie od-
naleziono zapisu dotyczącego rzekomych przenosin
jednego z nich w 1741 łub 1749 r. w to miejsce
z kaplicy Cudownego Obrazu (por. s. 36, 81, il. 144-
145). Niewykluczone, iż przynajmniej jedna z na-
AJG 2149, s. 313-314, 393-396; AJG 2174, s. 26. Por.
ponadto: WARDZYNSKI, „Rzeźbiarze i kamieniarze..
s. 584, il. 14; id., „Nowe uwagi na temat twórczości rzeź-
biarskiej Franza Josepha Mangoldta na Śląsku i w Rze-
staw, dedykowana dziś św. Maksymilianowi Kolbe,
mogła powstać z elementów dawnej mensy (z datą
,,1741") i detali artykulacji, jednakowoż podobne
dywagacje rozwiewają niepublikowane dotąd ar-
chiwalia, dotyczące działalności na Jasnej Górze
Spółki Akcyjnej Marmury Kieleckie. W latach
1927-1928 r. firma ta wykonała za łączną sumę
48 tys. zł zespół marmurowych okładzin mens i co-
kołów wszystkich pozostałych ołtarzy, filarów
i ścian w nawach bocznych, zaś w skład dokumenta-
cji ww. prac wszedł również wykonany ołówkiem na
papierze pergaminowym w skali 1:10 projekt iden-
tycznej marmurowo-stiukowej nastawy bocznej
o wyraźnie barokowych reminiscencjach^.
Z podobną sytuacją spotykamy się w przypadku
datowania i identyfikacji autorów pozostałych sto-
larsko-snycerskich sprzętów: tronu biskupiego (ra-
czej prowincjalskiego) i ławek dla wiernych (por.
s. 38-39, il. 161-162). Tron, neoregencyjno-neoro-
kokowy i odznaczający się niskiej klasy dekoracją
figuralną, w całości pochodzi z r. 1866 i winien być
kojarzony wyłącznie ze snycerzem częstochowskim
Leopoldem Belowem. Z kolei w budowie i dekoro-
waniu ławek nie mógł wziąć udziału znany snycerz
czypospolitej. Wrocław - Jasna Góra - Kraków-Skałka -
Trzebnica - Kościelna Wieś Kaliska - Tyniec", 7?oczm'Az
óznAi ÓYąsThe/, 20, 2011, s. 120-124, il. 7-12.
^ AJG 2149, s. 265-271, rysunek projektowy na s. 271.
553
70.7Vm<7oym'e/m, ArAció//?mi, ^?rze<7m'n ycz'n7!Tny'e<7/zego z s*egwgntów /nweł <7/n wz'e7"nyc/z,
pocAo<7zqcy<rA z łojczo/a ^zzzi pan/mów Zyg/yzMzrtn w Częytocńowze,
^wzeJow /nt 40. z 50. AT777 w.,ybt. A7. RTzzWzyzMłz, 200Ó
anie!skich i puttów. Wszystkie wymienione elemen-
ty powstały w latach 1728-1730, co zgodnie po-
twierdza, podkreślmy raz jeszcze, szereg przekazów
źródłowych^. W opisie i interpretacji dekoracji
tiguralno-omamentalnej belkowania i pól ponad ar-
kadami nawy głównej oraz parapetów chóru mu-
zycznego doszło też do poważnej pomyłki - stiuka-
tury te powstały w dwóch niezależnych fazach,
odpowiednio w latach 1728-1731 i 1760-1764, anie
jak podano - 1693-1695 (por. s. 26, il. 55-56). Prze-
czy temu chociażby późnoregencyjna i rokokowa
dekoracja ujmowanych przez pary puttów okazałych
kartuszy i pól ornamentalnych.
Trudno również zgodzić się z datowaniem na ok.
1649 r. pary ołtarzy odkutych z czarno-popielatego
wapienia dębnickiego (północny) i uformowanych
w .ypjcco /zzyRo na podobieństwo takiego materiału
(południowy), usytuowanych w obu nawach bocz-
nych pod chórem muzycznym. Ani w źródłach
paulińskich ani w dotychczasowej literaturze nie od-
naleziono zapisu dotyczącego rzekomych przenosin
jednego z nich w 1741 łub 1749 r. w to miejsce
z kaplicy Cudownego Obrazu (por. s. 36, 81, il. 144-
145). Niewykluczone, iż przynajmniej jedna z na-
AJG 2149, s. 313-314, 393-396; AJG 2174, s. 26. Por.
ponadto: WARDZYNSKI, „Rzeźbiarze i kamieniarze..
s. 584, il. 14; id., „Nowe uwagi na temat twórczości rzeź-
biarskiej Franza Josepha Mangoldta na Śląsku i w Rze-
staw, dedykowana dziś św. Maksymilianowi Kolbe,
mogła powstać z elementów dawnej mensy (z datą
,,1741") i detali artykulacji, jednakowoż podobne
dywagacje rozwiewają niepublikowane dotąd ar-
chiwalia, dotyczące działalności na Jasnej Górze
Spółki Akcyjnej Marmury Kieleckie. W latach
1927-1928 r. firma ta wykonała za łączną sumę
48 tys. zł zespół marmurowych okładzin mens i co-
kołów wszystkich pozostałych ołtarzy, filarów
i ścian w nawach bocznych, zaś w skład dokumenta-
cji ww. prac wszedł również wykonany ołówkiem na
papierze pergaminowym w skali 1:10 projekt iden-
tycznej marmurowo-stiukowej nastawy bocznej
o wyraźnie barokowych reminiscencjach^.
Z podobną sytuacją spotykamy się w przypadku
datowania i identyfikacji autorów pozostałych sto-
larsko-snycerskich sprzętów: tronu biskupiego (ra-
czej prowincjalskiego) i ławek dla wiernych (por.
s. 38-39, il. 161-162). Tron, neoregencyjno-neoro-
kokowy i odznaczający się niskiej klasy dekoracją
figuralną, w całości pochodzi z r. 1866 i winien być
kojarzony wyłącznie ze snycerzem częstochowskim
Leopoldem Belowem. Z kolei w budowie i dekoro-
waniu ławek nie mógł wziąć udziału znany snycerz
czypospolitej. Wrocław - Jasna Góra - Kraków-Skałka -
Trzebnica - Kościelna Wieś Kaliska - Tyniec", 7?oczm'Az
óznAi ÓYąsThe/, 20, 2011, s. 120-124, il. 7-12.
^ AJG 2149, s. 265-271, rysunek projektowy na s. 271.