Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]
Biuletyn Historii Sztuki
— 78.2016
Cite this page
Please cite this page by using the following URL/DOI:
https://doi.org/10.11588/diglit.71008#0164
DOI issue:
Nr. 1
DOI article:Artykuły
DOI article:Kurzej, Michał: Relikwiarz głowy ¬św. Jana Kantego w krakowskim ko¬ściele ś¬w. Anny
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.71008#0164
Michał Kurzej
2. Napis fundacyjny i sygnatura na spodzie relikwiarza głowy św. Jana Kantego.
Fot. Michał Kurzej
na krakowskim uniwersytecie, który wspierał budowę kościoła św. Anny13. Porównanie
wspomnianych dzieł podkreśla rangę relikwiarza na głowę Kantego, nie tylko ze względu
na ambitny koncept jego programu ikonograficznego, ale też wartości czysto artystyczne:
harmonijne proporcje architektury, różnorodność rozwiązań technicznych oraz dobry po-
ziom dekoracji ornamentalnej. Te cechy, mimo nieudolności niektórych reliefów, pozwa-
lają uznać puszkę na głowę Kantego za najwybitniejsze dzieło tego typu w Polsce od
czasów relikwiarza św. Stanisława autorstwa Marcina Marcińca.
Autorstwo programu treściowego relikwiarza nie jest poświadczone źródłowo, ale
z dużym prawdopodobieństwem można je łączyć z Piskorskim, chociażby ze względu na
13 SIKORSKA, op. cit., s. 147.
2. Napis fundacyjny i sygnatura na spodzie relikwiarza głowy św. Jana Kantego.
Fot. Michał Kurzej
na krakowskim uniwersytecie, który wspierał budowę kościoła św. Anny13. Porównanie
wspomnianych dzieł podkreśla rangę relikwiarza na głowę Kantego, nie tylko ze względu
na ambitny koncept jego programu ikonograficznego, ale też wartości czysto artystyczne:
harmonijne proporcje architektury, różnorodność rozwiązań technicznych oraz dobry po-
ziom dekoracji ornamentalnej. Te cechy, mimo nieudolności niektórych reliefów, pozwa-
lają uznać puszkę na głowę Kantego za najwybitniejsze dzieło tego typu w Polsce od
czasów relikwiarza św. Stanisława autorstwa Marcina Marcińca.
Autorstwo programu treściowego relikwiarza nie jest poświadczone źródłowo, ale
z dużym prawdopodobieństwem można je łączyć z Piskorskim, chociażby ze względu na
13 SIKORSKA, op. cit., s. 147.