136
Grażyna Regulska
3. Gniezno, kościół katedralny p.w. Wniebowzięcia Panny Marii i św. Wojciecha.
Relikwiarz głowy św. Wojciecha; Jakub Barth, 1494 r.
po poznańskim malarzu Klemensie, a w latach 1508 i 1509 pełnił funkcję seniora cechu
złotniczego6. Trzynastego października 1509 r. osobiście dostarczył kapitule pierwsze 100
grzywien należności za kupione naczynia i sprzęty liturgiczne7. Dalsze 100 grzywien
1 maja roku 1510 zapłacił za niego teść - złotnik Jakub Barth8. Pozostałą kwotę otrzyma-
ła kapituła 20 sierpnia tego roku. Zapłacił ją znowu Kacper, który od należnych 35 grzy-
6 Kazimierz KACZMARCZYK, Malarze poznańscy w XV wieku i ich cech, Poznań 1924, s. 25. Zob. też Leonard
LEPSZY, Przemysł złotniczy w Polsce, Kraków 1933, s. 258, poz. 22 i s. 260, poz. 50 oraz Tadeusz NOŻYŃSKI,
„Materiały do dziejów złotnictwa poznańskiego", Przegląd Zachodni IX, 9-12,1953 (dalej cyt. jako NOŻYŃSKI 1953),
s. 246, poz. 201, Tadeusz NOŻYŃSKI, „Materiały do dziejów złotnictwa poznańskiego", Studia Poznańskie II, 1954
(dalej cyt. jako NOŻYŃSKI 1954), s. 341, poz. 201 i Tadeusz NOŻYŃSKI, „Złotnictwo poznańskie do końca XVIII w.",
Studia i Materiały do Dziejów Wielkopolski i Pomorza VI, 1, 1960 (dalej cyt jako NOŻYŃSKI 1960) s. 53, a ponadto
Zygmunt DOLCZEWSKI, „Spis złotników poznańskich od XV do XVIII wieku wg Tadeusza Nożyńskiego. Materiały
do dziejów złotnictwa poznańskiego", Kronika Miasta Poznania 2000, 1, s. 21, poz. 200.
7 Acta capitulorum nec non iudiciorum, t. I, nr 1020.
8 Ibid., nr 1023.
Grażyna Regulska
3. Gniezno, kościół katedralny p.w. Wniebowzięcia Panny Marii i św. Wojciecha.
Relikwiarz głowy św. Wojciecha; Jakub Barth, 1494 r.
po poznańskim malarzu Klemensie, a w latach 1508 i 1509 pełnił funkcję seniora cechu
złotniczego6. Trzynastego października 1509 r. osobiście dostarczył kapitule pierwsze 100
grzywien należności za kupione naczynia i sprzęty liturgiczne7. Dalsze 100 grzywien
1 maja roku 1510 zapłacił za niego teść - złotnik Jakub Barth8. Pozostałą kwotę otrzyma-
ła kapituła 20 sierpnia tego roku. Zapłacił ją znowu Kacper, który od należnych 35 grzy-
6 Kazimierz KACZMARCZYK, Malarze poznańscy w XV wieku i ich cech, Poznań 1924, s. 25. Zob. też Leonard
LEPSZY, Przemysł złotniczy w Polsce, Kraków 1933, s. 258, poz. 22 i s. 260, poz. 50 oraz Tadeusz NOŻYŃSKI,
„Materiały do dziejów złotnictwa poznańskiego", Przegląd Zachodni IX, 9-12,1953 (dalej cyt. jako NOŻYŃSKI 1953),
s. 246, poz. 201, Tadeusz NOŻYŃSKI, „Materiały do dziejów złotnictwa poznańskiego", Studia Poznańskie II, 1954
(dalej cyt. jako NOŻYŃSKI 1954), s. 341, poz. 201 i Tadeusz NOŻYŃSKI, „Złotnictwo poznańskie do końca XVIII w.",
Studia i Materiały do Dziejów Wielkopolski i Pomorza VI, 1, 1960 (dalej cyt jako NOŻYŃSKI 1960) s. 53, a ponadto
Zygmunt DOLCZEWSKI, „Spis złotników poznańskich od XV do XVIII wieku wg Tadeusza Nożyńskiego. Materiały
do dziejów złotnictwa poznańskiego", Kronika Miasta Poznania 2000, 1, s. 21, poz. 200.
7 Acta capitulorum nec non iudiciorum, t. I, nr 1020.
8 Ibid., nr 1023.