DOI issue:
Gratulationes et vota
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.54671#0020
idzie w parze - przyjęła zaproszenie skromnej grupki amatorów, pasjonatów,
zainteresowanych wszystkim dyletantów, do wygłoszenia wykładu w ramach
spotkań „TeKa refleksji”. Jak się jednak w trakcie tego spotkania okazało, owa
ostrożność i zwyczajowy dystans są w odniesieniu do Pani Profesor czymś nie-
wykonalnym. Taki wulkan energii i ocean życzliwości nie pozwalają na pół-
środki. Bardzo szybko zatem to pierwsze, nieśmiałe podejście zaowocowało
kolejnymi spotkaniami, wspólnymi podróżami, a wreszcie jednym z najbardziej
niezapomnianych wydarzeń w kilkunastoletniej już historii „TeKi refleksji”,
a mianowicie przygotowanym przez Małgorzatę Omilanowską cyklem wykła-
dów „Znaczenia architektury, architektura znaczeń”. Choć niełatwy był to czas
dla Jubilatki, wraz ze swoimi znakomitymi prelegentami otworzyła nam i innym
słuchaczom oczy na rozmaite style postrzegania architektury, na rolę, jaką odgry-
wają w tym procesie poszczególne zmysły, a także nauczyła nas - a w każdym
razie spróbowała tego dokonać na opornej niekiedy materii - jak można i jak
warto odczuwać architekturę. Myślę, że nigdy nie byliśmy tak blisko jak wtedy
poczucia, że zaczynamy choć trochę rozumieć, o co w tej architekturze chodzi.
Pamiątką po tych spotkaniach jest piękny tom zredagowany przez Profesor Omi-
lanowską - pamiątką, ale i zgrabnym poradnikiem dla każdego, kto chciałby się
czegoś dowiedzieć o „znaczeniach architektury” i „architekturze znaczeń”. Choć
najlepiej po prostu zapytać o to Małgorzatę Omilanowską.
Bożena i Tomasz Kopoczyńscy
Oda do Małgorzaty Omilanowskiej, Damy Sztuk Pięknych
i Architektury, Roztropnej a Skutecznej w Rządzeniu,
Dyrektory i Ministry, Wykładowczyni Szpakami Karmionej,
Koleżanki Serdecznej,
etc. etc.
Damo, ja, robak nędzny, chwałę Twą opiewam,
Lutniej ja nie odpuszczam, pełnym sercem śpiewam,
Jakie czyny za Tobą długim rzędem stoją,
Jakie wielkie zaszczyty Twoją są ostoją!
Ledwie Grodu Gdańskiego Twą dotknęłaś stopą,
Rychło przez Złotą Bramę przebiegłaś z ochotą!
Już dziecięciem będącą budowałaś mury,
Utkane ze swych marzeń i architektury.
19
zainteresowanych wszystkim dyletantów, do wygłoszenia wykładu w ramach
spotkań „TeKa refleksji”. Jak się jednak w trakcie tego spotkania okazało, owa
ostrożność i zwyczajowy dystans są w odniesieniu do Pani Profesor czymś nie-
wykonalnym. Taki wulkan energii i ocean życzliwości nie pozwalają na pół-
środki. Bardzo szybko zatem to pierwsze, nieśmiałe podejście zaowocowało
kolejnymi spotkaniami, wspólnymi podróżami, a wreszcie jednym z najbardziej
niezapomnianych wydarzeń w kilkunastoletniej już historii „TeKi refleksji”,
a mianowicie przygotowanym przez Małgorzatę Omilanowską cyklem wykła-
dów „Znaczenia architektury, architektura znaczeń”. Choć niełatwy był to czas
dla Jubilatki, wraz ze swoimi znakomitymi prelegentami otworzyła nam i innym
słuchaczom oczy na rozmaite style postrzegania architektury, na rolę, jaką odgry-
wają w tym procesie poszczególne zmysły, a także nauczyła nas - a w każdym
razie spróbowała tego dokonać na opornej niekiedy materii - jak można i jak
warto odczuwać architekturę. Myślę, że nigdy nie byliśmy tak blisko jak wtedy
poczucia, że zaczynamy choć trochę rozumieć, o co w tej architekturze chodzi.
Pamiątką po tych spotkaniach jest piękny tom zredagowany przez Profesor Omi-
lanowską - pamiątką, ale i zgrabnym poradnikiem dla każdego, kto chciałby się
czegoś dowiedzieć o „znaczeniach architektury” i „architekturze znaczeń”. Choć
najlepiej po prostu zapytać o to Małgorzatę Omilanowską.
Bożena i Tomasz Kopoczyńscy
Oda do Małgorzaty Omilanowskiej, Damy Sztuk Pięknych
i Architektury, Roztropnej a Skutecznej w Rządzeniu,
Dyrektory i Ministry, Wykładowczyni Szpakami Karmionej,
Koleżanki Serdecznej,
etc. etc.
Damo, ja, robak nędzny, chwałę Twą opiewam,
Lutniej ja nie odpuszczam, pełnym sercem śpiewam,
Jakie czyny za Tobą długim rzędem stoją,
Jakie wielkie zaszczyty Twoją są ostoją!
Ledwie Grodu Gdańskiego Twą dotknęłaś stopą,
Rychło przez Złotą Bramę przebiegłaś z ochotą!
Już dziecięciem będącą budowałaś mury,
Utkane ze swych marzeń i architektury.
19