MODERNIŚCI Z MONACHIUM I MIRIAM

ciągu w sposób nieodwracalny wówczas postę-
powały.
Dla przypomnienia wybrane fakty spośród naj-
ważniejszych4, których oddziaływaniu musieli bez-
pośrednio lub chociażby najbardziej pośrednio
podlegać przebywający tam polscy artyści:
w 1892 r. — założenie monachijskiej „Secesji"
(Verein bildender Kiinstler Munchens
„Secession") jako pierwszej, wyprze-
dzającej o kilka lat Secesję wiedeń-
ską i berlińską. Członkowie Secesji
monachijskiej — podobnie jak wszy-
stkich innych, nie mieli początkowo
jednego estetycznego programu. Łą-
czyła ich natomiast zgodna opozy-
cyjna postawa wobec Kunstlergenos-
senschaft tj. oficjalnego stowarzysze-
nia artystów. Wśród członków i zwo-
lenników Secesji byli także polscy
artyści (por. wyżej), od 1893 r.:
Stanisław Grocholski, Wacław Szy-
manowski i Ksawery Siekierz (Szy-
kier). W jej wystawach brali udział
w. wym. oraz m.in. Olga Boznańska,
Stefan Filipkiewicz, Henryk Glicen-
stein, Samuel Hirszenberg, Stanisław
Korzeniowski — nadsyłając swe prace
także spoza Monachium.
w 1893 r. — I-sza wystawa Secesji monachijskiej.
Wziął w niej udział także Stanisław
Grocholski.
w 1896 r. — Georg Hirth zakłada ilustrowane,
programowe czasopismo Secesji mo-
nachijskiej Die Jugend, a Albert
Langen i Thomas Heine pismo
Simplicissimus. M.in. do ilustratorów
Jugend należeli: Stanisław Groch-
olski, Otolia Kraszewska, Edward
Okuń, Bolesław Szańkowski i Feliks
Wygrzywalski.
w 1897 r. — nastąpiło (dopiero) założenie Secesji
wiedeńskiej.
W latach 90-tych nastąpił wyraźny rozwój
szkolnictwa prywatnego w Monachium; działalność
dydaktyczna prowadzona była tam w malarskich
pracowniach tzw. szkołach np.: Słoweńca Antona

Ażbego, Węgra Simona Hollosy'ego (z plenerami
m.in. w Nagybanya na Węgrzech), jak również
Stanisława Grocholskiego i Wacława Szymanow-
skiego. Także wspomnieć tu trzeba pracownię
monachijską i plenery w Orońsku Józefa Brandta.
Pracownie te skutecznie odciągały od Akademii
jej studentów swobodą i nowoczesnością metod
w nauczaniu malarstwa.
Jeśli fakty te zestawimy z dobrze znanymi
zjawiskami polskimi w środowisku warszawskim
i krakowskim, to sprawą oczywistą jest jednorod-
ność i bliskość klimatu artystycznego, w którym
działali polscy artyści młodej i najmłodszej gene-
racji w kraju, ale także i w Monachium.
Należy zwrócić uwagę na znamienną zbieżność

^WG^N


FOR KUNST (M) f HIEN




G, HIRTH^ KUNSTA ERLAG

II. 6. Karta tytułowa Jugend za I półrocze, 1899. Fot. G.
Policewicz.

49