IN MEMORIAM

W 1977 r. przeszedł Eugeniusz Linette do In-
stytutu Sztuki PAN. Jednak już wcześniej społe-
cznie kierował powołanym przez dyrekcję Insty-
tutu w 1975 r. zespołem Inwentaryzacji Zabytków
w Poznaniu. Tworzył koncepcję całego katalogu
zabytków miasta Poznania. Wyróżniony nagrodą
naukową I.S. PAN Wstęp do katalogu opracowany
przez Linette'a był owocem jego przemyśleń
nowych i dawnych, związanych ze studiami pekaze-
towskimi dla poszczególnych dzielnic, założeń ob-
ronnych miasta oraz rozwoju urbanistycznego
Poznania w XIX i XX w. wraz z charakterystyką
architektury tego czasu, czego dotąd w katalogach
nie praktykowano. Całość precyzyjnie i przejrzyś-
cie skonstruowana jest znakomita w odbiorze.
Eugeniusz Linette prowadził — razem z żoną,
Zofią Kurzawą — prace redakcyjne nad tekstami
innych autorów, opracowywał część ilustracyjną
katalogu, oraz pisał artykuły poświęcone różnym
obiektom w mieście. Nie wszystkie zdołał ukoń-
czyć. W ostatnim okresie życia desygnował na swe-
go następcę w dziele tworzenia dalszych części ka-
talogu — kolegę mgr. Andrzeja Kusztelskiego.
Przez wiele lat Eugeniusz Linette był także re-
cenzentem dla Ministerstwa Kultury i Sztuki
wszelkich opracowań i projektów ogrodów, parków
i cmentarzy na terenie Wielkopolski.
W roku akademickim 1984/85 prowadził wyk-
łady z historii architektury na Wydziale Zabytko-

znawstwa Uniwerstytetu Mikołaja Kopernika w To-
runiu.
Dla pełniejszego obrazu życia Eugeniusza Li-
nette'a trzeba wspomnieć jego działalność społeczną
w Stowarzyszeniu Historyków Sztuki oraz w Ko-
misji Historii Sztuki Poznańskiego Towarzystwa
Przyjaciół Nauk, której od 1981 r. był sekretarzem.
W Stowarzyszeniu pełnił wiele funkcji, był m.in.
członkiem Zarządu Oddziału (1955—56), vice-
prezesem (1960—62), następnie w latach 1969—
79 kolejno: vice-prezesem, członkiem Zarządu,
przewodniczącym Sekcji Ochrony Zabytków,
a wreszcie od 1979 r. członkiem Zarządu Głównego.
Od mniej łubianej w kręgach historyków sztuki
popularyzacji wiedzy o sztuce też się Eugeniusz
Linette nie uchylał. Wygłaszał wykłady w Towa-
rzystwie Miłośników m. Poznania i dla koła prze-
wodników PTTK.
Należy wspomnieć o ostatnim temacie nauko-
wych zainteresowań Eugeniusza Linetta: mo-
nografii Krzysztofa Bonadury st., przygotowywanej
jako rozprawa habilitacyjna. Z tematem tym zwią-
zany był wyjazd stypendialny do Włoch w 1982 r.
Nie zdążył jednak ukończyć tego dzieła.
Odszedł Człowiek mądry i dobry, skromny
w sposobie bycia, szczerze ludziom życzliwy, bez
reszty zaangażowany w problematykę sztuki Poz-
nania i Wielkopolski.
Oprac. Ewa Kręglewska-Foksowicz

BIBLIOGRAFIA PUBLIKACJI EUGENIUSZA LINETTE

W bibliografii pominięto: a) drobne wypowiedzi
prasowe o charakterze interwencyjno-wyjaśnia-
jącym, polemiki, listy do redakcji, itp. b) opraco-
wane dla PP PKZ i pozostające w maszynopisach
studia liistoryczno-urbanistyczne i historyczno-
architektoniczne miast i poszczególnych zabytków;
c) opublikowany błędnie pod nazwiskiem Eugeniu-
sza Linette rozdział Zycie muzyczne (w:) Dzieje
Wielkopolski, pod red. W. Jakóbczyka, t. II. Poz-
nań 1973, s. 662—684, którego autorem jest
iv rzeczywistości dr Bogusław Linette.

1953
1. Zabytek wczesnogotyckiego budownictwa w Poz-
naniu. „Przegląd Zachodni" R. IX: 1953,
T. II (nr 6—8), s. 466—479, il. 6.
1955
2. Ochrona i konserwacja zabytków w Poznańskiem.
„Przegląd Zachodni", R. XI: 1955, T. I (nr
1—2) s. 113—125.

343