DOI Heft:
Heft 1/2
DOI Artikel:Dragumēs, Stephanos N.: Oi en Mykēnais Thēsauroi
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.38033#0140
128
ΣΤ. Ν. ΔΡΑΓΟΤΜΗΣ
ουδέν άλλο επέστησέ ποτέ τον νουν εις την περί εκείνα άκριβολογίαν
του ποιητοΰ η δπως διδάξτ) ήμ ας ίσως ότι έκ των όμη ρικών καί των
μετ’ αυτούς ιστορικών χρόνων έπορίσθη ό δραματουργός τάς περιγρα-
φάς των προγενεστέρων εθίμων καί θρησκευτικών ιδεών, — π. χ. τών
υπό Όρέστου καί Ήλέκτρας καί Κλυταιμήστρας καί Αίγίσθου καί
οϊου δήποτε παιδαγωγού ή πρεσβύτου τελουμένων απαρχών, λοιβών
ή θυσιών εις τάφους ή θεούς,— καί ότι ή φαντασία τού ποιητου διε-
σκεύασεν ως έ'τυχεν επί εδάφους κατ’ όνομα μόνον άργείου ή μυκη-
ναίου καί άκροπόλεις καί αμαξιτούς καί μέγαρα καί τάφους.
Αλλά, σήμερον ότε αί έρευναι του τε Schliemarm καί τών συν-
εργατών ή διαδόχων αυτού, τού Σταματάκη, τού Döl’pfeld, τού
Τσούντα, διέρρηςαν τά πυκνά νέφη τα άποκρύπτοντα παλαιοτά-
των αιώνων εθνικόν έν τή Ελληνική χερσονήσω βίον καί ήνοιξαν
εις τήν σχεδόν εθελοτυφλούσαν όρασιν τών σοφωτέρων κύκλους πεντα-
κοσίων καί έξακοσίων, ίσως δέ καί πλειόνων ενιαυτών, ώρα νά λά-
βωμεν πάλιν έκ νέου άνά χεΐρας τά παλαιότερα ήμών αναγνώσματα
καί, τον νοΰν εχοντες νΰν εις τό νέον έδαφος, τό στερεόν καί παμπά-
λαιον, όπερ έν Τροία καί Τίρυνθι καί Μυκήναις άνεδείχθη εις φώς,
νά διεξέλθωμεν ούτως εκ νέου αυτά, άνιχνεύοντες καί εκεί άφορμάς
σοφωτέρων τών προτού διδαγμάτων.
Εκ τών τραγικών ποιητών, τού Αισχύλου καί τού Εΰριπίδου
Ιποιήσαντο ιδίως μνείαν οι τελευταϊον γοάψαντες περί Μυκηνών καί
τού απ’αύτών κληθέντος μυκηναίου πολιτισμού.Έμνημόνευσαν δ’αυ-
τών όπως τού μέν Αισχύλου κατηγορήσωσιν ώς ανακριβή περιγρα-
φήν έμβαλόντος εις τό στόμα τής Κλυταιμήστρας, ότε (έν Άγα-
μέμνονος στίχ. 308-9) λέγει προς τόν χορόν
είτ’ έσκηψεν, εςτ’ άφίκετο
Άφαφγναιον αίπος, άστυγείτονας σκοπάς·
προκαλέσωσι δέ τήν προσοχήν ήμών επί τεσσάρων στίχων τού Εΰρι-
πίδου (έν Ήφακλεΐ, 94 3-946) έξ ών κυρίως όρμώνται ίνα είπωσιν
ότι παρά τούτω μόνω τώ τραγικώ ποιητή νομίζει τις οτι dxto-
Καλΰπτεχ ί/νος επιτόπιου τού μυκηναίου εδάφους γνώσεως1.
