ΟΙ ΕΝ ΜΤΚΗΝΑΙΣ ΘΗΣΑΥΡΟΙ
Προσθηκαι εις χάς σελίδας 127-160.
Εις την έν σ. 129 σημείωσιν, έν στίχω 12ν μετά την λέξιν 'Ακραία
τεθήτω’ Πρβ. καί Ήΰύχων έν λ. 'Ακρια, Άκρια, άκρουχεΐ.
Εις το τέλος της έν σ. 138 σημειώσεως 1 προστεθήτω· Ύδε καί
παρά Σονίδα την λέξιν έζώγκωσεν καί παρ’ Ήσυχίω τάς λ. έζώγκουν,
έζώγχωσεν.
Εις το τέλος της έν σ. 1Ί 0 σημειώσεως προστεθήτωσαν τά επό-
μενα' Άλλ’ αξιοσημείωτα φαίνονται ήμΐν ένταυθα τά υπό Στράβω-
νος, έν Β' Ε' 17, γενικώς περί ήφανισμένων πόλεων λεγάμενα, έν οις
διαβλέποαεν καί εις τους μυκηναίους τάφους υπαινιγμόν' ((περί πολ-
λών γάρ έστι πόλεων τοΰτ’ είπεΐν, οπερ είπε Δημοσθένης έπί τών περί
’Όλυνθον, άς ούτος νιφοονέσθαι φησίν, ώστε μ η δ' ει πώποτε φχίσθησαν
γνώναι αν τινα επελθόντα. Άλλ’ όμως καί εις τούτους τούς τόπους
καί εις άλλους άφικνοΰνται άσμενοι, τά γ' 'ίχνη ποθούντες ίδεΐν τών
οντω διωνομασμενων έργων καθάπερ και τους τάφους τών ενδόξων άν
όρών. Ούτω δε καί νομίμων καί πολιτειών μεμνήμεθα τών μηκέτι ου-
σών ενταύθα κτλ.»
Εις τό τέλος της δευτέρας παραγράφου τής σ. 149 τεθήτω ύπ’άρ.
2 ή επομένη σημείωσις' Ίδε παρά Στράβωνι (IΑ' Δ' 8) τά περίεργα
ταυτα καί ενδεικτικά τελειο τέρας έτι κατορυχής καί νεκρικής άπο-
θησαυρίσεως- « 'Υπερβαλλόντως δέ καί τό γήρας τιμώσιν Αλβα-
νοί (οί μεταξύ Ίβήρων καί τής Κασπίας θαλάσσης) καί τό τών άλ-
λων, ού τών γονέων μόνον τεθνηκότων δέ ούγ όσιον φροντίζειν ουδέ
μεμνήσθαι. Συγκατορύττουσι μέντοι τά χρήματα αύτοΐς καί διά τούτο
πενητες ζώσιν, ονδεν πατρώον εχοντες)).
Εις τό τέλος τής έν σ. 150 σημειώσεως 1 προστεθήτω- Αυτόθι, έν
λ. θηκία' ((τά έντάφια. Δηλοΐ δέ και θησαυρόν και τάφονΤ).
Εις τό τέλος τής έν τή αυτή σελίδι σημειώσεως 2 προστεθήτω.
Οί έν C.I. Α. IV, 1 σ. 59, άρ. 276, σιροι ϊσως ταύτιστέοι προς
τούς αυτόθι, έν II, 2 άρ. 834 b (add. et COrrig.) θησαυρούς, χρή-
σιμοι εις έναπόθεσιν τών έκ τής άπαρχής πυρών. Άλλ’ ϊδε καί τά έν
τω Daremberg καί Saglio Dict. des Ant. έν λ. Favissae περί τών
Προσθηκαι εις χάς σελίδας 127-160.
Εις την έν σ. 129 σημείωσιν, έν στίχω 12ν μετά την λέξιν 'Ακραία
τεθήτω’ Πρβ. καί Ήΰύχων έν λ. 'Ακρια, Άκρια, άκρουχεΐ.
Εις το τέλος της έν σ. 138 σημειώσεως 1 προστεθήτω· Ύδε καί
παρά Σονίδα την λέξιν έζώγκωσεν καί παρ’ Ήσυχίω τάς λ. έζώγκουν,
έζώγχωσεν.
Εις το τέλος της έν σ. 1Ί 0 σημειώσεως προστεθήτωσαν τά επό-
μενα' Άλλ’ αξιοσημείωτα φαίνονται ήμΐν ένταυθα τά υπό Στράβω-
νος, έν Β' Ε' 17, γενικώς περί ήφανισμένων πόλεων λεγάμενα, έν οις
διαβλέποαεν καί εις τους μυκηναίους τάφους υπαινιγμόν' ((περί πολ-
λών γάρ έστι πόλεων τοΰτ’ είπεΐν, οπερ είπε Δημοσθένης έπί τών περί
’Όλυνθον, άς ούτος νιφοονέσθαι φησίν, ώστε μ η δ' ει πώποτε φχίσθησαν
γνώναι αν τινα επελθόντα. Άλλ’ όμως καί εις τούτους τούς τόπους
καί εις άλλους άφικνοΰνται άσμενοι, τά γ' 'ίχνη ποθούντες ίδεΐν τών
οντω διωνομασμενων έργων καθάπερ και τους τάφους τών ενδόξων άν
όρών. Ούτω δε καί νομίμων καί πολιτειών μεμνήμεθα τών μηκέτι ου-
σών ενταύθα κτλ.»
Εις τό τέλος της δευτέρας παραγράφου τής σ. 149 τεθήτω ύπ’άρ.
2 ή επομένη σημείωσις' Ίδε παρά Στράβωνι (IΑ' Δ' 8) τά περίεργα
ταυτα καί ενδεικτικά τελειο τέρας έτι κατορυχής καί νεκρικής άπο-
θησαυρίσεως- « 'Υπερβαλλόντως δέ καί τό γήρας τιμώσιν Αλβα-
νοί (οί μεταξύ Ίβήρων καί τής Κασπίας θαλάσσης) καί τό τών άλ-
λων, ού τών γονέων μόνον τεθνηκότων δέ ούγ όσιον φροντίζειν ουδέ
μεμνήσθαι. Συγκατορύττουσι μέντοι τά χρήματα αύτοΐς καί διά τούτο
πενητες ζώσιν, ονδεν πατρώον εχοντες)).
Εις τό τέλος τής έν σ. 150 σημειώσεως 1 προστεθήτω- Αυτόθι, έν
λ. θηκία' ((τά έντάφια. Δηλοΐ δέ και θησαυρόν και τάφονΤ).
Εις τό τέλος τής έν τή αυτή σελίδι σημειώσεως 2 προστεθήτω.
Οί έν C.I. Α. IV, 1 σ. 59, άρ. 276, σιροι ϊσως ταύτιστέοι προς
τούς αυτόθι, έν II, 2 άρ. 834 b (add. et COrrig.) θησαυρούς, χρή-
σιμοι εις έναπόθεσιν τών έκ τής άπαρχής πυρών. Άλλ’ ϊδε καί τά έν
τω Daremberg καί Saglio Dict. des Ant. έν λ. Favissae περί τών