Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (32.1970)

M 1 S

C E L L A


II. 1. Frontispis” z Modlitewnika
Ms. C. 181, jol. V. Zurich, Zentral-
bibliothek

N E A

STANISŁAWA SAWICKA

KRAKOWSKI RĘKOPIS ILUMINOWANY
W ZBIORACH ZENTRALBIBLIOTHEK W ZURYCHU

Wśród zachowanych do dziś zabytków miniator-
stwa polskiego z okresu gotyku i renesansu najbo-
gatszy stanowią materiał i najliczniejsze są kodeksy
reprezentujące krakowskie środowisko iluminatorskie.
Miriiatorstwo krakowskie nie doczekało się wła-
ściwie dotąd syntetycznego opracowania. Ukazały się
wprawdzie liczne artykuły i prace traktujące o pew-
i Podaj ę tu chronologicznie tylko prace ważniejsze; w
dawniejszych są często omawiane zabytki, dziś utracone;
w nowszych — obszerniej cytowana literatura przedmiotu:
F. KOPERA, Miniatury rękopisów polskiego pochodzenia
w Bibliotece Publicznej w Petersburgu”, „Spraw. Kom. Hist.
Szituki” VH, 1906.
F. KOPERA, L. LEPSZY, Iluminowane rękopisy księgozbio-
rów OO. Dominikanów i OO. Karmelitów w Krakowie [w:]
Zabytki sztuki w Polsce, U, Kraków 1926.
Ks. J. ZDANOWSKI, Iluminowane rękopisy księgozbiorów
Kapitularza katedralnego i Seminarium Duchownego w Kiel-
cach oraz kościoła parafialnego w Miechowie, Kielce 1929.
Z. AMEISENOWA, Les principaux manuscrits a peintures
de la Bibliothegue Jagellonienne, „Buli, de la Societe
franęaise de reproductions de manuscrits a peintures” XVII,
Paris 1933.
M. JAROSŁAWIECKA-GĄSIOROWSKA et S. KOMORNICKI,
Les principaux manuscrits a peintures du Musóe des Princes
Czartoryski et des Archines du Chapitre de Cracouie,
„Bulletin” jw., XVIH, Paris 1935.
W. PODLACHA, Miniatury śląskie do końca XIV w. [w:]
Historia Śląska, t. U, Kraków 1936.

nej grupie rękopisów iluminowanych: w ramach chro-
nologicznych, środowiskowych lub w obrębie więk-
szych kolekcji (ważniejsze prace opublikowali: Ko-
pera, Lepszy, Podlacha, Ameisenowa, Komornicki i
Jarosławiecka-Gąsiorowska, Sawicka, Pieńkowska,
Oibentyński, Miodońska i ón.)opracowano szerzej
wiele wybitniejszych kodeksów i miniaturzystów
S. SAWICKA, Les principaux manuscrits (l peintures de la
Bibliothegue nationale de Varsovie, du chateau royal et
des bibliothegues: des Zamoyski it Var sonie, du Seminaire
de Płock et du Chapitre de Gniezno, „Bulletin” jw., XIX,
Paris 1938.
H. PIEŃKOWSKA, Średniowieczna pracownia miniatorska
w Krakowie, „Rocz. Krak.” XXXH, 1951, z. 2.
z. AMEISENOWA, Rękopisy i pierwodruki iluminowane
z Biblioteki Jagiellońskiej, Wrocław—Kraków 1958. (Hec.:
Ks. Z. OBERTYNSKI, „Biul. Hist. Sztuki” XXI, 1959, nr 1).
Ks. Z. OBERTYNSKI, Pontyfikaty krakowskie XV wieku,
(Prawo Kanoniczne), Warszawa 1961.
B. MIODOŃSKA, Malarstwo miniaturowe. Katalog wystawy
,,Sztuka w Krakowie w latach 1350—1550”, Kraków 1964,
s. 17—28 i poz. 87—116.
B. MIODOŃSKA, Iluminacje krakowskich rękopisów z 1. po-
łowy w. XV w Archiwum Kapituły Metropolitalnej na
Wawelu, (Biblioteka Wawelska 2), Kraków 1967. Jest to je-
dyna dotąd naukowa publikacja przedstawiająca w sumien-
nym, metodycznym, wszechstronnym opracowaniu ilumina-
torstwo krakowskie w 1. poł. XV w., na podstawie grun-
townej analizy dziesięciu kodeksów iz teigo okresu, przecho-
wywanych w wymienionym Archiwum.

261