Αλλά τήν μέν καταγιγνωσκομένην τού Αισχύλου πλάνην περί τήν
παράστασιν τών τόπων πολύ άμφιβάλλομεν άν άποδεικνύουσι τά μαρ-
r Perrot, αΰτ. Ιν σ. 378-381. ’Ίδε καί Schliemann, Tirynthe, σ. 17,
ΣΤ. Ν. ΔΡΑΓΟΤΜΗΣ
ουδέν άλλο επέστησέ ποτέ τον νουν εις την περί εκείνα άκριβολογίαν
του ποιητοΰ η δπως διδάξτ) ήμ ας ίσως ότι έκ των όμη ρικών καί των
μετ’ αυτούς ιστορικών χρόνων έπορίσθη ό δραματουργός τάς περιγρα-
φάς των προγενεστέρων εθίμων καί θρησκευτικών ιδεών, — π. χ. τών
υπό Όρέστου καί Ήλέκτρας καί Κλυταιμήστρας καί Αίγίσθου καί
οϊου δήποτε παιδαγωγού ή πρεσβύτου τελουμένων απαρχών, λοιβών
ή θυσιών εις τάφους ή θεούς,— καί ότι ή φαντασία τού ποιητου διε-
σκεύασεν ως έ'τυχεν επί εδάφους κατ’ όνομα μόνον άργείου ή μυκη-
ναίου καί άκροπόλεις καί αμαξιτούς καί μέγαρα καί τάφους.
Αλλά, σήμερον ότε αί έρευναι του τε Schliemarm καί τών συν-
εργατών ή διαδόχων αυτού, τού Σταματάκη, τού Döl’pfeld, τού
Τσούντα, διέρρηςαν τά πυκνά νέφη τα άποκρύπτοντα παλαιοτά-
των αιώνων εθνικόν έν τή Ελληνική χερσονήσω βίον καί ήνοιξαν
εις τήν σχεδόν εθελοτυφλούσαν όρασιν τών σοφωτέρων κύκλους πεντα-
κοσίων καί έξακοσίων, ίσως δέ καί πλειόνων ενιαυτών, ώρα νά λά-
βωμεν πάλιν έκ νέου άνά χεΐρας τά παλαιότερα ήμών αναγνώσματα
καί, τον νοΰν εχοντες νΰν εις τό νέον έδαφος, τό στερεόν καί παμπά-
λαιον, όπερ έν Τροία καί Τίρυνθι καί Μυκήναις άνεδείχθη εις φώς,
νά διεξέλθωμεν ούτως εκ νέου αυτά, άνιχνεύοντες καί εκεί άφορμάς
σοφωτέρων τών προτού διδαγμάτων.
Εκ τών τραγικών ποιητών, τού Αισχύλου καί τού Εΰριπίδου
Ιποιήσαντο ιδίως μνείαν οι τελευταϊον γοάψαντες περί Μυκηνών καί
τού απ’αύτών κληθέντος μυκηναίου πολιτισμού.Έμνημόνευσαν δ’αυ-
τών όπως τού μέν Αισχύλου κατηγορήσωσιν ώς ανακριβή περιγρα-
φήν έμβαλόντος εις τό στόμα τής Κλυταιμήστρας, ότε (έν Άγα-
μέμνονος στίχ. 308-9) λέγει προς τόν χορόν
είτ’ έσκηψεν, εςτ’ άφίκετο
Άφαφγναιον αίπος, άστυγείτονας σκοπάς·
προκαλέσωσι δέ τήν προσοχήν ήμών επί τεσσάρων στίχων τού Εΰρι-
πίδου (έν Ήφακλεΐ, 94 3-946) έξ ών κυρίως όρμώνται ίνα είπωσιν
ότι παρά τούτω μόνω τώ τραγικώ ποιητή νομίζει τις οτι dxto-
Καλΰπτεχ ί/νος επιτόπιου τού μυκηναίου εδάφους γνώσεως1.
Αλλά τήν μέν καταγιγνωσκομένην τού Αισχύλου πλάνην περί τήν
παράστασιν τών τόπων πολύ άμφιβάλλομεν άν άποδεικνύουσι τά μαρ-
r Perrot, αΰτ. Ιν σ. 378-381. ’Ίδε καί Schliemann, Tirynthe, σ. 17,