Poza katalogiem
707
6. Stefania Ordyńska-Morawska, Widok z Port-Vendres, niedatowany.
Fot. Stefan Deptuszewski
i okolicznościach atmosferycznych, to metoda dość powszechnie stosowana począwszy
od impresjonistycznego przełomu w malarstwie. W 1962 r. artystka wróciła do Polski i
zamieszkała we Wrocławiu32. W warszawskiej SSP i w Monachium studiowała Irena
Hassenberg, sygnująca swoje prace „Reno". Debiutowała w Paryżu w 1907. Uprawiała
malarstwo i grafikę (litografia). Jej pejzaże, martwe natury, kwiaty oraz rzadziej kompo-
zycje figuralne uzyskiwały przychylne recenzje (Adolf Basler, Edward Pożerski)33. Poza
uczestnictwem w Salonach, miała też kilka wystaw indywidualnych w paryskich gale-
riach oraz w Polsce (1915, Zachęta). Na początku kariery inspirowała się postimpresjoni-
zmem (Gauguin), z czasem zaczęła stosować precyzyjny, nieco graficzny rysunek w stylu
Raula Dufy'ego, który dopełniała lekko kładzioną barwą. Krytyka odbierała jej twórczość
jako „nowoczesną"34. Zafascynowana wielkomiejskim organizmem Nowego Jorku, prze-
kazała swoje wrażenia, podejmując doświadczenia kubizmu i futuryzmu (cykl rysunków
z 1925 r. w stylu art deco)35. Po drugiej wojnie światowej sięgnęła do tematów polskich
32 Ordyńska wystawiała w 1963 r. w Muzeum Śląskim we Wrocławiu oraz w 1964 r. w TPSP w Krakowie; prace artystki
były eksponowane również na wystawie Damy polskiej sztuki w salonie „Marszand" w Warszawie (8 III-4 IV 2010).
33 BARTNICKA-GÓRSKA, SZCZEPIŃSKA-TRAMER, op. cit., s. 311; WIERZBICKA, op. cit., s. 55.
34 WIERZBICKA, op. cit., s. 55, 60.
35 W 2001 r. odbyła się wystawa artystki w poznańskiej Galerii Ego (X-XI 2001); zob. Irena Hassenberg-Reno, Paryż-
Nowy Jork, kat. wyst., Poznań 2001 (tekst Joanna Ficner); zob. też: „Rozmowa z Marią Taszycką o Irenie Hassenberg-
Reno", Gazeta Wyborcza, 2001 (dod. poznański z 30 X).
707
6. Stefania Ordyńska-Morawska, Widok z Port-Vendres, niedatowany.
Fot. Stefan Deptuszewski
i okolicznościach atmosferycznych, to metoda dość powszechnie stosowana począwszy
od impresjonistycznego przełomu w malarstwie. W 1962 r. artystka wróciła do Polski i
zamieszkała we Wrocławiu32. W warszawskiej SSP i w Monachium studiowała Irena
Hassenberg, sygnująca swoje prace „Reno". Debiutowała w Paryżu w 1907. Uprawiała
malarstwo i grafikę (litografia). Jej pejzaże, martwe natury, kwiaty oraz rzadziej kompo-
zycje figuralne uzyskiwały przychylne recenzje (Adolf Basler, Edward Pożerski)33. Poza
uczestnictwem w Salonach, miała też kilka wystaw indywidualnych w paryskich gale-
riach oraz w Polsce (1915, Zachęta). Na początku kariery inspirowała się postimpresjoni-
zmem (Gauguin), z czasem zaczęła stosować precyzyjny, nieco graficzny rysunek w stylu
Raula Dufy'ego, który dopełniała lekko kładzioną barwą. Krytyka odbierała jej twórczość
jako „nowoczesną"34. Zafascynowana wielkomiejskim organizmem Nowego Jorku, prze-
kazała swoje wrażenia, podejmując doświadczenia kubizmu i futuryzmu (cykl rysunków
z 1925 r. w stylu art deco)35. Po drugiej wojnie światowej sięgnęła do tematów polskich
32 Ordyńska wystawiała w 1963 r. w Muzeum Śląskim we Wrocławiu oraz w 1964 r. w TPSP w Krakowie; prace artystki
były eksponowane również na wystawie Damy polskiej sztuki w salonie „Marszand" w Warszawie (8 III-4 IV 2010).
33 BARTNICKA-GÓRSKA, SZCZEPIŃSKA-TRAMER, op. cit., s. 311; WIERZBICKA, op. cit., s. 55.
34 WIERZBICKA, op. cit., s. 55, 60.
35 W 2001 r. odbyła się wystawa artystki w poznańskiej Galerii Ego (X-XI 2001); zob. Irena Hassenberg-Reno, Paryż-
Nowy Jork, kat. wyst., Poznań 2001 (tekst Joanna Ficner); zob. też: „Rozmowa z Marią Taszycką o Irenie Hassenberg-
Reno", Gazeta Wyborcza, 2001 (dod. poznański z 30 X).