DOI Artikel:
Zgórniak, Marek: Benedykt Renard: Architekt polski XVIII W.
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.48740#0033
Biuletyn Historii Sztuki
R. LI, 1989, Nr 1
PL ISSN 0006-3967
MAREK ZGÓRNIAK
Kraków, Instytut Historii Sztuki UJ
BENEDYKT RENARD — ARCHITEKT POLSKI XVIII W.
Wybitny znawca poloników włoskich, Maciej
Loret, pisząc przed sześćdziesięciu laty o artystach
polskich w Rzymie w XVIII wieku, wymienił
dwóch architektów, uczniów Akademii Św. Łuka-
sza: Kaspra Bażankę i Benedykta Renarda. Nie
mogąc podać zbyt wielu informacji o Bażance
i mając nawet wątpliwości co do brzmienia jego
nazwiska, dostrzegł przede wszystkim u Renarda
znamiona talentu i artystycznego wykształcenia1.
Obecnie twórczość Bażanki jest stosunkowo do-
kładnie zbadana i uważa się go za jednego z naj-
wybitniejszych artystów działających w Polsce
w pierwszej połowie XVIII wieku. Stan publiko-
wanych badań na temat Renarda jest natomiast
mało zaawansowany. Podstawowe dane znajdzie-
my w krótkim haśle w słowniku Thieme-Beckera
z roku 1934, opracowanym przez Zygmunta Batow-
skiego.
W biogramie tym, opartym w dużej mierze na
ustaleniach Loreta, czytamy, że Renard, urodzony
około roku 1680, studiował architekturę w Akade-
mii Św. Łukasza, gdzie w latach 1705, 1706 i 1708
zdobył nagrody w konkursach klementyńskich.
Zaraz potem, w roku 1708, został mianowany pa-
pieskim inżynierem i był wzmiankowany w Rzy-
mie do roku 1716. W roku 1711 wykonał według
rysunku Filippo Barigioniego rycinę przedstawia-
jącą fontannę na Piazza della Rotonda. W roku
1712 przedstawił polskiej kongregacji w Rzymie
plany hospicjum przy kościele Św. Stanisława.
II. 1. Benedykt Renard, Portal pałacu Sciarra-Colonna w Rzy-
mie, rysunek konkursowy z 1705 r. Zbiory Archilio Storico
dell'Accademia di San Luca, Fot. M. Zgórniak.
27
R. LI, 1989, Nr 1
PL ISSN 0006-3967
MAREK ZGÓRNIAK
Kraków, Instytut Historii Sztuki UJ
BENEDYKT RENARD — ARCHITEKT POLSKI XVIII W.
Wybitny znawca poloników włoskich, Maciej
Loret, pisząc przed sześćdziesięciu laty o artystach
polskich w Rzymie w XVIII wieku, wymienił
dwóch architektów, uczniów Akademii Św. Łuka-
sza: Kaspra Bażankę i Benedykta Renarda. Nie
mogąc podać zbyt wielu informacji o Bażance
i mając nawet wątpliwości co do brzmienia jego
nazwiska, dostrzegł przede wszystkim u Renarda
znamiona talentu i artystycznego wykształcenia1.
Obecnie twórczość Bażanki jest stosunkowo do-
kładnie zbadana i uważa się go za jednego z naj-
wybitniejszych artystów działających w Polsce
w pierwszej połowie XVIII wieku. Stan publiko-
wanych badań na temat Renarda jest natomiast
mało zaawansowany. Podstawowe dane znajdzie-
my w krótkim haśle w słowniku Thieme-Beckera
z roku 1934, opracowanym przez Zygmunta Batow-
skiego.
W biogramie tym, opartym w dużej mierze na
ustaleniach Loreta, czytamy, że Renard, urodzony
około roku 1680, studiował architekturę w Akade-
mii Św. Łukasza, gdzie w latach 1705, 1706 i 1708
zdobył nagrody w konkursach klementyńskich.
Zaraz potem, w roku 1708, został mianowany pa-
pieskim inżynierem i był wzmiankowany w Rzy-
mie do roku 1716. W roku 1711 wykonał według
rysunku Filippo Barigioniego rycinę przedstawia-
jącą fontannę na Piazza della Rotonda. W roku
1712 przedstawił polskiej kongregacji w Rzymie
plany hospicjum przy kościele Św. Stanisława.
II. 1. Benedykt Renard, Portal pałacu Sciarra-Colonna w Rzy-
mie, rysunek konkursowy z 1705 r. Zbiory Archilio Storico
dell'Accademia di San Luca, Fot. M. Zgórniak.
27