RECENZJE — POLEMIKI
II. 6. Prochownia, sytuacja i widok wieży prochowej, rysunek albumowy,
Staatsarchw Dresden, VII, 87, 2 a. (Fot. W. Wolny, neg. Muz. Hist. m.st.
Warszawy)
tor bonifratrów przy ulicy Bonifraterskiej wiążą się
przez kolejną numerację dwa inne rysunki, przedsta-
wiające klasztor i kaplicę bonifratrów na gruntach
morsiątynowśkich7. Rysunki te okrellślił Hentschel ja-
ko projekty rozbudowy dawnych zabudowań bonifra-
terskich wykonane przez Jaucha8. Rysunki te nie są
jednak projektami rozbudowy klasztoru, lecz przery-
sami dawniejszych projektów Tylmana. Przekonuje o
tym wywód A. Bartczakowej i A. Sokołowskiej po-
party zidentyfikowaniem dwóch projektów Tylmana
w Gabinecie Rycin BUW9. Prof. Hentschel nie uznał
rysunków dotyczących zabudowań Bonifratrów, za-
równo na gruntach moirsztynowskich, jak i przy ulicy
Bonifraterskiej, za plansze albumowe. Plansze te, co
prawda, nie mają charakterystycznych opisów, a u-
mieszczone na nich napisy francuskie są z pewnością
późniejsze. Jednakże wszystkie cechy formalne wska-
zują, że są one drugimi egzemplarzami plansz albu-
mowych, których pierwsze opisane egzemplarze nie
zachowały się10. Podobnie jak plansze ukazujące za-
budowania bonifraiterów na gruntach moirsztynowskich
są przerysami rysunków Tylmana, tak plansze doty-
czące nowego kościoła i klasztoru przy ulicy Bonifra-
terskiej są prawdopodobnie przerysami projektów A.
Solariego. Jego udział w pracach przy budowie ko-
ścioła i klasztoru przy współpracy Józefa Fontany
jest archiwalnie potwierdzony. Prof. Hentschel anali-
zując architekturę kościoła bonifratrów porównuje
różne elementy wystroju architektonicznego tego ko-
ścioła z projektami koszar kazimierzowskich i kościo-
II. 7. Okładka albumu zawierającego wi-
doki budowli warszawskich, Staatsarchw
Dresden, VII, 84, 16 a. (Neg. IS PAN)
7 Staatsarchw Dresden, VII, 84, 16 g: rzut przyziemia
i piętra budynków bonifraterskich na gruntach Morszty-
nowsfcich — rysunek oznaczony cyfrą 179; — VII, 84, 16 h:
fasada i przekrój poprzeczny kaplicy — rysunek oznaczony
cyfrą 169; — VH, 84, 16 f: rzut przyziemia klasztoru i ko-
ścioła przy ulicy Bonifraterskiej — rysunek oznaczony
cyfrą 178; — VII, 84, 16 e: fasada kościoła i klasztoru Bo-
nifratrów przy ulicy Bonifraterskiej — rysunek oznaczony
cyfrą 170; — por. Varsaviana w zbiorach drezdeńskich. Ka-
talog planów i widoków Warszawy oraz rysunków archi-
tektonicznych budowli warszawskich okresu saskiego, War-
szawa 1965, poz. 332—335.
8 HENTSCHEL, jw., Textband, s. 156, Bildband, il. 180
i 181.
9 A. BARTCZAKOWA, A. SOKOŁOWSKA, Klasztor Bo-
nifratrów w Warszawie, „Biul. Hist. Sztuki” XXIX, 196'7,
nr 3, s. 410.
10 Do albumów sporządzano po dwie, a niekiedy trzy
plansze; w Archiwum Drezdeńskim .zachowały się plansze
albumowe, na które nie naniesiono opisów.
381
II. 6. Prochownia, sytuacja i widok wieży prochowej, rysunek albumowy,
Staatsarchw Dresden, VII, 87, 2 a. (Fot. W. Wolny, neg. Muz. Hist. m.st.
Warszawy)
tor bonifratrów przy ulicy Bonifraterskiej wiążą się
przez kolejną numerację dwa inne rysunki, przedsta-
wiające klasztor i kaplicę bonifratrów na gruntach
morsiątynowśkich7. Rysunki te okrellślił Hentschel ja-
ko projekty rozbudowy dawnych zabudowań bonifra-
terskich wykonane przez Jaucha8. Rysunki te nie są
jednak projektami rozbudowy klasztoru, lecz przery-
sami dawniejszych projektów Tylmana. Przekonuje o
tym wywód A. Bartczakowej i A. Sokołowskiej po-
party zidentyfikowaniem dwóch projektów Tylmana
w Gabinecie Rycin BUW9. Prof. Hentschel nie uznał
rysunków dotyczących zabudowań Bonifratrów, za-
równo na gruntach moirsztynowskich, jak i przy ulicy
Bonifraterskiej, za plansze albumowe. Plansze te, co
prawda, nie mają charakterystycznych opisów, a u-
mieszczone na nich napisy francuskie są z pewnością
późniejsze. Jednakże wszystkie cechy formalne wska-
zują, że są one drugimi egzemplarzami plansz albu-
mowych, których pierwsze opisane egzemplarze nie
zachowały się10. Podobnie jak plansze ukazujące za-
budowania bonifraiterów na gruntach moirsztynowskich
są przerysami rysunków Tylmana, tak plansze doty-
czące nowego kościoła i klasztoru przy ulicy Bonifra-
terskiej są prawdopodobnie przerysami projektów A.
Solariego. Jego udział w pracach przy budowie ko-
ścioła i klasztoru przy współpracy Józefa Fontany
jest archiwalnie potwierdzony. Prof. Hentschel anali-
zując architekturę kościoła bonifratrów porównuje
różne elementy wystroju architektonicznego tego ko-
ścioła z projektami koszar kazimierzowskich i kościo-
II. 7. Okładka albumu zawierającego wi-
doki budowli warszawskich, Staatsarchw
Dresden, VII, 84, 16 a. (Neg. IS PAN)
7 Staatsarchw Dresden, VII, 84, 16 g: rzut przyziemia
i piętra budynków bonifraterskich na gruntach Morszty-
nowsfcich — rysunek oznaczony cyfrą 179; — VII, 84, 16 h:
fasada i przekrój poprzeczny kaplicy — rysunek oznaczony
cyfrą 169; — VH, 84, 16 f: rzut przyziemia klasztoru i ko-
ścioła przy ulicy Bonifraterskiej — rysunek oznaczony
cyfrą 178; — VII, 84, 16 e: fasada kościoła i klasztoru Bo-
nifratrów przy ulicy Bonifraterskiej — rysunek oznaczony
cyfrą 170; — por. Varsaviana w zbiorach drezdeńskich. Ka-
talog planów i widoków Warszawy oraz rysunków archi-
tektonicznych budowli warszawskich okresu saskiego, War-
szawa 1965, poz. 332—335.
8 HENTSCHEL, jw., Textband, s. 156, Bildband, il. 180
i 181.
9 A. BARTCZAKOWA, A. SOKOŁOWSKA, Klasztor Bo-
nifratrów w Warszawie, „Biul. Hist. Sztuki” XXIX, 196'7,
nr 3, s. 410.
10 Do albumów sporządzano po dwie, a niekiedy trzy
plansze; w Archiwum Drezdeńskim .zachowały się plansze
albumowe, na które nie naniesiono opisów.
381