Biuletyn Historii Sztuki
R. LI, 1989, Nr 3—4
PL ISSN 0006-3967
I N M E M O R I A M

EUGENIUSZ LINETTE (1927—1986)

Eugeniusz Linette urodził się w Poznaniu 2 lis-
topada 1927 r. w rodzinie inteligencko-rzemieślni-
czej, wywodzącej się z Francji, osiadłej w Polsce od
czasu Wielkiej Rewolucji. Zmarł 26 grudnia 1986 r.
Całe życie mieszkał w Poznaniu i był patriotą lo-
kalnym w najlepszym tego słowa znaczeniu.
W Jego osobowości wybijały się trzy piękne
dyspozycje psychiczne: umiłowanie sztuki, muzyki
i przyrody. Zamiłowanie do sztuki, a ściślej fascy-
nacja architekturą objawiło się wcześnie — w po-
siadaniu rodziny znajdują się rysunki architekto-
niczne wykonane przez kilkuletniego Eugeniusza.
Muzyka, głównie klasyczna towarzyszyła mu stale,
napawała go radością, podobnie jak obcowanie z na-
turą.
Pracował zawsze dużo i to od wczesnych lat-
W czasie okupacji był zatrudniony w niemieckiej
fabryce jako goniec. Po wojnie nastąpił krótki okres
trzech łat wolnych od pracy zarobkowej, gdy uczył
się. Uczęszczał do Liceum im. Marii Magdaleny
z przyspieszonym kursem nauczania, zapisał się
też do Szkoły Sztuk Plastycznych, z której musiał
jednak zrezygnować. Po uzyskaniu matury w 1948 r.
wahał się, czy poświęcić się muzyce czy sztukom
plastycznym. Wybrał historię sztuki, którą stu-
diował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza
w Poznaniu. W tym czasie podjął pracę w Muzeum
Wielkopolskim — - najpierw w biurze wystaw ob-
jazdowych, a następnie w dziale malarstwa pol-
skiego. Studia ukończył w 1952 r. pracą magister-
ską na temat wczesnogotyckiej architektury koś-
cioła dominikanów w Poznaniu, pisaną na semi-
narium ks. prof. Szczęsnego Dettloffa. W związku
z podjętym tematem sam przeprowadził badania
architektoniczne, które potwierdziły jego tezę o roz-
wiązaniu dwunawowym w tym kościele. Było to
odkrycie bardzo ważne dla badań nad architekturą
średniowieczną Poznania i Wielkopolski.


Po ukończeniu studiów rok jeszcze pracował
w Muzeum, aby we wrześniu 1953 r. przejść do
urzędu konserwatorskiego na stanowisko zastępcy
Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Poz-
naniu. Dawało mu to większe możliwości prowa-
dzenia badań terenowych nad średniowieczną ar-
chitekturą Wielkopolski. Wydawało się, że to będzie
głównym przedmiotem jego zainteresowań nauko-
wych. Jednak już w 1957 r., na sesji naukowej Sto-
warzyszenia Historyków Sztuki w Poznaniu, wy-
stąpił Eugeniusz Linette jako współautor referatu
o sztuce baroku w Wielkopolsce, w jego części do-

341